روش‌هایی برای آرام کردن کودکان مضطرب
آیا شما با کودکان مضطرب سروکار دارید؟ می دانید چطور می شود آنها را آرام کرد؟
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از بازده، تصور کنید که در حال رانندگی با ماشین‌تان هستید. در آینه نگاه می‌کنید و می‌بینید فرزندتان خودش را یک گوشه جمع کرده و نگران است.
شما می‌پرسید: “چی شده؟”
“من نمی‌خوام به جشن تولد برم.”
شما سعی می‌کنید این‌طور استدلال کنید: “اما تو تمام این هفته رو ذوق داشتی که به این مهمونی بری. توی مهمونی کیک هست و گیم و قلعه‌ی بازی هم هست. تو همه‌ی این چیزها رو خیلی دوست داری.”
“اما من نمی‌تونم. اونجا کلی آدم هست که من نمی‌شناسم‌شون. هیچ کس با من بازی نمی‌کنه. دلم درد می‌کنه.”
این دیالوگ آشنا به نظرتان می‌رسد؟ به عنوان پدر و مادر کودکان مضطرب ، ممکن است به طور منظم خود را در شرایطی ببینید که هر چه‌قدر هم تلاش می‌کنید، و هر چه‌قدر مهربانی به خرج می‌دهید و مدارا می‌کنید، هیچ تاثیری ندارد و به نظر می رسد نمی‌توانید نگرانی‌ای را که بر تعاملات روزمره‌ی فرزندتان تاثیر می‌گذارد، سرکوب کنید.
من در کارم با کودکان مضطرب ، متوجه شده‌ام که هم برای پدر و مادر و هم برای بچه‌ها بسیار مفید است که یک جعبه ابزار کامل از مهارت‌هایی برای روبرو شدن با این مشکل داشته باشند و از میان آنها یکی را انتخاب کنند. همان‌طور که می‌دانید، هر کودکی متفاوت است و برخی از ابزارهایی که در ادامه توضیح داده شده‌اند بیش از سایرین مفید خواهند بود. هنگامی که یکی از این‌ها را انتخاب می‌کنید، لطفا حداقل دو تا سه بار آن را امتحان کنید قبل از این‌که درباره‌ی مناسب بودن آن برای فرزندتان و خانواده قضاوت کنید.
در این نوشتار ۳۷ روش برای آرام کردن کودکان مضطرب می‌بینید:
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب: موضوعی که نگران‌تان کرده‌است را با جزئیات بنویسید.
۱. موضوعی را که موجب نگرانی‌تان است بنویسید و سپس دور بیندازید.
در یک مطالعه که در ژورنال علم روانشناسی (Psychological Science) منتشر شد، از شرکت‌کنندگان خواسته شد آن‌چه دوست داشتند یا دوست نداشتند را در مورد بدن خود بنویسند. یک گروه از افراد آن برگه را نگه داشتند و آن را دوباره بررسی کردند تا اشتباهات‌اش را پیدا کنند، در حالی که گروه دیگر کاغذی را که افکارشان را در آن نوشته بودند، دور انداختند. عمل فیزیکی دور انداختن کاغذ به آنها کمک کرد که افکارشان را نیز دور بیندازند. دفعه‌ی بعد که فرزندتان نگران است، از او بخواهید که افکار خود را روی یک کاغذ بنویسد و سپس آن کاغذ را دور بیندازد. حتی ممکن است دیدگاه او بلافاصله بعد از این‌که کاغذ را دور انداخت، شروع به تغییر کند.
۲. یک دفتر یادداشت روزانه برای ثبت نگرانی‌ها.
محققان در دانشگاه هاروارد پی برده‌اند که نوشتن در مورد یک واقعه استرس‌زا به مدت ۱۵ دقیقه، و در چهار روز متوالی، می‌تواند اضطرابی را که فرد نسبت آن رویداد احساس می‌کند، کاهش دهد. گرچه فرد ممکن است در ابتدا اضطراب بیش‌تری در مورد آن عامل استرس‌زا احساس کند، اما در نهایت نوشتن در مورد رویدادهای اضطراب‌آور علائم اضطراب را تا شش ماه پس از انجام این کار کاهش می‌دهد. فرزندتان را عادت بدهید در مورد افکار اضطرابی‌اش بنویسد.
