تنهایی به اندازه سیگار کشیدن مرگبار است
همه‌ی ما می‌دانیم سیگار کشیدن چه‌قدر بد است، ولی پژوهشگران دانشگاه هاروارد دریافته‌اند بین سطح پروتئین‌های لخته‌کننده‌ی خون و تنهایی و نداشتن دوست ارتباط وجود دارد، و هشدار می‌دهند نداشتن دوست ممکن است به اندازه‌ی سیگار کشیدن مرگبار باشد، و شما را در معرض سکته قلبی و/یا مغزی قرار دهد.
نداشتن دوست ، تنهایی و عدم حضور در فعالیت‌های اجتماعی باعث فعال شدنِ نشانه‌ی استرسیِ “جنگ یا گریز“ در بدن می‌شود. این نشانه باعث می‌شود میزان پروتئین فیبرینوژن خون در واکنش به احتمال ایجاد جراحت و خونریزی افزایش یابد. این مسئله برای سلامتی خوب نیست، زیرا به دلیل افزایش سطح فیبرینوژن در خون چربی‌ها در عروق خونی رسوب میکنند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از بازده، پژوهشگران دانشگاه هاروارد با بررسی میزان پروتئین لخته‌کننده‌ی خون در آدم‌هایی که دارای دوستانی متنوع و روابط خانوادگی هستند، دریافتند آن‌هایی که دوستانی کم‌تر و روابط اجتماعی محدودتر دارند، دارای سطح فیبرینوژن خون بالاتر هستند.
فیبرینوژن خونِ آن‌هایی که تنها با ۵ نفر دوست هستند، ۲۰ درصد بیش‌تر از آن‌هایی است که با ۲۵ نفر دوست هستند؛ به این ترتیب، ۱۰ تا ۱۲ نفر دوست کم‌تر می‌تواند شدیدا میزان سلامتی‌مان را کاهش دهد؛ یعنی به همان اندازه که سیگار کشیدن می‌تواند سلامتی‌مان را با خطر مواجه کند.
آدم‌هایی که دوستانی اندک دارند بیش از دیگران احساس تهدید شدن و آسیب‌پذیری میکنند، و همین عامل باعث می‌شود ناخودآگاه واکنش “جنگ یا گریز” از خود نشان دهند، و متعاقبا همین عامل نیز سبب می‌شود مقادیری مرگبار از پروتئین‌های لخته‌کننده‌ی خون در بدن‌شان ایجاد شود.
دکتر دیوید کیم، رئیس گروه پژوهشگران، می‌گوید: “اندازه‌گیری وسعت شبکه‌ی اجتماعی اطراف یک فرد می‌تواند اطلاعاتی را در مورد خطرات قلبی و عروقی وی برملا کند، که لزوما این اطلاعات برای خود فرد نیز آشکار نباشند.”
“ارتباطات اجتماعی با سطح فیبرینوژن خون افراد ارتباطی تنگاتنگ دارد”.
“اگر در واقع رابطه‌ی علت و معلولی مستقل میان انزوای اجتماعی و فیبرینوژن خون وجود داشته باشد، و متعاقبا همین مسئله با ناراحتی‌ها و سکته‌ی قلبی و مغزی نیز دارای رابطه باشد، پس ممکن است سیاست‌ها و اقدامات مداخله‌ای که بتوانند میزان ارتباطات اجتماعی را بهبود بخشند، تاثیراتی مثبت بر وضعیت سلامتی افراد داشته باشند؛ حتی تاثیراتی بیش‌تر از فواید شناخته‌شده‌ی بهبود وضعیت اقتصادی.”
هم‌چنین پژوهشگران دانشگاه یورک نیز دریافتند آدم‌ّهای تنها در مقایسه‌ی سایر افراد تا ۳۰ درصد بیش‌تر در معرض سکته یا ناراحتی‌های قلبی قرار دارند.
دلیل این مسئله کاملا روشن نیست، و برخی از پژوهشگران گمان میکنند، در واقع دلیل این مسئله می‌تواند این باشد که سلامتی آدم‌هایی که دوستانی اندک دارند، کم‌تر مورد توجه قرار می‌گیرد، بنابراین، این دسته افراد دیرتر از بیماری خود آگاه می‌شوند و کم‌تر برای مراجعه به پزشک یا مراقبت از خود انگیزه خواهند داشت.
سرپرست گروه پژوهشگران دانشگاه یورک می‌گوید: “این یافته‌ها بر پایه‌ی مجموعه‌ای از پژوهش‌هایی استوار است که نشان می‌دهند روابط اجتماعی برای سلامتی انسان بسیار اهمیت دارد.”
“طبق آخرین بررسی‌های‌مان، بر اساس گزارش‌هایی که خود افراد از روابط اجتماعی‌شان ذکر کرده‌اند، دریافتیم افرادی که احساس تنهایی میکنند یا از لحاظ اجتماعی منزوی هستند به طور میانگین تا ۳۰ درصد بیش از سایرین در معرض ابتلا به بیماری سرخرگ‌های قلبی یا سکته‌ی مغزی قرار دارند.”
“البته مسئله‌ای که در این میان باید به آن اشاره کرد، این است که برخی از تاثیراتی که مورد توجه نویسندگان این مقاله قرار گرفته‌اند می‌توانند ناشی از تاثیرات کاهش میزان سلامتی بر روابط اجتماعی آدم‌ها نیز باشند. برای کامل شدن این مطالعه، لازم است مطالعات بعدی به بررسی این مسئله بپردازند که آیا اقدامات مداخله‌ای که علیه انزوای اجتماعی صورت می‌گیرند بر سطح سلامتی افراد تاثیراتی مثبت دارند یا خیر.”
غالب اوقات، فکر می‌کنیم تنهایی بیش‌تر برای سالمندان مشکل‌ساز خواهد بود، در حالی که مطالعه‌ای که توسط موسسه‌ی بهداشت روانی صورت گرفت، نشان می‌دهد غالبا افراد ۱۸ تا ۳۵ ساله، بیش‌تر از آدم‌ّهای بالای ۵۵ سال احساس تنهایی میکنند.
مایک نپتون، معاون مدیر پزشکی بنیاد قلب بریتانیا می‌گوید: “پژوهشی که با بودجه‌ی همین بنیاد صورت گرفت، نشان داده است انزوای اجتماعی می‌تواند بر سلامت قلبی افراد تاثیر منفی بگذارد.”
“این مطالعه با سنجشی جدید از گستره‌ی ارتباطات اجتماعی، به رابطه‌ی میان میزان ارتباط افراد با دوستان و خانواده و سطح پروتئین لخته‌کننده‌ی خون، یا همان فیبرینوژن، پی برد؛ این پروتئین می‌تواند احتمال خطر سکته‌ی قلبی یا مغزی را در افراد بیش‌تر کند.”
“البته نمی‌توانیم از این پژوهش مستقیما نتیجه بگیریم که انزوای اجتماعی عامل بیماری‌های قلبی است. ولی احتمال این‌که عوامل اجتماعی بتوانند بر سطح پروتئین‌های خون نظیر فیبرینوژن تاثیر بگذارد، می‌تواند برای انجام پژوهش‌های بیش‌تر در این حوزه چشم‌اندازی جالب باشند.”
این پژوهش در مجموعه مقالات علوم زیست‌شناسی انجمن سلطنتی به چاپ رسید.
