بازار نفت تکان نمیخورد
فردا قرار است برای چندمین بار در چند هفته آتی وزرای نفتی گردهم آیند تا در خصوص مسائل نفت بحث و تبادل نظر کنند. این نخستین جلسهای است که بعد از اجلاس الجزایر وزرای نفت ایران، عربستان، عراق و روسیه قصد دارند دور یک میز نشسته و در موضوعی مشترک به تبادل نظر بپردازند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد ، اینبار البته خبری از میزبانی کشوری نفتی یا گازی نیست و قرار است یک کشور فاقد منابع انرژی میزبان این نشست باشد. یعنی اینبار اردوغان، نخستوزیر ترکیه قصد دارد میزبان وزرای نفت باشد. هرچند که نشست اصلی نشست بینالمللی انرژی است اما رایزنیها وتحلیلها پیش از این نشست خبر از جلسات مهمی دارد که در حاشیه آن برگزار شده و تکلیف بازار نفت را مشخص میکند. البته الکساندرنوآک، وزیر انرژی روسیه این نشست را غیررسمی ارزیابی کرده اما تحلیلگران همچنان بر موثر بودن این نشست غیر رسمی تاکید دارند و حتی اظهارنظر وزرای نفتی کشورهای اوپکی و غیر اوپکی را دلیلی بر اهمیت این نشست میدانند.
از جمعه تا ٢١ مهرماه (٨ تا ١٠ اکتبر) کنفرانس بینالمللی انرژی در ترکیه برگزار و در حاشیه آن نشست غیررسمی وزیران نفت اوپک و غیراوپک نیز برگزار میشود تا شاید تکلیف بازار نفت بیش از پیش روشن شود. بر این اساس گپ و گفتی کوتاه با دکتر غلامحسین حسنتاش، کارشناس ارشد انرژی انجام دادهایم که در پی میآید:
فردا قرار است در حاشیه اجلاس بینالمللی انرژی در استانبول وزرای نفت ٤ کشور ایران، عراق، عربستان و روسیه دیدار داشته باشند که به نظر بسیاری از کارشناسان این دیدار میتواند از این حیث که بازار نفت را تحت تاثیر قرار میدهد، بسیار پراهمیت باشد. به این دلیل که اگر روسیه بنا به قولی که از قبل داده برای فریز تولید، با اوپک همراه شود احتمال افزایش قیمت نفت در بازارهای جهانی وجود دارد. به نظر شما آیا روسیه به این توافق خواهد پیوست؟
کنگره جهانی انرژی از روز هشتم تا سیزدهم اکتبر مصادف با هجدهم تا بیست و دوم مهرماه در استانبول ترکیه برگزار خواهد شد. این کنگره بیست و سومین نشست از این دست خواهد بود که توسط شورای جهانی انرژی برگزار میشود. شورای جهانی انرژی که از سال ١٩٢٤ تاسیس شده است یک نهاد مورد تایید سازمان ملل متحد است که در زمینه انرژی فعالیت میکند و دارای ٣٠٠٠ عضو از بیش از ٩٠ کشور جهان است. کنگره ملی انرژی هر سه سال یکبار برگزار میشود و یکی از بزرگترین گردهماییها در زمینه انرژی است. معمولا وزارتخانههای انرژی کشورها، در شورای جهانی انرژی عضو هستند و عضویت ایران در شورای مذکور نیز از طریق وزارت نیرو است. طبق گزارش سایت رسمی کنگره، آقای مهندس چیتچیان وزیر نیرو در این کنگره شرکت خواهند کرد و جزو سخنرانان آن اعلام شدهاند و تا این لحظه اطلاعی از احتمال شرکت وزیر نفت در دست نیست. خبرگزاری رویترز اعلام کرده است که وزرای انرژی کشورهای ایران و عراق و عربستان و روسیه در حاشیه این کنگره دیدار غیر رسمی خواهند داشت اما مساله این است که کشورهای عربستان و روسیه وزیر انرژی دارند یعنی همه امور انرژی در یک وزارتخانه تجمیع شده است ولی در ایران و عراق وزارتخانههای نفت و نیرو از هم جدا هستند و از عراق هم وزیر نیرو (که در آنجا به عنوان وزیر الکتریسیته است) در این همایش شرکت میکند. بنابراین به نظر من اگر دیداری هم صورت گیرد خیلی غیر رسمی و حاشیهای خواهد بود و بعید است تاثیر چندانی بر بازار نفت داشته باشد.
