قوانین تقسیم ارث در کشورهای اروپایی / مقررات عجیبی که باورتان نمی‌شود!
قوانین ارث در جهان، به‌ویژه در اروپا و کشورهای آنگلوساکسون، تفاوت‌های چشمگیری دارد؛ در حالی که برخی کشورها آزادی مطلق در وصیت را به رسمیت شناخته‌اند، در بخش دیگری از جهان فرزندان از حق قطعی و محفوظ ارث برخوردارند.
به گزارش اقتصادآنلاین، در کشورهایی چون ایالات متحده، بریتانیا (به‌جز اسکاتلند)، کانادا و استرالیا، فرد اختیار کامل دارد که درباره سرنوشت دارایی خود پس از مرگ تصمیم بگیرد. به همین دلیل، حتی امکان محروم کردن فرزندان از ارث وجود دارد.
تفاوت قوانین ملی در اروپا
برخلاف این کشورها، در بسیاری از کشورهای اروپایی قوانین ارث محدودکننده‌تر هستند. نه تنها نوع وراث و سهم آنها مشخص شده، بلکه در بسیاری موارد سهمی ثابت و غیرقابل حذف برای فرزندان در نظر گرفته شده است.
همچنین شرایط اهدای دارایی در زمان حیات نیز از کشوری به کشور دیگر فرق می‌کند؛ در برخی کشورها آزاد است، در برخی ممنوع، و در مواردی با سقف مشخص قانونی همراه است.
نمونه‌ای از فرانسه و هلند
در فرانسه فرد می‌تواند بخشی از اموال خود را در زمان حیات به دیگران ببخشد، اما این هدایا نباید از سقف قانونی فراتر رود؛ چرا که وراث می‌توانند مازاد آن را پس بگیرند.
در مقابل، در هلند بخش عمده اموال به همسر رسمی منتقل می‌شود. هرچند فرزندان نیز حق قانونی دارند، اما تا زمانی که همسر زنده است، سهم آنها به صورت عملی پرداخت نمی‌شود.
سهم همسر و فرزندان در فرانسه
در قوانین فرانسه، اگر متوفی از ازدواج قبلی خود فرزندانی داشته باشد، یک چهارم دارایی به همسر بازمانده می‌رسد و سه چهارم باقی‌مانده میان فرزندان تقسیم می‌شود. اما اگر فرزندان تنها حاصل ازدواج فعلی باشند، همسر می‌تواند انتخاب کند که یا مالکیت تمام دارایی را در اختیار بگیرد یا صرفاً یک چهارم را دریافت کرده و سه چهارم دیگر میان فرزندان تقسیم شود.
کشورهای پایبند به سهم اجباری
کشورهایی مانند فرانسه، آلمان، ایتالیا و پرتغال به صراحت از حق فرزندان حمایت می‌کنند و اجازه محروم کردن آنها از ارث را نمی‌دهند. با این حال، استثناهایی نیز وجود دارد؛ برای نمونه، ایالت خودمختار باسک در اسپانیا از سال‌ها پیش امکان محروم کردن فرزندان از ارث را قانونی کرده است.
قانون اروپایی ۲۰۱۵ برای وحدت رویه
به دلیل اختلاف‌های گسترده در قوانین ملی، اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۵ قانونی تصویب کرد که بر اساس آن، قانون قابل اجرا در زمینه ارث، قانون محل اقامت دائمی متوفی است؛ حتی اگر دارایی در کشور دیگری نگهداری شود.
با این حال، فرد می‌تواند در وصیت‌نامه خود مشخص کند که قوانین کشور تابعیتش اعمال شود. اگر چنین وصیتی وجود نداشته باشد، محل اصلی دارایی تعیین‌کننده خواهد بود.
این قانون شامل دانمارک و ایرلند نمی‌شود و تنها به تقسیم دارایی میان وراث مربوط است، نه به مالیات بر ارث.
مالیات بر ارث؛ تفاوت‌های بزرگ
مالیات بر ارث همچنان تابع قوانین ملی است و تفاوت‌های چشمگیری در اتحادیه اروپا دیده می‌شود:
در آلمان نرخ مالیات از ۷ درصد برای مبالغ پایین شروع شده و برای خویشاوندان دور به ۵۰ درصد هم می‌رسد.
در فرانسه این نرخ از ۵ درصد آغاز و تا ۴۵ درصد برای مبالغ بالا افزایش می‌یابد و برای وراث دور حتی به ۶۰ درصد می‌رسد.
در اسپانیا، به جز ایالت‌های خودمختار، نرخ برای خویشاوندان نزدیک از ۷.۶۵ درصد آغاز و تا ۳۴ درصد متغیر است، اما برای ورثه غیرخویشاوند به ۵۰ درصد می‌رسد.
انگیزه‌ای برای مهاجرت
این تفاوت‌های قانونی و مالیاتی گاه سبب می‌شود افراد ثروتمند برای مدیریت بهتر دارایی و مالیات خود، محل زندگی‌شان را تغییر دهند و حتی اروپا را ترک کرده و به آمریکا، کانادا یا استرالیا مهاجرت کنند.