۳. “زمان نگرانی” ایجاد کنید.
در فیلم بر باد رفته، اسکارلت اوهارا اغلب می‌گوید: “الان نمی‌تونم در موردش فکر کنم. فردا در موردش فکر می‌کنم.” یک مفهوم مشابه همین روی کودکان مضطرب تاثیرگذار است. یک “زمان نگرانی” را به مدت ۱۰-۱۵ دقیقه به صورت روزانه تعیین کنید. هر روز و در همان نقطه از زمان به کودکتان اجازه بدهید در مورد نگرانی‌اش بنویسد بدون نگرانی در مورد این‌که چه چیزی واقعا نگرانی را به وجود می‌آورد. هنگامی که این مدت تعیین شده به پایان می‌رسد، از او بخواهید که نگرانی‌ها را داخل یک جعبه بیندازد، با آنها خداحافظی کند، و به یک فعالیت جدید بپردازد. هنگامی که کودک شما احساس اضطراب دارد، به او یادآوری کنید که الان “زمان نگرانی” نیست، اما به او اطمینان بدهید که بعدا زمان برای مرور نگرانی‌اش خواهد داشت.
۴. یک نامه برای خودتان بنویسید.
دکتر کریستن نف، استاد دانشگاه تگزاس، آستین، و یکی از پیشگامان در زمینه‌ی خود-دلسوزی، یک تمرین ابداع کرد که در آن از شرکت‌کنندگان خواسته شده بود یک نامه بنویسند انگار که خودشان هیچ استرس یا اضطراب را تجربه نمی‌کنند، بلکه بهترین دوست آنها است که تحت استرس است. با استفاده از این تمرین آنها موفق شدند خودشان و موقعیت‌شان را بررسی کنند و همان‌قدری که برای دیگران دلسوزی می‌کنند، نسبت به خودشان هم احساس شفقت و دلسوزی کنند. دفعه‌ی بعد که فرزندتان احساس اضطراب دارد، از او بخواهید که یک نامه برای خودش بنویسد و آن را با عبارت “خود عزیزم” شروع کند و سپس از آنها بخواهید نامه را از طرف بهترین دوست‌شان (واقعی یا خیالی) ادامه بدهند.
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب : با خودتان بحث کنید.
۵. با نگرانی‌تان بحث کنید.
شخصیت دادن به یک نگرانی به کودکان اجازه می‌دهد که احساس کنند روی آن نگرانی‌ها کنترل دارند. وقتی که به نگرانی چهره و نام بدهیم، مغز منطقی ما وارد عمل می‌شود و محدودیت‌هایی برای عامل استرس‌زا ایجاد می‌کند. در مورد کودکان خردسال، شما می‌توانید یک عروسک یا شخصیت نگرانی ترتیب بدهید که نشان‌دهنده‌ی نگرانی است. دفعه‌ی بعد که یک تفکر نگران‌کننده پیش آمد، از فرزندتان بخواهید که به عروسک آموزش بدهد که چرا نباید نگران باشد.
۶. درک کنید که این افکار به طور مشخصی نادرست هستند.
روانشناس، آرون بک، نظریه‌ای در رفتار درمانی مطرح کرد که با عنوان “تحریف شناختی” شناخته شده‌است. به عبارت ساده، این‌ها پیام‌هایی هستند که ذهن‌مان به ما می‌گوید و نادرست هستند. هنگامی که ما به کودکان‌مان کمک می‌کنیم که این انحرافات را تشخیص دهند، می‌توانیم به آنها کمک کنیم که این افکار را از بین ببرند و آنها را با حقیقت جایگزین کنند. فهرست زیر را بخوانید و از آن به عنوان یک مرجع برای کودکتان استفاده کنید. بسته به سن کودکتان، زبان را برای نفوذ و تاثیر بیش‌تر تغییر بدهید.
