گلایه‌های شغلی ماموران کنترل بلیت
مرخصی نداریم، مگر اینکه یک هفته قبل اطلاع دهیم. گاهی اوقات اتفاق دست خود آدم نیست نمی‌شود از قبل اطلاع داد، اما آن موقع هر اتفاقی هم که بیفتد، دیگر مرخصی نمی‌دهند. با ما قرارداد نمی‌بندند.
هر وقت دل‌شان بخواهد، با هر بهانه‌ای اخراج می‌شویم. گاهی به دلیل اینکه تراکنش پایین است، گاهی به این دلیل که مسافر بلیت نمی‌دهد و گاهی هم خودشان نمی‌خواهند نیرویی داشته باشند.
به گزارش اقتصادآنلاین ، کسب و کار نوشت : این جملات هنگام عبور از ایستگاه بی.آر.تی از زبان یکی از کارگرانی که به عنوان مامور کنترل بلیت مشغول به کار است، بیان می‌شود. گاهی با خودش این حرف‌ها را زمزمه می‌کند و گاهی برای برخی از مسافران درد دل می‌کند. از آن زمان که اتوبوس‌های بی.آر.تی فعال و دستگاه‌های الکترونیکی بلیت راه‌اندازی شد، شغلی به نام مامور کنترل بلیت به وجود آمد که البته به دلیل شرایطی که داشت، نیاز به تخصص یا سواد دانشگاهی چندانی نداشت.
از پیر گرفته تا جوان و میانسال در این کار مشغول‌اند و کار آنها تنها کنترل بلیت افراد و این مساله است که دستگاه الکترونیکی بلیت به بلیت مسافران چراغ سبز نشان می‌دهد یا خیر. اگر چه این شغل به ظاهر ساده به نظر می‌آید، اما طبق آنچه شاغلان آن می‌گویند، سختی‌هایی دارد که کمتر از سختی کار مشاغل دیگر نیست.
بیمه نمی‌شویم مگر 7 ماه بگذرد
طبق آنچه ماموران کنترل بلیت می‌گویند، درآمد ماهیانه یک مامور کنترل بلیت 800 هزار تومان است. بیمه هم نمی‌شوند مگر اینکه 7 ماه از کار آنها بگذرد. ماموران کنترل بلیت اگر چه به صورت نیمه‌وقت کار می‌کنند، اما به قول خودشان دیگر توانی برای یک کار پاره‌وقت دیگر ندارند. ساعت‌ها سر پا می‌ایستند، دود و آلودگی هوا را استنشاق می‌کنند، گرما و سرما را تحمل می‌کنند و گاهی هم به دلیل سهل‌انگاری برخی از مسافران مجبورند فریاد بزنند، دعوا کنند یا خود را درگیر و ناراحت کنند.
تاوان مسافران سهل‌انگار را پس می‌دهیم
یکی از ماموران کنترل بلیت در این رابطه با اعتراض به سخت‌گیری‌هایی که در این شغل وجود دارد، می‌گوید: اگر مسافری بلیت نداشته باشد یا باید با او دعوا کنیم و داد و بیداد راه بیندازیم یا اینکه مبلغ 150 هزار تومان جریمه به ناظران بپردازیم. مسافران و مردم شاید درک نکنند که ما جریمه می‌شویم. به همین دلیل گاهی بی‌اعتنا به بازخواست‌های ما سوار اتوبوس می‌شوند.
آنکه باید تاوان بدهد، ما هستیم نه آن مسافری که بلیت نمی‌دهد. بعضی اوقات هم کسانی پیدا می‌شوند که پول خرید کارت بلیت ندارند. آن وقت است که کار ما بسیار سخت می‌شود یا باید کسی پیدا شود و به جای آنها بلیت بدهد یا اینکه با خواهش و تمنا از ما بخواهد او را نادیده بگیریم. برخی از همین افراد نیز کاسبان دوره‌گرد و کسانی‌اند که پولی در بساط ندارند، اما ما ماموریم و معذور.
میزان حقوق ما بستگی به تراکنش دارد
وی توضیح می‌دهد: شرایط دشواری پیش‌روی ماست. درآمد ما بیشتر مواقع بستگی به تعداد تراکنشی دارد که از تعداد بلیت‌های مسافران حاصل می‌شود. اگر این تعداد تراکنش کم باشد یا اختلالی در سیستم ثبت بلیت به وجود آمده باشد، مبلغی از ما خود به خود به عنوان جریمه کم می‌شود.
شغلی که به رسمیت شناخته نشده است
سعید سادات‌کیا، کارشناس حوزه شهری در رابطه با مشکلاتی که در باب کنترل بلیت و همچنین نظارت بر کار پرداخت بلیت از سوی مسافران وجود دارد، می‌گوید: طی سال‌های اخیر با الکترونیکی شدن بلیت تا حد زیادی مشکلات پرداخت پول بابت حمل و نقل کمتر شده و از طرفی زمینه اشتغالزایی برای ماموران کنترل بلیت به وجود آمده است. اینها اقدامات موثری است، اما آنچه مطرح است، این است که این شغل در میان مردم جا بیفتد.
متاسفانه یکی از دلایل سهل‌انگاری مردم در بحث تهیه کارت بلیت به رسمیت شناخته نشدن این شغل و همچنین سیستم الکترونیکی حمل و نقل است. برخی از مردم دادن پول بابت تهیه کارت بلیت را اقدامی غیرضروری می‌دانند و از نظر برخی نیز پرداخت این پول به ماموران وظیفه آنها نیست. برخی هم توقع حمل و نقل رایگان از مسئولان دارند.
وی ادامه می‌دهد: از سوی دیگر خود ماموران بلیت نیز با توجه به دغدغه‌های مالی و همچنین احساس ناخوشایندی که دارند، نسبت به وظایف خود با جدیت عمل نمی‌کنند. بی‌انگیزگی و همچنین دلسردی نسبت به کار افراد را برای انجام درست فعالیت‌های‌شان دلزده می‌کند و به دنبال آن به کاهش بهره‌وری آنها منجر می‌شود. به همین دلیل می‌بینیم که کارگران مشاغلی از این دست معمولا هم بازدهی پایینی دارند و هم مدام از کار خود معترض‌اند.
