روسای اتاق‌های بازرگانی مشاوران شوراهای برنامه‌ریزی استان شوند/ نگاه به مناطق مختلف با توجه به شرایط خاص مناطق
رئیس اتاق بازرگانی ایران از وزیر کشور درخواست کرد تا روسای اتاق های بازرگانی به عنوان مشاوران شوراهای برنامه ریزی استان، فعالیت کنند.
غلامحسین شافعی در جلسه هیات نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران با بیان اینکه هیات رئیسه وقت اتاق ایران، دو خواسته از رئیس‌جمهور داشت که یکی انتخاب سفرای جمهوری اسلامی ایران بر اساس اولویت داشتن دیدگاه اقتصادی و دیگری انتخاب استانداران بر اساس چنین دیدگاهی بود، گفت: امروز این رویکرد را در وزارت کشور را تا حدودی شاهد هستیم و در انتصابات استانداران، تا حدود زیادی این مسائل لحاظ شده؛ این در حالی است که اینکه در سراسر کشور ریاست شورای گفت‌وگوی استان‌ها به دست استانداران است، این موضوع هم توجه شما را به مسائل اقتصادی می‌رساند. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از مهر، رئیس اتاق بازرگانی ایران افزود: از آنجاکه مهم‌ترین نهادها در استان‌ها، شورای برنامه‌ریزی و توسعه استان است، حضور رؤسای اتاق‌های بازرگانی به عنوان مشاور برای دولت در شوراهای برنامه‌ریزی می‌تواند نتایج خوبی را برای شوراهای استانی تأمین کند؛ به خصوص اینکه باید نگاه به مناطق مختلف با توجه به شرایط خاص مناطق باشد.
وی تصریح کرد: مرور کلی به این مناطق نشان می‌دهد که جهت‌گیری توسعه‌ای،تحت تأثیر تمایل سیاسی و مرزبندی‌های ناشی از آن بوده و به خصلت‌ها و توانمندی‌های خاص آن منطقه کمتر توجه شده، بنابراین حاصل چنین رفتاری دست نیافتن به توسعه متوازن و عدم بهره‌گیری از ظرفیت‌های مناطق مختلف کشور است.
رئیس اتاق بازرگانی ایران با اشاره به اینکه بر اساس مطالعات انجام‌شده وجود نابرابری بین استان‌های کشور به خصوص در مقایسه با پایتخت بسیار مشهود و فراخ است، تصریح کرد: موضوع مشارکت استان‌ها در امور تدوین برنامه‌های توسعه‌ای کشور که به‌تازگی به آن توجه شده، ولی کافی نبوده است؛ حال سؤال این است که تهیه و اجرای برنامه‌های پیش تا چه اندازه در توسعه استان‌ها مؤثر بوده و چرا با وجود یک دولت مرکزی که نسبت به توسعه تمام مناطق کشور تعهد دارد و با وجود قوانین یکسان در عمل، کارکردهای متفاوت در نواحی مختلف کشور دیده می‌شود و موجب نابرابری‌های منطقه‌ای است.
وی در ادامه اظهار داشت: سؤال دیگر این است که آیا توازن منطقه‌ای با این روش دست‌یافتنی است و در شرایطی که بسیاری از مناطق محروم در دور باطل فقر و توسعه‌نیافتگی گرفتار شده‌اند، چگونه می‌توان از این دور باطل رهایی یافت و چگونه می‌توان به‌جای مزیت‌های نسبی، خلق مزیت‌های جدید داشت و آیا توسعه نباید در روستاها شروع شود؟