- نتیجه‌گیری سریع: قضاوت یک وضعیت بر اساس مفروضاتی که با حقایق قطعی تضاد دارند
- فیلتر ذهنی: توجه به جزئیات منفی در یک موقعیت و در عین حال نادیده گرفتن جرئیات مثبت
- بزرگنمایی: بزرگنمایی جنبه‌های منفی یک موقعیت
- به حداقل رساندن: به حداقل رساندن جنبه‌های مثبت یک موقعیت
- شخصی کردن: مقصر دانستن خودتان برای بروز مشکلات حتی زمانی که شما در درجه‌ی اول مسئول این شرایط نیستید
- از بار مسئولیت شانه خالی کردن: انداختن تقصیر به گردن شخص دیگری حتی زمانی که شما در درجه‌ی اول، مسئول مشکل پیش آمده هستید
- تعمیم افراطی: رسیدن به این نتیجه که یک حادثه‌ی بد منجر به یک الگوی تکراری شکست می‌شود
- استدلال احساسی: تصور این‌که احساسات منفی‌تان به واقعیت تبدیل شوند، و یا احساسات را با حقایق اشتباه بگیرید
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب :آرام کردن خویشتن
۷. خود را در آغوش بگیرید.
لمس فیزیکی باعث آزاد شدن اکسی‌توسین، هورمون احساس خوب، می‌شود، و هورمون استرس، کورتیزول را در جریان خون کاهش می‌دهد. دفعه‌ی بعدی که فرزنداتان احساس اضطراب دارد، او را مجبور کنید که لحظه‌ای درنگ کند و بعد خود را به گرمی در آغوش بگیرد. او می‌تواند بازوهای‌اش را بغل کند و بدن خود را به آرامش بفشارد.
۸. گوش‌های‌تان را ماساژ بدهید.
هزاران سال است که طب سوزنی چینی از سوزن برای تحریک نقاط مختلف گوش انسان جهت درمان استرس و اضطراب استفاده می‌کند. مزایای مشابهی در دسترس خواهند بود اگر از فرزندتان بخواهید در بسیاری از این نقاط اعمال فشار کند. از او بخواهید در آغاز به آرامی طرح کلی گوش خارجی خود را چندین بار دنبال کند. سپس به او بگویید با استفاده از فشار ملایم، شست خود را در پشت گوش و انگشت اشاره را در قسمت جلویی گوش بگذارد. از او بخواهید تا پنج بشمارد و سپس انگشت اشاره و انگشت شست خود را رو به پایین درست در نقطه‌ای پایین جایی که شروع کرده، حرکت بدهد. از کودکتان بخواهید این کار را تکرار کند تا زمانی که هر دو لاله‌ی گوش برای پنج ثانیه فشرده شده باشند.
۹. دست خود را نگه دارید.
یادتان می‌آید زمانی که برای رد شدن از خیابان دست پدر و مادرتان را می‌گرفتید، چه‌قدر احساس امنیت داشتید؟ گرفتن دست هم مزایای روانی و هم مزایای فیزیولوژیکی دارد. در یک مطالعه، محققان دریافتند که گرفتن دست در طول عمل جراحی به بیماران کمک می‌کند علائم جسمی و ذهنی اضطراب را در خود کنترل کنند. از فرزند بخواهید دست‌های‌اش را در هم قلاب کند، و انگشتان‌اش در هم تنیده شوند، تا زمانی که احساس اضطراب کم‌کم از بین برود.
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب :نگرانی را بشناسید
۱۰. منشاء نگرانی را درک کنید.
اضطراب و نگرانی ریشه‌ی بیولوژیکی در بدن انسان دارند. در روزگاران قدیم، اضطراب چیزی بود که اجداد شکارچی و گردآورنده‌ی ما را هنگامی که به دنبال غذا می‌گشتند، آگاه نگه می‌داشت. حتی امروز، نگرانی و اضطراب، مانع از این می‌شوند که دست به اشتباهاتی بزنیم که امنیت ما را دچار خدشه کنند. به کودکتان کمک کنید که درک کند نگرانی و اضطراب احساسات شایعی هستند و این که او تنها زمانی دچار دردسر می‌شود که مغز او زنگ هشدار را بزند ولی او اجازه ندهد که افکار منطقی به او آرامش بدهند.
۱۱. علائم فیزیکی نگرانی را یاد بگیرید.
