۴ ساعت تماشای تلویزیون و ۸ ساعت استفاده از موبایل؛ سهم روزانه مردم ایران از رسانه
یک مدرس دانشگاه با اشاره به گستردگی رسانههای موجود و لزوم توجه به اخلاق و سواد رسانهای، گفت: هر وسیلهای که حاوی پیام باشد رسانه تلقی میشود. اگر رسانه را مانند محیط بدانیم رفتار و گفتارهای مختلفی در آن مشاهده میشوند. مجموعه تمام رسانههای موجود اندیشههایی را به مخاطبان خود منتقل میکنند. اگر این انتقال در چهارچوب درست قرار بگیرد و از یک نظام ارزشی تبعیت کند طبیعتا با مفهومی به نام اخلاق رسانهای مواجه خواهیم بود.
دکتر امیر دبیری مهر - محقق، پژوهشگر و مدرس دانشگاه در حوزه رسانه - مهمان امروز برنامه «باصبح» بود و این جملات را در این برنامه صبحگاهی مطرح کرد.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، او عنوان کرد: سواد رسانهای متعلق به ۳۰ سال اخیر است، یعنی زمانی که با تولیدات انبوه رسانهای مواجه شدیم. زمانی که بمباردمان اطلاعات (بمباران اطلاعاتی) نداشتیم. امروز است که ما در هجمهای از اطلاعات و رسانهها قرار میگیریم، در این شرایط باید انتخاب داشته باشیم و برخی از آنها را برگزینیم که این انتخابها نیازمند سواد رسانهای هستند در غیر این صورت دچار نوعی سردرگمی بین درست و دروغ، خوب و بد خواهیم شد و در نتیجه رسانه به یک ابزار مخل آسایش تبدیل میشود. طبق برخی آمارهای موجود تعدادی از شهروندان ما روزی هشت ساعت از تلفن همراه استفاده میکنند که این امر نشانگر فقدان سواد رسانهای در آنهاست.
تماشای ۴ ساعته تلویزیون
دبیری مهر ادامه داد: آمار دیگری وجود دارد مبنی بر اینکه مردم کشور ما روزانه چهار ساعت تلویزیون تماشا میکنند، این مدت زمان زیادی است، اگر شما چنین مواجهه منفعلی با رسانه داشته باشید که نتوانید آن را هم قضاوت محتوا کنید دچار آفتهایی هستید که نمایانگر نبود سواد رسانهای است. وقتی در محیط دانشگاهی از سواد رسانهای صحبت میکنیم، این مفهوم معطوف به مخاطب میشود. رسانه هم باید سواد داشته باشد، رسانه یعنی تولیدکننده اطلاعات.
ایجاد تناسب در استفادههای رسانهای
دبیری مهر خاطرنشان کرد: مخاطب همانند مشتری است که وارد فروشگاه بزرگی شده و برای فراهم کردن مایحتاج خود سبدی را برداشته و در راهروهای مختلف وسایل مورد نیاز خود را برمیدارد، خرید فقط یک نوع کالا به مثابه کسی است که نه تنها از یک نوع رسانه استفاده میکند بلکه از یک نوع تفکر بهره میبرد، یکی از شرایط داشتن سواد رسانهای استفاده از اطلاعات و دانش رسانهای متناسب با نیازهای عینی زندگی است؛ البته بین رسانهها نیز باید تناسب برقرار باشد. به بیان دیگر ما باید رادیو گوش کنیم، تلویزیون ببینیم، کتاب و روزنامه بخوانیم و ... چرا که هیچ یک جای دیگری را پر نمیکند؛ بنابراین متناسب با شناخت روانشناسی از خود و نیازها و شغلمان رسانه مدنظر را انتخاب کنیم.