هوانوردی عمومی ارجحیت دارد
چند سالی است که بحث مربوط به ناوگان هواپیماهای فوق سبک تحت عنوان تاکسیهای هوایی در بسیاری از محافل هوایی داغ است. در کشور ما نیز برخی کارشناسان موافق و برخی دیگر مخالف این نوع حمل و نقل هوایی هستند.
چرا که معتقدند، این نوع حمل و نقل برخی مشکلات حقوقی مربوط به دریافت مجوز از سازمان هواپیمایی کشوری را به دنبال دارد. اما حتی امروز که کشور پس از برجام به سوی رشد اقتصادی در تمام بخشها گام برمیدارد، باز هم کمک به شرکتهای هواپیمایی برای راهاندازی و توسعه تاکسیهای هوایی از طریق ارائه تسهیلات در قالب وام بانکی به این شرکتها در اولویت سازمان هواپیمایی کشوری نبوده است. به نظر من نیز با توجه به وضعیت فعلی اقتصاد کشور، ارائه کمکهای مالی و اعطای وام برای توسعه تاکسیهای هوایی به صلاح صنعت هوانوردی کشور نیست؛ اما برای کمک به توسعه این بخش راه دیگری وجود دارد. به عنوان مثال، اگر سرمایهگذار داخلی یا خارجی میخواهد برای راهاندازی تاکسیهای هوایی سرمایهگذاری کند تنها با استفاده از سرمایههای خود وارد این بخش شود تا نیازی به دریافت تسهیلات نداشته باشد. این روش با توجه به اوضاع اقتصادی کشور ما میتواند روش مناسبی باشد. اما اگر بخواهیم سرمایههای درون کشور را برای توسعه تاکسیهای هوایی به کار ببریم، از آنجایی که اولویتهای دیگری نیز برای مصرف این سرمایهها وجود دارد و با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری در خصوص
اقتصاد مقاومتی میتوان نتیجه گرفت که توسعه تاکسیهای هوایی که تنها قشری خاص از آنها استفاده میکنند با استفاده بودجه کشور ما اولویتی ندارد و بهتر است این هزینه برای بهبود وضعیت حمل و نقل امداد و آمبولانس هوایی که موضوعی عمومی است، هزینه شود. رشد در کشورهای پیشرفته متوازن است، در صورتی که رشد در کشور ما نامتوازن و غیرهمسو است، یعنی ما در کشور توانستهایم در برخی جهات پیشرفت کنیم اما در برخی موارد دیگر حتی زمینههای سرمایهگذاری را نیز فراهم نکردهایم و عقبافتادگیهای شدیدی داریم و کشور ما از نظر رشد به کودکی ناقصالخلقه میماند. اما کشورهایی مانند کانادا و نیوزیلند و... که توانستهاند در زمینه تاکسیهای هوایی پیشرفت کنند، از رشد متوازن و همسو برخوردار هستند و توانستهاند رشد در تمام بخشها را به صورت همگام پیش ببرند. این کشورها از نظر موقعیت اقتصادی و زمانی و رشد از کشور ما پیشتر هستند و توانستهاند در این نوع حمل و نقل (تاکسیهای هوایی) نیز به موفقیتهای بیشتری دست پیدا کنند اما در کشور ما این اتفاق نیفتاده است. نکته دیگر آنکه در تاکسیهای هوایی از هواپیماهای فوق سبک استفاده میشود اما نمیتوان از هر نوع
هواپیمای فوق سبک استفاده کرد و هواپیماهای فوق سبک شرایط خاصی دارند. در حال حاضر که برجام اجرایی شده است، میتوانیم جذب سرمایه را در این بخشها داشته باشیم اما از بانکهای کشور که در بحثهای اولیه مانند ارائه وام ازدواج و... واماندهاند، نمیتوان این توقع را داشت تا از این سرمایهها برای توسعه امری مانند تاکسیهای هوایی استفاده کنند. عدالت اجتماعی در کشور ما مخدوش است و همین امر موجب میشود تا به صورت مساوی بخشهای مختلف اقتصادی در کشور ما آبیاری نشوند. در قدم اول باید ناوگان هوایی عمومی را تقویت کنیم و در مراحل بعد، هواپیماهای سبک که 80-70 نفر ظرفیت دارد را وارد کشور کنیم تا شرکتهای بزرگ در مسیرهای منطقهیی با استفاده از آنها جابهجایی مسافر را انجام دهند و هنگامی که ناوگان عمومی بهطور کامل سر و سامان گرفت میتوان سراغ مسائلی مانند تاکسیهای هوایی برویم. پس از آنکه توانستیم در بخش هوانوردی عمومی موفق شویم، وارد موضوع ایرتاکسیها میشویم که البته خود این موضوع هم جای بحث دارد. موضوعی که همزمان با راهاندازی تاکسیهای هوایی به وجود میآید، موضوع گران بودن بلیت این نوع هواپیماها نسبت به هواپیماهای برنامهیی
است. اما در همین زمینه نیز باید به تجربه کشورهای موفق در توسعه تاکسیهای هوایی توجه کرد. برخی از دستاندرکاران در کشور معتقدند که پس از راهاندازی تاکسی هوایی به دلیل گران بودن بلیتش متقاضی آن کم خواهد بود. نکتهیی که نباید فراموش شود آن است که مگر قیمت سوخت در کشورهای خارجی که اتفاقا تاکسیهای هوایی در آنها پیشرفت کردهاند از قیمت سوخت در ایران و هزینه دستمزد گرانتر نیست؟چطور است که قیمت بلیت در این کشورها گران نشده است؟ زیرا در واقعیت گران شدن قیمت بلیت ربطی به قیمت سوخت ندارد و بیشتر شبیه بهانه است. عمدهترین دلیل گران بودن قیمت بلیت در کشور ما به سوءمدیریت و فساد اداری و اقتصادی در شرکتهای دولتی و خصوصی که در کشور ما وجود دارد، بازمیگردد. با مقایسه ساعت پرواز و میزان هزینه نگهداری هواپیماها در اروپا با همین موارد در کشور، متوجه میشویم، بهرهوری کاری در کشور ما بهشدت پایین است. درست است که میزان هزینه تعمیرو نگهداری در کشور ما بسیار پایینتر است اما به همان نسبت میزان فساد اداری در کشور در مقایسه با کشورهای اروپایی بسیار بالاتر است و در صورتی که بخواهیم در هر بخش از صنعت هوانوردی حتی ایرتاکسیها
پیشرفت کنیم باید پیشتر دست دلالها و فاسدان اقتصادی را قطع کنیم تا بتوانیم به اهداف مورد نظرمان در این بخش برسیم. *کارشناس هوانوردی
ارسال نظرات