ما اغلب اضطراب را به عنوان یک حالت ذهنی می‌بینیم. آن‌چه ما نمی‌دانیم این است که نگرانی چگونه علائم فیزیکی هم ایجاد می‌کند. کورتیزول و آدرنالین، دو هورمون اصلی استرس در بدن، با سرعت بالایی آزاد می‌شوند هنگامی که ما اضطراب را تجربه می‌کنیم. این هورمون‌های “جنگ یا گریز” هستند که بدن ما را برای مبارزه با یک چیز خطرناک یا گریختن از آن آماده می‌کنند. ضربان قلب ما افزایش می‌یابد، و تنفس‌مان سریع و سطحی می‌شود. عرق می‌کنیم، و حتی ممکن است حالت تهوع و اسهال را تجربه کنیم. با این حال، زمانی که کودکتان با علائم جسمی اضطراب آشنا باشد، می‌تواند آنها را به عنوان اضطراب تشخیص بدهد و از استراتژی‌های مطرح شده در این مقاله استفاده کند به جای این‌که نگران این باشد که بیمار شده‌است.
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب :از بدن‌تان استفاده کنید
۱۲. حرکات کششی انجام بدهید.
یک مطالعه که در مجله‌ی رشد و رفتار کودکان منتشر شد، نشان داد کودکانی که ورزش یوگا را انجام می‌دهند نه تنها شادی و نشاط را که از مزایای این ورزش است تجربه می‌کنند بلکه آن مزایا را به مدت طولانی پس از انجام تمرینات حفظ می‌کنند. حتی اگر شما و یا فرزندتان با حرکات یوگا آشنا نباشید، روند آهسته و روشمند کشش می‌تواند بسیاری از همین مزایا را برای‌تان داشته باشد.
۱۳. هل دادن دیوار.
برای برخی از کودکان، تلاش برای تنفس عمیق و یا آرام شدن از طریق مدیتیشن (مراقبه) تنها باعث اضطراب بیش‌تر می‌شود. “آیا درست انجام می‌دهم؟ همه فکر می‌کنند من دیوانه هستم. من فراموش می‌کنم که آن موقع نفس بکشم.” عمل سفت کردن عضلات یک موازنه ایجاد خواهد کرد زمانی که آنها آرام هستند، و منجر به آرامشی می‌شود که بیش‌ترِ روش‌های منفعل ممکن است نتوانند ارائه دهند. از کودکتان بخواهید در مقابل دیوار بایستد و با تمام قدرت به آن فشار وارد کند، و خوب دقت کند که از عضلات بازوها، پاها، پشت و شکم‌اش استفاده کند هنگامی که سعی می‌کند دیوار را به حرکت درآورد. از او بخواهید که تا ده بشمارد و سپس ده شماره نفس عمیق بکشد، و سه بار این کار را تکرار کند.
۱۴. تمرین وود چاپ.
حرکت وود چاپ (خرد کردن هیزم) در یوگا، تنش و استرس عضلات را با شبیه‌سازی کار سخت خرد کردن هیزم آزاد می‌کند. از فرزندتان بخواهید صاف بایستد، پاهای‌اش را باز کند و دست‌های‌اش را صاف بالا نگه دارد انگار که تبر در دست دارد. ابتدا نفس عمیق بکشد و بعد با نیروی کامل بدن‌اش، تبر خیالی را پایین بیاورد انگار که می‌خواهد هیزم را خرد کند و همزمان با یک “ها” نفس خود را بیرون بدهد. باید این حرکت را چند بار تکرار کند.
۱۵. آرام‌سازی تدریجی عضلات را امتحان کنید.
این تمرینات آرام‌بخش شامل دو مرحله‌ی ساده هستند: (۱) گروه‌های عضلانی خاصی را مانند سر، گردن و شانه‌ها و غیره، به طور سیستماتیک منقبض کنید، و پس از آن (۲) تنش را رها کنید و توجه کنید که چه احساسی دارید زمانی که هر گروه عضلانی را شل می‌کنید. از فرزندتان بخواهید عضلات صورت‌اش را به محکم‌ترین حدی که می‌تواند منقبض کند و سپس تنش را آزاد کند.
۱۶. از تکنیک رهایی ذهن از احساسات مخرب (EFT) استفاده کنید.