اما در مورد پیوستن روسیه به فریز نفتی؛ ابتدا باید توجه داشت که در حال حاضر همه صادرکنندگان نفت و از جمله روسیه دچار یک پارادوکس و یک گرفتاری هستند که به خاطر توسعه نفتخامهای غیرمتعارف یا نفت شیل در ایالاتمتحده امریکا به وجود آمده است. گرفتاری این است که اگر عرضه را کم کنند و قیمت بالابرود با فاصله کوتاهی متناسبا تولید نفت امریکا از منابع شِیلی افزایش خواهد یافت و امریکا سهم بازار آنها را خواهد گرفت و اگر عرضه را زیاد کنند؛ قیمت پایین بیاید، درآمدشان کم میشود. بنابراین اینکه روسیه با طرح فریز یا کاهش تولید اوپک همکاری کند یا نه؛ بستگی به شرایط اقتصادی این کشور دارد. من فکر میکنم عربستان نیز در اجلاس اخیر اوپک در الجزایر به لحاظ شرایط بد اقتصادی و کسر بودجه خود تسلیم شد که کمی به افزایش قیمت جهانی نفت کمک کند. به این جهت فکر نمیکنم اوضاع اقتصاد روسیه به اندازه عربستان بد باشد.
آقای دکتر، روسیه و عربستان در دو بازار چین و هند رقابت شدیدی دارند، اگر هر کدام از این دو کشور تولید خود را افزایش داده یا قیمتهای خود را دامپینگ کنند، بازار به نفع دیگری رقم خواهد خورد، فکر میکنید دو کشور میتوانند سر میز مذاکره استانبول موضع واحد بگیرند؟
روسیه و عربستان هر دو کشورهایی هستند که هزینه تولید نفتشان زیاد بالا نیست و از این نظر در یک سطح قرار دارند و میزان تولید نفتشان نیز نزدیک به هم است، بنابراین مساله دامپینگ بین این دو نمیتواند مطرح باشد. مساله دامپینگ در جایی مطرح میشود که رقابت بین تولیدکنندگان بزرگ با سهم بازار زیاد و هزینه تولید پایین و تولیدکنندگان کوچک با سهم بازار کم و هزینه تولید بالا باشد. در این شرایط تولیدکننده یا تولیدکنندگان بزرگ، دامپینگ میکنند که تولیدکنندگان کوچک یا پرهزینه را از بازار خارج و آنها را ورشکست کنند و سهم بازار آنها را بگیرند. رقابت روسیه و عربستان در گرفتن بازارهای چین و هند بیشتر به صورت استفاده از اهرمهای سیاسی و همکاریهای تجاری و ارایه تخفیفات قیمتی و خصوصا در مورد عربستان، از طریق سرمایهگذاری در پالایشگاههای این کشورهاست و به هر حال قیمتهای نفتخام جهانی است و منطقهای نیست و لذا فکر نمیکنم رقابت این دو در بازارهای هند و چین تاثیر چندانی در همکاری یا عدم همکاری ایشان در تنظیم بازار جهانی نفت داشته باشد.
روسیه و عربستان چندی پیش در حاشیه نشست G٧ با هم توافقنامهای امضا کردند و قرار شد در تصمیمات بازار جهانی با هم هماهنگ باشند، چقدر این توافق میتواند محکم یا شکننده باشد؟
توافقهای اینچنینی ضمانت اجرایی روشن و لذا استحکام چندانی ندارد و پایبندی به آن به منافع طرفین در شرایط مختلف بستگی دارد.
