با این غذاها به جنگ خستگی بروید

کربوهیدارت های پالایش شده را با نمونه های پیچیده جایگزین کنید

برخلاف کربوهیدارت های کامل و پیچیده، غلات پالایش شده روند آسیابی را تجربه می کنند که لایه های مختلف دانه را از بین می برند و در نتیجه مواد مغذی مانند فیبر در این فرآیند حذف می شوند. خوراکی هایی مانند نان سفید و پاستای سفید سریع‌تر از غلات پیچیده از دستگاه گوارش عبور می کنند. از این رو، سطوح قند خون به ناگاه افزایش می یابد و سپس به سرعت نیز افت می کند. افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن به طور معمول در تنظیم قند خون ضعیف‌تر عمل می کنند، بر همین اساس کربوهیدارت های حاوی مواد مغذی احتمالا احساس خستگی را در آنها از بین می برد.

برای حفظ قند خون در سطوح مناسب و افزایش سطوح انرژی مصرف کربوهیدارت های پیچیده، مانند نان گندم کامل، جو، جو دوسر، کوینوآ و برنج وحشی را در دستور کار خود قرار دهید. آنها سرشار از فیبر هستند، از این رو با آهنگی آهسته‌تر گوارش می شوند و قند خون و انرژی را در سطوحی پایدارتر حفظ می کنند. اگر در گوارش گلوتن با مشکل مواجه هستید، همانند بسیاری از افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن، مصرف گزینه های فاقد گلوتن، مانند برنج قهوه ای، کوینوآ، یا سیب زمینی شیرین را مد نظر قرار دهید.

با چربی های سالم به خود کمک کنید

همانند بسیاری از بیماری های مزمن، سندرم خستگی مزمن با سطوح بالای التهاب پیوند خورده است. در شرایطی که چربی های ترانس می توانند شرایط التهاب را وخیم‌تر سازند، چربی های سالم به از بین رفتن آن کمک می کنند. همچنین، چربی های سالم آرام‌تر گوارش می شوند، از این رو سطوح پایدارتر قند خون و انرژی را موجب می شوند.

از منابع چربی های غیر اشباع سالم می توان به مغزهای خوراکی و کره مغزهای خوراکی، روغن زیتون، آووکادو، و ماهی سالمون اشاره کرد. در مقابل، از منابع چربی های ترانس می توان فست فودها و ناگت ها، پای های تجاری، کرم های غیر لبنی، و پاپ کورن های طعم‌دار کره ای مایکروویوی را نام برد. برای شناسایی چربی های ترانس به برچسب مواد تشکیل دهنده خوراکی ها توجه داشته و به دنبال واژه «هیدروژنه» باشید. به این نکته نیز توجه داشته باشید که ردپای چربی ترانس در محصولاتی که حتی مدعی فاقد چربی ترانس هستند نیز دیده می شود. (در صورتی که میزان چربی ترانس کمتر از 0.5 گرم در هر وعده باشد، تولیدکنندگان مواد غذایی می توانند به صورت قانونی این ادعا را داشته باشند.)

مواد غذایی سرشار از ویتامین B مصرف کنید

از جمله مواد غذایی سرشار از ویتامین B12 می توان به گوشت ماکیان، تخم مرغ و ماهی اشاره کرد و از منابع خوب برای فولات می توان سبزیجات برگدار، بروکلی، و میوه های خانواده مرکبات را نام برد. این ویتامین ها نقش مهمی در کمک به عملکرد درست میتوکندری - بخشی از سلول که مسئول تولید انرژی است - دارند. مصرف کافی از آنها می تواند به تسکین نشانه های سندرم خستگی مزمن کمک کند. پزشک شما می تواند میزان دقیق مصرف روزانه ویتامین B12 و فولات را تعیین کند.

باید به این نکته توجه داشته باشید که مصرف مواد غذایی سرشار از ویتامین B حتی اگر برنامه روزانه خود را با جدیت دنبال کنید، ممکن است کافی نباشد، زیرا برخی افراد فاقد آنزیم های لازم برای جذب ویتامین های B از غذا هستند. یک آزمایش خون ساده می تواند این مساله را مشخص سازد.

مصرف کافئین را کاهش دهید

در دوزهای کوچک، کافئین ممکن است موجب تقویت انرژی شما شود. اما همانند کربوهیدارت های پالایش شده، مصرف زیاد کافئین می تواند موجب افزایش ناگهانی سطوح انرژی و سپس افت شدید آن شود. بر همین اساس، به مصرف هرچه بیشتر کافئین برای بازگشت به شرایط عادی نیاز خواهید داشت. این چرخه باطل می تواند زمینه ساز شکل گیری سطوح بیش از اندازه بالا و پایین انرژی شود. همچنین، این شرایط می تواند بر غدد آدرنال فشار وارد کند که امکان احساس خستگی بیشتر را افزایش می دهد.

به طور کلی، کارشناسان مصرف 400 میلی گرم یا کمتر از کافئین را توصیه می کنند. اما این توصیه شامل حال همه، به ویژه افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن، نمی شود. این افراد باید به احساسی که مصرف کافئین در آنها ایجاد می کند توجه داشته باشند و میزان مصرف را بر این اساس تنظیم کنند. برخی افراد در مقایسه با دیگران نسبت به کافئین حساس‌تر هستند.

آب مورد نیاز بدن خود را تامین کنید

کم آبی خفیف بدن نیز می تواند احساس خستگی و آشفتگی ذهنی را به همراه داشته باشد. در صورت عدم تامین آب مورد نیاز بدن، سموم به صورت کارآمد از طریق غدد عرق دفع نمی شوند. خون نیز به صورت کارآمد نمی تواند جریان یابد تا گلبول های سفید را به جایی که بیشترین نیاز به آنها وجود دارد، انتقال دهد.

از آنجایی که میزان آب مورد نیاز بدن می تواند بر اساس عوامل مختلف، مانند سن، اندازه، آب و هوا، و سطح فعالیت متغیر باشد، مقدار مورد نیاز شما ممکن است بیشتر یا کمتر از استاندارد توصیه شده هشت لیوان در روز باشد. می توانید برای تشخیص بهتر به شرایط ادرار خود توجه داشته باشید. در صورتی که رنگ ادرار زرد تیره است، به احتمال زیاد باید مصرف آب خود را افزایش دهید. اگر رنگ ادرار زرد کمرنگ یا شفاف است، احتمالا به میزان کافی آب مورد نیاز بدن خود را تامین می کنید.