EFT ترکیب ضربه زدن به نقاط طب فشاری در بدن و گفتن عبارات تاکیدی مثبت است. از فرزندتان بخواهید با استفاده از نوک انگشتان خود آهسته اما محکم بالای سرش، بالای ابروهای‌اش، زیر چشم‌اش، زیر بینی، روی چانه‌اش، استخوان ترقوه‌اش، و مچ دست‌اش ضربه بزند و در حین انجام این کار چیزهای مثبتی در مورد وضعیت خودش بگوید. گفته می‌شود که با این کار انرژی الکترومغناطیسی طبیعی بدن فعال می‌شود و با اظهارات مثبت ارتباط برقرار می‌کند، و در نتیجه اضطراب کاهش می‌یابد.
۱۷. یک ژست قدرتمندانه بگیرید.
اضطراب باعث می‌شود که فرزندتان خودش را جمع کند. با این حال، تحقیقات نشان داده‌است که داشتن یک ژست قدرتمند فقط به مدت دو دقیقه می‌تواند احساس اعتماد به نفس و قدرت را افزایش دهد. از کودکتان بخواهید مثل ابر قهرمان مورد علاقه خود ژست بگیرد و دست به کمر بایستد، و برای نبرد آماده شود، یا مانند رئیسی که به میز تکیه داده و دستور می‌دهد، ژست بگیرد.
۱۸. عرق بریزید و اضطراب‌تان را از بین ببرید.
ورزش کردن باعث آزاد شدن اندورفین، مواد شیمیایی احساس خوب، در بدن ما می‌شود. ورزشی که شدیدتر از سطح فعالیت بدنی نرمال فرزندتان است در واقع می‌تواند واکنش فیزیکی بدن او را نسبت به اضطراب کاهش دهد.
۱۹. حرکت بچه را انجام بدهید.
از فرزندتان بخواهید ژست بچه را در ورزش یوگا بگیرد به این شکل که دو زانو روی زمین بنشیند و نیم تنه‌ی بالایی را روی زانو بیاورد و وضعیت جنینی به خود بگیرد. بازوها را یا باید دو طرف پا قرار بدهید یا کش بدهید و جلوی سرتان بگذارید در حالی که کف دست‌ها روی زمین است.
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب :با دنیای فناوری قطع رابطه کنید
۲۰. فناوری را حذف کنید.
مطالعات نشان می‌دهند که فناوری مدرن تاثیرات منفی روی خواب و سطح استرس دارد، به خصوص در بزرگسالان جوان. از فرززندتان بخواهید یک هفته را بدون سیستم‌های بازی ویدئویی یا گوشی‌های هوشمند بگذراند، و او تشویق کنید که زمان‌اش را به صورت خلاقانه‌ای به کار ببرد.
۲۱. پیاده‌روی در طبیعت.
مطالعه‌ای از دانشگاه استنفورد نشان داد که قرار گرفتن در معرض فضای سبز تاثیر شناختی مثبتی روی بچه مدرسه‌ای‌ها دارد. پیاده‌روی در طبیعت اجازه می‌دهد تا کودک خود را مجددا با اشیاء فیزیکی و ملموس ارتباط دهد؛ ذهن خود را آرام کند؛ و کمک می‌کند تا مغز منطقی‌اش، مسئولیت ذهن مضطرب او را بر عهده بگیرد.
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب :رفتاری دوستانه با آب داشته باشید
۲۲. آب بیش‌تری در طول روز بنوشید.
اگرچه دهیدراته شدن بدن (چه از دست دادن آب) به ندرت باعث ایجاد اضطراب می‌شود، اما از آن‌جایی که مغز ما ۸۵ درصد آب است، کم نوشیدن آب قطعا می‌تواند علائم اضطراب را بدتر کند. مطمئن شوید که کودکتان به اندازه‌ی کافی آب در طول روز می‌نوشد. قاعده‌ی سرانگشتی این است که به ازای هر ۴۵۰ گرم وزن بدن ۱۴ تا ۲۸ گرم آب بنوشید. بنابراین اگر وزن کودک شما ۲۲ کیلوگرم است، او باید ۷۰۰ تا ۱۴۰۰ گرم آب در روز بنوشد.
۲۳. دوش آب سرد یا گرم بگیرید.
آب‌درمانی قرن‌ها به عنوان طب طبیعی برای ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری استفاده شده‌است. حمام کردن با آب گرم یا سرد به مدت فقط ۱۰ دقیقه می‌تواند اثرات عمیقی بر سطح اضطراب کودک شما بگذارد.
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب :تمرین تمرکز حواس
۲۴. روی قطار افکار خود دقت داشته باشید.
