عسل؛ تیغی ۲لبه در درمان زخم‌های دیابتی
استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد و فوق تخصص جراحی پلاستیک و ترمیمی، استفاده از عسل برای درمان زخم به ویژه زخم‌های دیابتی را تیغی دولبه عنوان کرد که می‌تواند به بهبود زخم یا ایجاد آلودگی‌های میکروبی و گسترش و شدت زخم منتهی شود.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان ، دکتر امیررضا معتبر اظهار کرد: برای درمان زخم‌های دیابتی با استفاده از عسل فقط می‌توان از عسل‌های درمانی تولیدشده توسط شرکت‌های دارویی استفاده کرد؛ البته به‌صورت مقطعی باید باشد و اگر زخم به درمان جواب نداد و شدیدتر شد، باید استفاده از این دارو قطع و از روش‌های دیگری تحت نظر پزشک معالج استفاده کرد.وی افزود: این داروها که از عسل ساخته شده‌اند، به صورت پماد یا پانسمان‌های مخصوص آغشته به عسل هستند و هنوز به‌طور حتم نمی‌توانیم بگوئیم که تاثیر درمانی شگرفی در درمان زخم دارند.معتبر ادامه داد: به‌طور کلی استفاده از محصولات جدید مانند یک تیغ دولبه عمل می‌کند که باید در استفاده از آنها دقت و توجه کافی از سوی پزشک و بیمار صورت گیرد و در صورت مشاهده هر نوع عارضه‌ای درمان با استفاده از محصول مربوطه متوقف شود.
استفاده از عسل طبیعی ممنوع
استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد در خصوص استفاد از عسل طبیعی و عسل‌هایی که در بازار وجود دارد برای درمان زخم‌های دیابتی گفت: استفاده از عسل به‌صورت سنتی، از هر نوع و به هر شکلی را توصیه نمی‌کنیم زیرا می‌تواند با خطرات و آلودگی‌های میکروبی زیادی همراه باشد و عوارض جبران‌ناپذیری را برای بیمار ایجاد کند.معتبر ادامه داد: درحال حاضر تنها عسلی که برای درمان زخم تایید شده است، عسل خاصی است که به آن «عسل مانوکا» می‌گویند و در کشورهای استرالیا و اندونزی وجود دارد؛ در تولید این نوع عسل زنبورها از گل‌های خاصی تغذیه می‌کنند و هیچ‌نوع ناخالصی ندارد با این حال این عسل‌ها نیز قبل از توزیع به عنوان دارو با اشعه‌های مخصوصی استریل می‌شوند و سپس به عنوان عسل درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.وی گفت: این نوع عسل ممکن است در کشور ما نیز وجود داشته باشد اما از آنجایی که تحقیقاتی در این زمینه صورت نگرفته نمی‌توانیم استفاده از عسل به صورت سنتی را برای درمان زخم توصیه کنیم.فوق تخصص جراحی پلاستیک و ترمیمی، تاکید کرد: برای استفاده از عسل برای درمان زخم باید روی آن تحقیقات آزمایشگاهی صورت گیرد و با آزمایش‌هایی مخصوص، میزان اسیدیته (PH) عسل، میزان آب، شکر و املاح آن مشخص شود. معتبر خاطرنشان کرد: بیش از 350 نوع عسل در دنیا وجود دارد و اگر عسل‌های موجود در بازار که بیشتر آنها طبیعی نیستند و حتی عسل‌هایی که اطمینان به طبیعی و خالص بودن آنها وجود دارد، روی زخم گذاشته شود علاوه بر اینکه منجر به عفونت می‌شود، تغذیه مناسبی برای میکروارگانیسم‌ها و باکتری‌هایی که در بستر زخم هستند، محسوب می‌شوند و درمان را سخت‌تر می‌کند.وی گفت: پمادهای دارویی که از عسل تهیه شده‌اند، دارای اسیدیته لازم بوده، آب کمی دارند و به عنوان جاذب آب عمل می‌کنند؛ همین ویژگی‌ها سبب می‌شود که خاصیت ضدباکتریایی داشته باشند.
کنترل قندخون اولین گام در بهبود زخم دیابتی
فوق تخصص جراحی پلاستیک و ترمیمی بهترین راه بهبود زخم دیابتی را کنترل قندخون عنوان کرد و گفت: در درمان زخم دیابتی ابتدا باید قندخون ییمار کنترل شود و این‌طور نیست که در شرایط بالا بودن قندخون بتوان با استفاده از یک پانسمان، زخم را ترمیم کرد.معتبر ادامه داد: برای زخم‌های دیابتی درمان‌های موازی و متعددی وجود دارد و پزشکان و پرستاران باید از تمام این درمان‌ها آگاهی داشته باشند؛ اما نباید برای مثال فقط به استفاده از یک پانسمان به صرف اینکه درمانی نوین است، اکتفا کنند بلکه باید یک دید کلی نگر نسبت به مساله داشته باشند و کاهش قندخون را در اولویت قرار دهند.استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد اظهار کرد: با افزایش و بهبود شاخص‌های سلامت، جمعیت سالمندان کشور روبه افزایش است؛ سالمندان یک جمعیت آسیب‌پذیر محسوب می‌شوند که از طرف بیماری‌های سیستمیک در معرض خطر هستند؛ بخشی از بیماری‌های سیستمیک زخم‌های فشاری یا زخم بستر است که بخش زیادی از جمعیت سالمند با آن مواجه هستند.معتبر افزود: علاوه بر سالمندان، جمعیت جوان زیادی نیز که در اثر تصادفات دچار آسیب‌های نخاعی شده‌اند، ممکن است به زخم‌های فشاری مبتلا شوند که در صورت نبود توجه به‌موقع می‌تواند عوارض شدید و مزمنی را به همراه داشته باشد.وی با بیان اینکه زخم‌های بستر بار روانی و مالی سنگینی را بر خانواده‌ها تحمیل می‌کند، افزود: با توجه به هزینه‌های زیادی که این بیماری به‌همراه دارد، بهترین راه برای مقابله، پیشگیری از بروز و در صورت بروز درمان به موقع آنهاست.
