چرا باید شب بیدار باشیم؟
زندگی تغییر کرده است. پیش‌ترها کار کردن در حاشیه زندگی‌ها قرار داشت و افراد می‌توانستند بنا به سلیقه خودشان برای زمان‌های آزادشان تصمیم بگیرند و برنامه‌ریزی کنند. آخرین قسمت قابل برنامه‌ریزی جمعی، زمان شام بود و پس از آن دیگر وقت استراحت محسوب می‌شد.
امروزه اما همه چیز تغییر کرده و بسیاری از مردم مخصوصاً در کلان شهری مثل تهران مجبور هستند به چند شیفت کار کردن. در این مدل کار کردن، حالا چه با اضافه کاری‌های طولانی مدت باشد یا کار در چند شیفت، زمان آزادی باقی نمی‌ماند. نه تنها ۶ روز از ۷ روز هفته را به کار و فعالیت مشغول هستند که هر روز هم تا ۹:۳۰ الی ۱۰ شب کارشان ادامه دارد و عملاً با سبک زندگی سالم و ارزشمند گذشته نمی‌توانند سازگاری داشته باشند. فعالیت جدی‌شان زیاد است، خوابشان کم است، در اکثر مهمانی‌ها حضور ندارند، خانواده‌شان را کم می‌بینند و در نتیجه درگیر انواع بیماری‌ها و کسالت‌های روحی و جسمی می‌شوند. مسلم آن است که نیاز انسان به تفریح و گذراندن زمان با خانواده و دوستان را نمی‌توان منکر شد و از زندگی حذف کرد. اما شیوه و میزان کار کردن، امروزه آسیب زیادی به این نیاز وارد می‌کند. البته اصلاح این شیوه کار کردن به اصلاح نظام اقتصادی کشور باز می‌گردد که به این سادگی‌ها نیست. اما می‌توان به فکر راه حل‌های ساده‌تر بود که در همین زمان اندک، از شرایط و امکانات تفریحی بهره‌مند شوند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از صبح نو ، زندگی شبانه و بیداری در شب، ابداً روش صحیح و ارزشمندی برای زندگی نیست بلکه با آسیب‌های روحی و جسمی همراه است. این شیوه نه تنها در دین و سنت مذموم شناخته شده که از نظر علمی هم آسیب‌هایش اثبات شده است. اما زمانی که شرایط زندگی به این سمت رفته است، آسیب در کنار هم نبودن خانواده‌ها و استراحت و تفریح نداشتن افراد بسیار بیشتر از زندگی شبانه در سطح شهر است.
زمانی که این نیاز روز به روز در حال فزونی است اما واکنشی از سمت نهادهای مسوول دیده نمی‌شود، فعالیت‌هایی در زیر پوست شهر شکل می‌گیرد که خود آسیب‌های زیادی به همراه دارد. تهران غیر رسمی پس از ساعت ۱۲ شب در نیمه دوم سال و ساعت ۱بامداد در نیمه اول سال شروع به فعالیت می‌کند، تهران غیررسمی در نظارت هیچ سازمانی برای تأمین امنیتش نیست و خطرات زیادی را بستر ساز می‌شود. بستری که در واقع از یک نیاز نادیده گرفته شده نشأت می‌گیرد.
با توجه به این مسأله نیاز است که در سطح شهر مکان‌هایی تحت نظارت قانون و با امنیت کامل در نظر گرفته شود که فعالیت ۲۴ ساعته یا حداقل طولانی مدت داشته باشند که شهروندان برای چند ساعت تفریح در زمان محدودی که برایشان وجود دارد مجبور نشوند از سیطره قوانین خارج شوند و دست به فعالیت‌های خلاف قانون بزنند.
اغلب پایتخت‌های جهان به دلایل زیاد و پراهمیتی فعالیت‌های شبانه را تا حدی پوشش می‌دهند اما تهران را می‌توان تنها پایتختی نام برد که هیچ فعالیت شبانه‌ای را به رسمیت نمی‌شناسد. در تهران حتی داروخانه شبانه‌روزی نیز بسیار کمتر از نیاز شهر وجود دارد.