به کودکتان بگویید که تصور کند افکار اضطرابی‌اش قطاری هستند که به یک ایستگاه شلوغ می‌آیند. گاهی اوقات آنها سرعت‌شان را کند می‌کنند و عبور می‌کنند و گاهی اوقات هم مدتی را در ایستگاه متوقف می‌شوند. اگر افکار اضطرابی در ایستگاه متوقف شوند، از فرزندتان بخواهید آرام و عمیق نفس بکشد تا زمانی که قطار حرکت کند و از ایستگاه برود. از فرزندتان بخواهید که دور شدن قطار را تماشا کند. این تمرین به کودکان یاد می‌دهد که آنها مجبور نیستند در مقابل هر فکری که وارد ذهن‌شان می‌شود واکنش نشان دهند. آنها می‌توانند برخی از افکار را به سادگی تشخیص بدهند و بدون نشان دادن واکنش آنها را رها کنند که بروند.
۲۵. تمرین مدیتیشن ۵ به ۵.
از فرزندتان بخواهید از هر یک از ۵ حس خود استفاه کند و چیزهایی را که با آن حواس تجربه می‌کند، نام ببرد. باز هم، این تمرین به فرزندتان یاد می‌دهد با چیزهایی ارتباط برقرار کند که در واقعیت اتفاق می‌افتند نه چیزهایی که ممکن است رخ بدهند یا می‌تواند رخ بدهند و باعث ایجاد نگرانی در او بشوند.
۲۶. روی تنفس‌تان تمرکز کنید.
پاسخ بیولوژیکی طبیعی در برابر اضطراب، تنفس سطحی و تند است. تمرکز روی تنفس آرام و عمیق بسیاری از واکنش‌های بدن را در برابر استرس کاهش خواهد داد.
۲۷. قسمت‌های مختلف بدن را اسکن کنید.
از فرزندتان بخواهید چشم خود را ببندد و تمام قسمت‌های بدن‌اش را بررسی کند. به او بگویید با هر یک از قسمت‌ها صحبت کند و بپرسد که چه احساسی دارد و این‌که آیا مشکلی دارد یا نه. سپس از او بخواهید آن قسمت را دعوت به آرامش کند و سایر قسمت‌ها را بررسی کند.
۲۸. تمرین ناهمجوشی شناختی.
فرآیند ناهمجوشی شناختی واکنش فرزند شما را از آن‌چه روی داده جدا می‌کند، و به فرزندتان فرصتی می‌دهد که در مورد عوامل استرس‌زا جدای از واکنش خود در مقابل آن عامل استرس‌زا فکر کند. از فرزندتان بخواهید در مورد احساساتی که در او اضطراب ایجاد می‌کنند صحبت کند طوری که انگار ذهن او یک شخص دیگر است. او ممکن است چیزی بگوید مثل “ذهن من نمی‌خواهد به مهمانی برود، برای همین معده‌ام را به هم ریخته‌است.” با قطع ارتباط این دو، او می‌تواند با ذهن خود صحبت کند طوری که انگار با شخص دیگری صحبت می‌کند، و گفتگوی داخلی خود را ایجاد کند.
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب :گوش بدهید
۲۹. به موسیقی گوش بدهید.
برای فرزندتان بسیار سخت و چالش‌برانگیز است که احساس اضطراب کند زمانی که در حال رقص با آهنگ مورد علاقه‌‌اش است. صدای آهنگ را زیاد کنید و همراه با آن بخوانید!
۳۰. به داستان‌های صوتی گوش بدهید.
خوانندگان مشتاق می‌دانند که چقدر دشوار است تا لحظه‌ای از یک کتاب جذاب جدا شوند. گوش دادن به کتاب‌های صوتی می‌تواند به کودک شما کمک کند تا غرق شود در یک جهان خیالی که در آن اضطراب و نگرانی وجود ندارد، اگر هم وجود داشته باشد در زاویه‌ی مناسب خودشان قرار گرفته‌اند.
۳۱. به مراقبه‌های هدایت‌شده گوش بدهید.
مراقبه‌های هدایت‌شده طراحی شده‌اند تا فرزندتان را تسکین بدهند و تصاویری ارائه بدهند که چشم ذهن او روی آنها تمرکز کند به جای این‌که روی عامل استرس‌زا تمرکز کند.
