کندی اینترنت بلای جان کسب و کارهای الکترونیک
براساس تازهترین پژوهش و بررسیای که یک سرویسدهنده خدمات ابری به نام Akamai ارائه کرده و به صورت یک فایل PDF قابل دسترسی است، کره جنوبی همچنان به یکهتازی خود در زمینه سرعت اینترنت ادامه میدهد.
شهروندان این شرکت سرعت دسترسی متوسط باورنکردنی 26.3 مگابیت در ثانیه را دارند. بعد از این کشور به ترتیب هنگکنگ، نروژ، سوئد، سوئیس، سنگاپور، ژاپن، فنلاند، هلند و لتونی قرار میگیرند. سرعت میانگین جهانی در حال حاضر 6.3 مگابیت در ثانیه است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از کسب و کار ، متاسفانه ایران جایگاه شایستهای در دنیا ندارد. سرعت متوسط دسترسی به اینترنت در ایران 3.7 مگابیت در ثانیه است که ایران را در رتبه 112ام جهان قرار میدهد. سرعت دسترسی متوسط به اینترنت، البته نسبت به سال پیش 83 درصد بهتر شده است که شایسته تقدیر است اما ما حتی در منطقه خاورمیانه هم جایگاه خوبی نداریم. این در حالیست که مدیرعامل جدید مخابرات استان تهران از واگذاری سرویس ADSL مخابرات استان تهران به بیش از یک میلیون و 300 هزار مشترک خبر داد و گفت: علاوه بر این حدود 470 هزار پورت اینترنت نیز در اختیار شرکتهای مختلف قرار دادهایم.
مسعود عربهاشمی اظهار کرد که اگر مخابرات بخواهد مشتریان خود را حفظ کند، لازم است قطعا موضوع ارتقای کیفیت خدمات خود را مورد توجه قرار دهد. وی با بیان اینکه اکنون در حال حاضر محدودیتهایی در واگذاری اینترنت وجود دارد، گفته است که با وجود این محدودیتها ارائه خدمات به شرکتهای مختلف اینترنتی ادامه داشته و تاکنون حدود 470 هزار پورت ظرفیتسازی شده است. مدیر مخابرات منطقه تهران با بیان اینکه عمده درآمد مخابرات از حوزه ADSL تامین میشود، اظهار داشت: بر همین اساس به دنبال آن هستیم که در این حوزه هرچه سریعتر ظرفیتسازی لازم را انجام دهیم.
تمام مشکلات اینترنت به مخابرات مربوط نمیشود
مسیب قبادیان، مدیر مخابرات
برای دسترسی مردم به اینترنت رسانههای مختلفی وجود دارد و با توجه به اینکه رسانه فراگیر، شبکه کابل مسی است، در اکثر خانههای مردم از این بستر استفاده میشود. در گذشته از تکنولوژی دایالآپ، مبتنی بر این بستر استفاده میشد و مردم برای استفاده از آن از یک مودم روی خط تلفنشان استفاده و به وسیله یک خط تلفن بر این بستر سیمی یک ارتباط اینترنتی برقرار میکردند. اشغال خط تلفن و کندی این نوع ارتباط اینترنتی از معایب این روش است.
این موضوع یک معضل بود و برای رفع آن به مرور تکنولوژیهای به روزتری چون ADSL، ADSL + و... ارائه شد که این تکنولوژیها نیز تکنولوژیهای متکی بر سیم است و هر کدام نیز ویژگیهای خاص خود را داشته و با سرعت بالاتری روی شبکه سیمی پیاده شد و به مشتریان تلفن ثابت خدمات اینترنتی ارائه میدهد.
درباره مشکل کندی سرعت اینترنت، تصوری که در ذهن برخی از مشتریان وجود دارد، این بوده که همه سرویسها را به خاطر شناخت بیشتری که نسبت به مخابرات دارند، مربوط به مخابرات میدانند، در حالی که ممکن است مشتریان مشترک یک شرکت دیگری بوده اما مشکلاتشان را به مخابرات میگویند. در صورتی که اشکال از مخابرات باشد، این مشکلات برای رفاه حال مشترکان هر چه سریعتر مورد بررسی قرار گرفته و حل خواهد شد.
از سوی دیگر، درباره مشکل تمام شدن زودهنگام حجم اینترنتی مشترکان نیز باید گفت اولا همه مشتریان خودشان پنل اختصاصی دارند و میتوانند به سیستم مراجعه کرده و آن را بررسی کنند اما چون عموما مردم از اینترنت WIFI خصوصا در جاهایی که به شکل آپارتمان هستند، استفاده میکنند، ممکن است با استفاده از نرمافزارهایی که میتواند این شکل از اینترنت را هک کند، اینترنت آنها هک شده و تمام شدن سرویس مربوط به هک شدن آنها توسط افراد دیگری که از این خط به شکل غیرقانونی استفاده میکنند، باشد.
نبود ارتباطات الکترونیکی به معنای رکود کسبوکار است
مبین نیازی، کارشناس اینترنت
استفاده از اینترنت با سرعت بالا و کیفیت مناسب حق تمام شهروندان است. چرا سرعت اینترنت پرسرعت و رایگان در کشوری مانند کرهجنوبی بیش از 500 برابر سرعت اینترنت معمولی در ایران است که برای آن پول هم پرداخت میکنیم؟
به طور مشخص فعلا امکانات اینترنت کشور همه یک منشا دارد و در انحصار یک شرکت است که در حال حاضر جوابگوی نیاز فعلی در این زمینه نیست و هر روز سرعت اینترنت پایین میآید و تمام شرکتها در این زمینه با مشکل مواجهاند و شکایت دارند.
در حال حاضر سرعت اینترنت حتی پایینتر از میزانی است که سازمان تنظیم مقررات آن را به طور رسمی مجاز میداند، سرعت پایین اینترنت عملا اجازه گسترش خدمات، سرمایهگذاری و در نهایت توسعه این بخش را از کشور سلب کرده، درحالی که نیاز بخشهای اقتصادی و تجاری به اینترنت و ارتباطات بسیار ضروری است و نبود ارتباطات الکترونیکی به معنای رکود کسبوکار است.
با این تفاسیر باید یادآوری شود که دستیابی و گسترش اینترنت در نهایت خواهد توانست بر تجارت و اقتصاد اثرگذار باشد و به طور غیرمستقیم ساختار اجتماعی و سیاسی جوامع را دگرگون خواهد کرد. البته این امر با برنامهریزی و وجود کار فرهنگی بسیار در زمینه اینترنت امکانپذیر خواهد بود.