تردیدی نیست که نقش ایران به عنوان آلترناتیو بازار نفت بعد از برداشته شدن تحریمها برای بسیاری از کشورهای نفتخیز بسیار پراهمیت خواهد بود، بهترین موضعی که ایران میتواند در نشست استانبول بگیرد، چیست؟
همان طور که عرض کردم بعید میدانم وزیر نفت در اجلاس استانبول شرکت کند و جلسه چهارجانبه چندان جدی باشد. در هرحال ایران هم اکنون به مرز توان تولید خود رسیده است و حالا میتواند در جهت تثبیت بازار نفت همکاری بیشتری داشته باشد.
فکر میکنید اصلا حضور ایران در این نشستها اهمیتی هم دارد؟
اگر این حضور مبتنی بر استراتژیهای روشن و در چارچوب یک برنامه فعال دیپلماسیانرژی باشد قطعا موثر خواهد بود.
وزیر نفت عراق اخیرا به تصمیم اوپک مبنی بر محدود کردن این کشور به تولید، اعتراض کرده است. این کشور در غیاب حضور ایران بیشترین تولید را داشته، به نظر شما عدم همراهی عراق چه تاثیری میتواند بر توافق الجزایر بگذارد؟
اولا تصمیمات اوپک با اتفاق آرا حاصل میشود و به عبارتی همه اعضای حق وتو دارند، بنابراین اگر تصمیم الجزایر با موافقت این وزیر اتخاذ شده است اعتراض معنایی ندارد. ثانیا اصولا تصمیمات اوپک ضمانت اجرایی ندارد و این تصمیم اخیر هم حتی ضعیفتر از تصمیمات گذشته اوپک در مورد کاهش روشن در تولید است اما همین که اوپک بعد از مدتها ارادهای از خود نشان داده است یک علامت مثبت به بازار است که تاثیر خود را بهصورت محدود گذاشته است و اعتراض عراق چندان موثر نخواهد بود.
موسسه گلدمن ساکس قیمت نفت را ٦٠ تا ٧٠ دلار در سال آینده پیشبینی کرده است، به نظر شما چقدر این قیمت ممکن است محقق شود؟
با توجه به شرایط فعلی و چشمانداز اقتصاد جهان و بازار جهانی نفت؛ با توجه به بالا رفتن حساسیت یا کشش عرضه نفت نسبت به قیمت که ناشی از همان مساله نفتخامهای شِیلی است و باتوجه به اضافه عرضهای که هنوز در بازار وجود دارد و حجم ذخیرهسازیها، بعید میدانم که قیمت در این دامنه قرار گیرد به نظر من دامنه ٤٥ تا ٥٥ دلار محتملتر است. البته حرف من براساس وضعیت عوامل اساسی بازار است ولی تحولات ژئوپولتیکی یا رخدادهای طبیعی که به نوعی موجب کاهش عرضه یا افزایش تقاضا شود میتواند صحنه را تغییر دهد که چندان قابل پیشبینی نیستند.
براساس پیشبینی اخیر صندوق بینالمللی پول رشد بسیاری از کشورها در سال آینده میلادی کند خواهد شد و از سویی بحران منطقه یورو، به باور بسیاری از کارشناسان بحران جدی است. به نظر شما این شرایط تقاضا را در بازار نفت کاهش نخواهد داد؟
این نکته شما تاییدکننده و تقویتکننده همان چیزی است که در پاسخ سوال قبل عرض کردم. اما فکر نمیکنم تقاضای جهانی کاهش یابد. آنچه کاهش خواهد یافت میزان رشد تقاضا خواهد بود. اگر متوسط نرخ رشد اقتصاد جهانی منفی بشود نرخ رشد تقاضای نفت هم ممکن است منفی بشود و در نتیجه تقاضا کاهش یابد اما با کند شدن نرخهای رشد اقتصادی، نرخ رشد تقاضا برای نفت هم کند میشود و میزان رشد تقاضای نفت کمتر از میزان رشد عرضه اوپک و غیراوپک خواهد بود و قیمتها را متزلزل خواهد کرد و به همین دلیل است که پیشبینی دامنه ٦٠ تا ٧٠ دلاری را منطقی نمیدانم.