۳۲. به حرف‌های روحیه‌بخشی شخص دیگری گوش بدهید.
اضطراب غالبا در یک تک‌گویی درونی منفی ریشه دارد. کایر کنید که فرزندتان به صحبت‌های روحیه‌بخش شما یا شخص دیگری گوش بدهد تا آن تک‌گویی‌ها را دوباره ساختاربندی کند و آنها را به عبارات تاکیدی مثبت تبدیل کند.
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب :به شخص دیگری کمک کنید
۳۳. داوطلب.
محققان از مدت‌ها قبل نشان داده‌اند که “احساس شادی ناشی از کمک به دیگران” زمانی رخ می‌دهد که آدم‌ها برای کمک به دیگران بدون هر گونه توقعی داوطلب می‌شوند. از فرزندتان بخواهید به خواهر و برادر کوچک‌ترش در انجام تکالیف ریاضی کمک کند یا به همسایه‌تان کمک کند علف‌های هرز دور و بر گیاهان‌اش را بکَند، داوطلب شدن یک راه آسان برای کاهش استرس یا اضطراب فرزندتان است.
۳۴. یک دوست باشید و به شخص دیگری مشاوره بدهید.
گاهی اوقات مشاوره‌ای که ما به دیگران می‌دهیم در حقیقت برای خودمان است. فرزندتان را تشویق کنید به شما بگوید که چگونه باید در برابر یک وضعیت مشابه به آن‌چه ممکن است کودک شما را دچار اضطراب کرده‌است، واکنش نشان بدهید. اگر او در مورد ارائه دادن درس در کلاس نگران است، از او بخواهید به شما بگوید که چه‌طور باید از عهده‌ی اضطراب‌تان هنگام ارائه‌ی درس بربیائید. همان تکنیک‌هایی که فرزندتان به شما آموزش می‌دهد، به کار او خواهند آمد زمانی که که او با یک وضعیت مشابه مواجه شود.
۳۵. تمرکز خود را به بیرون هدایت کنید.
اضطراب به کودک این باور را می‌دهد که او تنها کسی است که تا به حال چنین نگرانی یا استرسی را در یک وضعیت خاص تجربه کرده‌است. در واقع، بسیاری از همسالان او به احتمال زیاد همان احساس نگرانی را تجربه می‌کنند. کودک خود را تشویق کنید تا کسی را که ممکن است عصبی به نظر برسد، پیدا کند و با او درباره‌ی احساساتی که دارد صحبت کند. زمانی که فرزندتان با همسالان خود در مورد اضطرابی که دارد صحبت کند، کشف می‌کند که او تنها کسی نیست که این احساس نگرانی را دارد.
تکنیک آرام کردن کودکان مضطرب :نگرانی را با آغوش باز بپذیرید
۳۶. بدانید که این نیز می‌گذرد.
یکی از بزرگ‌ترین دروغ‌هایی که مغز مضطرب به فرزند شما می‌گوید، این است که او برای همیشه احساس اضطراب خواهد داشت. به لحاظ فیزیولوژی، حفظ سطح بالاتر انگیختگی برای بیش از چند دقیقه غیر ممکن است. کودک خود را دعوت کنید که کنارتان بنشیند، و یک داستان بخوانید یا به سادگی آدم‌ها را نگاه کنید که عبور می‌کنند تا زمانی که احساس اضطراب کم‌کم محو شود و از بین برود. ساده به نظر می‌رسد، اما درک این‌که واکنش “جنگ یا گریز” تا ابد طول نمی‌کشد به آن قدرت کم‌تری می‌دهد هنگامی که کودک شما اثرات آن را احساس می‌کند.
۳۷. نگرانی بخشی از وجود ما آدم‌ها است.
اضطراب، استرس و نگرانی همگی بخشی از آن چیزی است که ما را انسان می‌سازند. این واکنش‌های بیولوژیکی و روانی طراحی شده‌اند تا ما را در شرایط ناآشنا ایمن نگه دارند. به فرزندتان اطمینان خاطر بدهید که احساس اضطراب هیچ اشکالی ندارد، و فقط به بدن او هشدار می‌دهد که ممکن است در معرض خطر باشد و باید از خود مراقبت کند.