در سال ۲۰۱۱ مطالعه‌ای صورت گرفت و بر اساس آن شهرهای جهان بر اساس مفهوم «شهر ۲۴ ساعته» دسته‌بندی شدند. در این دسته‌بندی قاهره (مصر)، مونته ویدئو (اروگوئه) و بیروت (لبنان) رتبه اول تا سوم را به خود اختصاص دادند و در کمال تعجب نیویورک که به شهری که هرگز نمی‌خوابد مشهور است رتبه ۳۲ را به خود اختصاص داد. در این مطالعه تهران هیچ جایگاهی نداشت.
زندگی شبانه را در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد می‌توان با قوت دید و لمس کرد، اما در تهران حتی امام‌زاده صالح و امام‌زاده عبدالعظیم حسنی (ع) هم شب‌ها زائر نمی‌پذیرند و فروشگاه‌های اطراف حرم امام‌زاده‌ها هم با قوانین کلی شهر تا نیمه شب اجازه فعالیت دارند. تعطیلی شهر پس از نیمه شب و صحبت از عدم وجود امنیت دلیلی بر زنده نبودن شهر و بیدار نبودن مردم نیست. اما در این شرایط تنها فعالیت نظارت عمومی پلیس بر شهر محدود می‌شود به گشت زنی در سطح شهر و تأکید بر تعطیلی فروشگاه‌ها.
تهران شهری است که سال‌هاست این نیاز را فریاد می‌زند و قشر زیادی از اهالی این شهر در طول روز و حتی قسمتی از شب را مشغول کار و فعالیت هستند و خواهان وجود شرایطی امن برای تفریح شبانه مشروع و مفرح. البته سازمان زیبا سازی شهرداری تهران در رفع قسمتی از این نیاز فعالیت‌های مفیدی را در ذیل دو طرح « رفع معضل کم نوری پایتخت» و «تأمین نور محیط‌های تفریحی و عمومی برای حضور شهروندان در ساعات پایانی شب» انجام داده است.
اما استقبال چشم‌گیر مردم از فعالیت‌های افطار تا سحر در ماه مبارک رمضان بیانگر این نکته است که نیاز بیشتری برای جریان داشتن و فعال بودن زندگی در میان شهروندان وجود دارد که بیش از تصور مسوولان و متصدیان امر است .
امروزه مردم تهران بدون همراهی مسوولان شهری زندگی شبانه را به جریان انداخته‌اند. اما بهتر آن است که سازمان‌های مسوول نسبت به رفع این نیاز دست به کار شوند و فضاهای تفریحی و رستوران‌هایی را تحت نظارت و امنیت و با در نظر گرفتن نکات ضروری ایجاد کنند تا مردم و شهر همزمان بیدار باشند و از شیوع آسیب‌های اجتماعی و ناامنی‌های احتمالی پیشگیری شود.
تهران با شهروندانی این چنینی توانایی آن را دارد که به یکی از فعال‌ترین شهرهای ۲۴ ساعته دنیا تبدیل شود و نه تنها برای مردم خود که حتی برای مسافران و توریست‌ها نیز امکان تفریحی جدید ایجاد کند. این موضوع یک اتفاق کاملاً دوسویه است و رسیدگی به این نیاز مردم رونق اقتصاد پایتخت را نیز به همراه دارد. روزهای تهران که اغلب همراه با آلودگی هوای زیاد و ترافیک غیرقابل تحمل است هیچ مسافری را به خود جذب نمی‌کند اما اگر شب تهران زنده و رسمی شود، می‌تواند بسیاری از هم‌وطنان را برای دیدن این شهر زیبا و مدرن به اینجا بیاورد و تهران از یک مسیر عبور دوست نداشتنی به یک مقصد دوست داشتنی تبدیل شود.
