شخص ثالث پرریسک‌ترین بیمه در ایران و جهان
یافته‌های پژوهشی و گزارش‌های آماری نشان می‌دهد، بیمه شخص ثالث همچنان پر ریسک‌ترین رشته بیمه‌یی در ایران و جهان است و حق بیمه‌های تولید شده را بیش از رشته‌های دیگر می‌بلعد.
بسیاری از مدیران ریسک معتقدند؛ افزایش امنیت در حمل و نقل و تولیدات خودروسازان و... باید در بالاترین اولویت دولت‌ها قرار بگیرد زیرا براساس آمارها، ریسک بیمه مسوولیت شخص ثالث عمده‌ترین تهدید برای شرکت‌های بیمه‌یی و حمل و نقل محسوب می‌شود. بر اساس اعلام سازمان پزشکی قانونی در حوادث رانندگی طی 9ماهه نخست سال جاری نسبت به مدت مشابه سال قبل، تعداد جانباختگان 6.2درصد کاهش و تعداد مصدومان 2.8درصد افزایش داشته است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تعادل ، طبق آخرین آمار اعلام شده توسط سازمان پزشکی قانونی کشور در 8ماهه نخست سال جاری 12هزار و 751نفر در حوادث رانندگی جان خود را از دست دادند، این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل که آمار تلفات 13هزار و 97 نفر بود، 6.2درصد کمتر شده است.
در این مدت استان‌های فارس با 1083، خراسان رضوی با 925 و تهران با 903 نفر فوتی بیشترین و استان‌های ایلام با 110، کهگیلویه و بویراحمد با 135 و اردبیل با 164 نفر فوتی کمترین آمار تلفات حوادث رانندگی را داشته‌اند.
همچنین در این مدت تعداد مصدومان جاده‌یی افزایش داشته و به رقم 243821 نفر رسیده است. در این بین استان‌های تهران، خراسان‌رضوی و فارس بیشترین مصدومان و استان‌های هرمزگان، ایلام وخراسان‌جنوبی کمترین تعداد مصدومان را داشته‌اند.
ریسک بالای صنعت حمل و نقل
بر اساس تحلیلی که گروه بیمه مسوولیت حمل و نقل عمومی شرکت ای او اِن، AON با مطالعه کشورها انجام داده شدت خسارت بیمه مسوولیت در حمل ونقل عمومی افزایش یافته است
این بررسی حاکی است بیمه مسوولیت شخص ثالث، به عنوان عمده‌ترین ریسک صنعت حمل و نقل تلقی می‌شود. در حالی که شدت خسارت در بیمه مسوولیت حمل و نقل عمومی، به‌طور سالانه 4درصد ارزیابی می‌شود، فراوانی خسارت 5درصد افزایش داشته است.
در این گزارش آمده است که فراوانی خسارت اتوبوس‌ها بیشتر از خسارت‌های وسایل نقلیه ریلی است در حالی که شدت خسارت‌های وسایل نقلیه ریلی به مراتب بیشتر از خسارت‌های اتوبوس‌هاست. این به آن دلیل است که اتوبوس‌ها با افراد پیاده و دیگر کاربران جاده تعامل دارند و این سبب ایجاد سوانح منجر به خسارت‌های مسوولیت می‌شود.
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که ادعاهای خسارت افراد پیاده، 3درصد از کل خسارت‌ها را در بر می‌گیرد، اما تقریبا 40درصد از کل پرداخت‌های خسارت در این بخش به این نوع خسارت‌ها اختصاص دارد.
در این رابطه اوتیس تولبرت، از مدیران معروف حمل و نقل اظهار داشت: در این شرکت در مقایسه با دیگر صنایع، بخش حمل و نقل عمومی، بالاترین مواجهه با ریسک را برای مردم به همراه دارد.
این سبب می‌شود تا مساله افزایش امنیت در بالاترین اولویت سازمان‌های حمل و نقل قرار بگیرد. به همین دلیل است که بسیاری از مدیران ریسک که در این تحقیق شرکت کرده بودند، ریسک بیمه مسوولیت شخص ثالث را به‌عنوان عمده‌ترین تهدید نسبت به سازمان خود می‌دانند.
همچنین آمارهای این مطالعه نشان می‌دهد که در سال 2016 فراوانی پرداخت خسارت‌های تصادفات اتوبوس‌ها و وسایل نقلیه ریلی در هر 1000 مورد الحاقیه بیمه 0.34 یا به عبارت دیگر یک مورد در هر 245874 الحاقیه بیمه بوده است.
نرخ خسارت برای اتوبوس‌ها و وسایل نقلیه ریلی در مجموع 39.17 سنت برای هریک هزار الحاقیه بوده است و برای هر الحاقیه 3.9 سنت بوده است.
تقریبا 72درصد ادعاهای خسارت، ناشی از تصادفات خودرو بوده است که در این میان 91درصد آن مربوط به تصادف وسیله نقلیه با دیگر وسایل نقلیه بوده است و از میان ادعاهای خسارتی که ناشی از تصادفات اتومبیل نبوده تقریبا 32درصد ناشی از افتادن مسافر گزارش شده است.
ماریو ریچارد، مدیر و اکچوئری شرکت مشاوره ریسک جهانی ای او ان در این باره اظهار داشت: به‌طور مستمر دنبال داده‌های جدیدی برای کمک به درک بهتر ریسک‌هایی هستند که سازمان‌های آنان با آن روبه‌رو هستند. این یافته‌ها به مدیران ریسک کمک می‌کند تا درک عمیقی نسبت به سنجش، حفظ و کاهش ریسک مسوولیت خود حاصل کنند.
برای ارزیابی دقیق ریسک باید دو عامل مهم شدت خسارت و فراوانی خسارت در ارزیابی خسارات مورد ارزیابی و اندازه‌گیری قرار گیرند.شدت خسارت که از تقسیم مقدار کل خسارت بر تعداد خسارت به دست می‌آید. در واقع شدت خسارت، به معنی همان متوسط هزینه‌ها برای هر خسارت است.
فراوانی خسارت که از تقسیم تعداد خسارت بر دوره زمانی تحت پوشش به‌دست می‌آید. در واقع فراوانی خسارت به معنی تعداد متوسط خسارت‌ها برای هر دوره زمانی است
نهایتا از حاصل ضرب فراوانی در شدت خسارت، خسارت مورد انتظار به دست می‌آید که محاسبه دقیق این دوعامل از این جهت حایز اهمیت است که برآورد کمتر هر یک از عوامل ذکر شده، شرکت‌های بیمه را با مشکل مواجه خواهد کرد.
از این رو ارزیابی کیفیت و کمیت ریسک‌هایی که قرار است توسط بیمه‌گر تحت پوشش قرار گیرند؛ از وظایف اکچوئری شرکت بیمه است و اندازه‌گیری فراوانی و شدت خسارات ریسک‌های مورد بیمه از اهمیت زیادی برخوردار است. نهایتا وقتی ریسک‌ها ارزیابی و اندازه‌گیری شدند، تکنیک‌های مدیریت ریسک از قبیل کاهش، انتقال، اجتناب، پذیرش و... مورد استفاده قرار می‌گیرد.
