«ماه عسل» یا «گسترش غمخوارگی ملی»؟
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در اظهاراتش دربارهی برنامهی «ماه عسل» با این تعریف که این برنامه دارای ویژگی گسترش غمخوارگی ملی و یک مددکار اجتماعی است، از تلاشهای تهیهکننده و مجری این برنامه قدردانی کرد.
دکتر علی ربیعی - وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی - پس از تماشای جسته و گریخته سه قسمت ابتدایی برنامه «ماه عسل» نظراتش درباره این برنامه را در گفتوگویی بیان کرده است. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ابتدا دربارهی کمرنگ شدن مسؤولیت اجتماعی اظهار کرده است: «فارغ از مسئولیتی که در قبال گروههای اجتماعی از جامعه که نیازمند حمایت اجتماعی هستند دارم، من به عنوان مسئول دولتی وظیفه تنظیمگری و برنامهریزی برای حمایت از آن ها را نیز دارم. نه به عنوان یک کنشگر اجتماعی که خودش از بطن طبقات پایین اجتماعی آمده و به درکی از زندگی همراه با رنج رسیده که به عنوان یک ایرانی میخواهم نکاتی را یادآوری کنم: اولا که ما همه مسؤولیم اما مدت هاست که این مسؤولیت اجتماعی در جامعه کمرنگ شده، ما امروز به احساس مسؤولیت گسترده نیاز داریم؛ به طوری که هر ایرانی مسؤول همه ایران تلقی شود. من با مشاهداتی که از لایههای محتلف اجتماع دارم به این نتیجه رسیدم که ایرانیها امروز تنهاتر از قبل زندگی میکنند.» ربیعی در همین زمینه مطرح کرده است: «تنهایی، انزواگیری اغلب افراد ناشی از برخی تحمیل های تکنولوژیک و تغییرات سبک زندگی و از بسیاری جهات نیز تغییرات ارزشی و فرهنگی است که باعث وضعیت کنونی شده است. چندی پیش به میان ام اسی ها رفتم و چندی قبل تر از آن یک جمعه را با معتادان درمان یافته گذراندم و در زمانی نیز چند جوان نجات یافته از خودکشی را ملاقات کردم؛ تقریبا فصل مشترک همه اینها احساس تنهایی، بی هم زبانی و ترس های موهوم بود. امروز دیگر با بیماری های واگیردار رو به رو نیستیم ریشه بسیاری از بیماری ها امروز افسردگی و تنهایی است. ما بیش از گذشته نیاز داریم که کنار هم باشیم و ما بیش از هر زمان دیگر باید پشت به پشت هم دهیم و مراقب هم باشیم. من اینجا می خواهم از پدیده ای به عنوان "غمخوارگی ملی" یاد کنم ما نیاز به جنبش عظیم اجتماعی غمخوارگی نسبت به هم داریم. از این رو من معتقدم گروههای ما و گروههای عضو کار در سازمان بهزیستی از جمله افراد جامعه هستند که بیش از بقیه در مورد آن ها مسئولیم و احساس مسؤولیت و غمخوارگی را باید با آن ها تجربه و آغاز کنیم؛ بچه هایی هستند که بدون پدر و مادر بزرگ می شوند و این خیلی دردناک است که از کنارش به سادگی بگذریم. گاهی بابغض فکر میکنم چه کسی به آنها میگوید مواظب خودت باش! معمولاً مادران به فرزندان خود در هر سنی می گویند مراقب خودت باش و من فکر می کنم این وظیفه همه ما است که مراقب آنها باشیم و به آن ها بگوییم مراقب خودتان باشید.» وی دربارهی دیدگاهش از وجوه مسؤلیت اجتماعی اکید کره است: «در وجوه دیگر که به این مسؤولیت اجتماعی نگاه میکنم به این میرسم که باید حقوق معلولان را مراعات کنیم. زنانی که به نحوی دچار کژسرپرستی و یا بیسرپرستی شدند را مورد حمایت قرار دهیم، جامعه را محیطی امن و حامیانه برای آنها قرار دهیم و حواسمان به افرادی که دچار بیماریهای اجتماعی مثل روانپریشی، اعتیاد و غیره شدهاند باشد و سعی کنیم آنها را از آسیبهای اجتماعی دور نگه داریم. ما نباید به آسیبدیدگان به عنوان بیماران اجتماعی نگاه کنیم و نباید آنها را از خودمان برانیم بلکه باید آنها را در فرهنگ عظیم زندگی خوب و سالم قرار دهیم. من به عنوان یک کنشگر به شما تبریک می گویم و همیشه برنامه شما را در ماه مبارک رمضان می بینم و هروقت فرصتی پیدا کنم و یا درگیر جلسه ای نباشم با اشتیاق آن را تماشا کردم و میکنم.» وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی سپس با این تعریف که برنامهی ماه عسل دارای ویژگی گسترش غمخوارگی ملی است، اظهار کرده است: «من می خواهم نام برنامه شما را گسترش غمخوارگی ملی بنامم. میخواهم نام برنامه تان را هر ایرانی یک مددکار اجتماعی اطلاق کنم و همچنین میخواهم نام برنامهتان را «ماه عسلِ» زندگی خوب برای ایرانیان نام گذاری کنم. یا شاید بهتر باشد بگویم که یک ماه، «ماه عسل» اما ماهها زندگی خوب برای ایرانیان و زندگی پر از شیرینی و عسل برای هر ایرانی که با این برنامه اتفاق می افتد.» علی ربیعی در پایان اظهاراتش در بارهی «ماه عسل» با اعتقاد بر اینکه ماه عسل یک نوع سخنگوی خیر جمعی است، مطرح کرده است: «به گسترش خیر جمعی نیازمندیم و «ماه عسل» به نظرم حالا دیگر یک رسانه جمعی شده و یک نوع سخنگوی خیر جمعی است. خیر جمعی فقط کمک مالی نیست؛ خیر جمعی کمک از یک لبخند تا کمک ودستگیری و حتی یک آموزش ساده از طریق مهربانی است. من به نوبه خودم ابتدا به عنوان یک شهروند و بعد به عنوان وزیر دولت تدبیر و امید از تلاش های تهیه کننده و مجری این برنامه تشکر می کنم.»