در طول جنگ انقلابی آمریکا در قرن 18 ام و بعدها در طول جنگ جهانی دوم، ارتش بریتانیا هزارتویی پیچ در پیچ در زیر این صخره حفر کرد تا از این سنگر مهم و استرتژیک در برابر حملات دشمن دفاع کند. بیش از 50 کیلومتر تونل در این صخره ی عظیم سنگی حفر شده است و زمانی این تونل ها مملو از اسلحه، انبار مهمات، سربازخانه و بیمارستان بوده اند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از لست سکند، پس از به پایان رسیدن جنگ جهانی دوم، افسانه ای بر سر زبان ها افتاد که در مورد غاری پنهان صحبت می کرد که قرار بود 6 مرد را به دور از دنیای خارج در خود نگاه دارد. قرار بود این مردها در صورت سقوط جبل الطارق و افتادن آن به دست نازی ها، جان سالم به در برده و فعالیت های آلمانی ها را به مدت یک سال یا بیشتر تحت نظر بگیرند.
شایعات درباره ی این اتاق مخفی سال های سال ادامه یافت و بسیاری از افراد به امید یافتن آن، زمان زیادی از عمر خود را صرف اکتشاف تونل ها، غارها و صخره های جبل الطارق کردند. اولین موفقیت بزرگ در این زمینه 50 سال پس از اتمام جنگ حاصل شد. کاشفان یک دیوار آجری را شکستند و پشت آن دری نمایان شد که در آن پست هایی برای دیده بانی قرار داشت که با تایل های چوب پنبه ای پوشانده شده بودند تا در برابر سرما و صدا عایق باشند، همچنین در همان حوالی یک آنتن رادیویی و بقایای یک دوچرخه وجود داشت. این محفل مخفی که با نام «ماندن در پس غار» نامگذاری شد، 10 سال بعد مشخص شد که در واقع یک مکان دیده بانی به مدت طولانی بعد از عملیات Tracer بوده است.
عملیات Tracer در تاریک ترین روزهای جنگ جهانی دوم پایه ریزی شد، زمانی که فرانسه به دست آلمانی ها افتاده بود و بین تمایل هیتلر برای غلبه بر جبل الطارق و کنترل حرکت کشتی ها در مدیترانه تنها کشور اسپانیا قرار داشت. نقشه ی آلمان ها این بود که بریتانیای کبیر را از سایر امپراطوری جدا کنند. وزارت اطلاعات انگلیس متوجه این تهدید شد و عملیات Tracer نیز در همین زمان متولد گشت.
آدمیرال جان هنری گادفری، مدیر بخش اطلاعات نیروی دریایی دریاسالاری بریتانیا پیشنهاد ایجاد پست دیده بانی پنهانی را در جبل الطارق داد که می بایستی حتی در صورت افتادن این مکان به دست دشمن به عملیات ادامه دهد. این پست دیده بانی قرار بود که در تالاری پنهان در میان صخره های جبل الطارق با دو ورودی کوچک قرار گیرد که روی هر گونه حرکتی در بندر اشراف داشت. شش مرد برای ماندن در این غار انتخاب شدند، در مکان این تالار ذخایر لازم و ضروری برای یکسال قرار داشته و هیچ راه خروجی از آن نبوده است. اگر یکی از این افراد در طول این مدت جان به هر دلیلی از دنیا می رفته، سایرین باید او را در کف آجری تالار دفن می کردند. تنها در صورتی که آلمان در سال اول مغلوب می شد این افراد می توانستند از این مکان نجات یابند.
از میان کسانی که برای این ماموریت انتحاری انتخاب شدند دو نفر آنها پزشک و سه نفر دیده بان و یک نفر فرمانده بود. یکی از این افراد ستوان بروس کوپر بود که تا زمانی که موافقت خود را برای شرکت در این ماموریت اعلام نکرد، از هیچ چیز مطلع نشده بود.
ساخت و ساز این تالار در دسامبر 1941 آغاز شده و اوایل سال 1942 این مجموعه تکمیل شده بود. این اتاق ابعادی در حدود 45 در 16 در 8 فوت ابعاد داشته و دارای دو شکاف باریک به سمت غرب و مدیترانه در سمت شرق بود که هم برای دیده بانی و هم به منظور تهویه مورد استفاده قرار می گرفتند. در این فضا همچنین یک توالت، اتاق رادیو و تانک آب 10000 گالونی وجود داشت. فرستنده ای که این مردها به کمک آن تمام حرکات کشتی ها را به دریاسالاری بریتانیا به صورت بی سیم گزارش می کردند انرژی خود را از دو ژنراتور می گرفت که یکی از آنها دستی بوده و دیگری با پدال زدن روی دوچرخه کار می کرد. بخش هایی از این موارد را تیم اکتشافی در سال 1997 پیدا کردند.
عملیات آزمایشی در ژانویه 1942 تحت نظارت کلنل گامبیر- پری ( یک متخصص رادیو MI6) آغاز شدند. ماهیت این عملیات به گونه ای بود که از یکی از اعضای پروژه ی اکتشاف قطب جنوب خواستند که به افراد انتخابی تکنیک های جان به در بردن را یاد دهد. موارد عملی زیادی از جمله رژیم غذایی، ورزش، بهداشت و پوشاک در کنار مسائل روانی این افراد مورد اهمیت قرار داشت. تا پایان تابستان 1942، تیمی کامل در محل حاضر بوده و آماده ی شروع عملیات بودند. این غار کاملا نیز مجهز شده بود. وزارت اطلاعات انگلیس همچنین تصمیم گرفت که در صورت وقوع جنگ های آینده، در سراسر جهان باید پست های دیده بانی اینچنینی در نظر گرفته شوند.
خوشبختانه آدولف هیتلر توجه خود را از روی جبل الطارق برداسته و به سمت نواحی شرقی معطوف داشت و به همین دلیل عملیات Tracer هیچ گاه اجرایی نشد. مسئولیت این عملیات پس از یکسال از دوش آن 6 داوطلب برداشته شده و تجهیزات و سایر ذخایر از غار تخلیه شدند و غار نیز مهر و موم شد.
در سال 2008، آخرین بازمانده از این عملیات یعنی بروس کوپر به جبل الطارق آمد تا این تالار اکتشاف شده را بازبینی کند. او در همانجا تایید کرد که تالار کشف شده در سال 1997 همان تالار پنهانی تدارک دیده شده برای او و 5 همراهش است. ستوان بروس کوپر دو سال بعد اندکی بعد از تولد 96 سالگی اش از دنیا رفت.
