فرهنگ اشتغال پس از موبایل چگونه است؟

ساعت 8 شب است. شیفت کاری شما 5 بعدازظهر تمام می‌شود. هنوز پشت میز کارتان هستید. همه هنوز پشت میزهایشان هستند. هیچ‌کس نمی‌خواهد محل کار را ترک کند حتی با اینکه به شما اضافه‌کار هم پرداخت نمی‌شود. وقتی که سرانجام به خانه می‌رسید، ای‌میلتان را چک می‌کنید. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از گاردین، نمی‌خواهید پیش کسی که به شما ای‌میل می‌زند غیرپاسخ‌گو جلوه کنید، حتی اگر ای‌میل طرف ساعت 11 شب به صندوق پست الکترونیکی‌تان وارد شده باشد. با اینکه شما در حال بردن فرزندانتان به رختخواب هستید، با یک دوست قدیمی نوشیدنی می‌خورید یا سریال نگاه می‌کنید، ای‌میل کاری‌تان را هم جواب می‌دهید، حتی اگر برای کار پولی به شما داده نشود. حالا منصفانه می‌توان گفت که جان مینارد کینز اشتباه کرده بود اگر در دهه 1930 پیش‌بینی می‌کرد که در آینده ما هفته‌ای 15 ساعت کار خواهیم کرد و بقیه ساعات آن را به استراحت خواهیم پرداخت. در عوض، میانگین ساعات کاری هفته در انگلستان تا 42.7 ساعت برای کارهای تمام‌وقت افزایش یافته و همراه با معدود کشورهای اتحادیه اروپا از استفاده کامل از سقف 48 ساعت کار هفتگی شانه خالی کرده است. در اروپا ساعت کاری یونانی‌ها بیشتر از دیگر کشورهاست و در سراسر جهان، مکزیکی‌ها بیشتر از هر کشور دیگری ساعات کاری طولانی دارند. این در حالی است که برخی کشورها کمتر روی کار کردن زیاد سرمایه‌گذاری کرده‌اند؛ برای مثال، در فرانسه از سال 2000 کار کردن هفتگی به 35 ساعت محدود شد و در سوئد شش ساعت کار روزانه تعیین شده است. با این حال، برای بسیاری از ما، فرهنگ کار کردن 24ساعته به یکی از عادات امروزه‌مان تبدیل شده است. بدترین قسمت این فرهنگ کار 24ساعته چیست؟ ای‌میل. گاهی ای‌میل‌هایی به من می‌رسد که انتظار می‌رود آنها را بلافاصله جواب بدهم وقتی که آنها را ساعت 9 شب شنبه دریافت می‌کنم. بسیاری از کارشناسان و مشاورانی که با آنها مشورت کرده‌ام، توصیه می‌کنند که باید با مدیران بخش‌ها صحبت کرد تا آنها این انتظار را از کارمندان خود نداشته باشند که در خارج از ساعات کاری به ای‌میل‌هایشان پاسخ بدهند. از سوی دیگر، در بسیاری مواقع از اصطلاح «اضطراری» بد استفاده می‌شود و خیلی از کارهایی که می‌تواند فردا به آنها پاسخ داده شود، در قالب کار یا سوالی اضطراری دیروقت برای افراد فرستاده می‌شود و انتظار می‌رود که زود هم به آنها پاسخ داده شود. اما اگر مدیر به‌خوبی همراهی نکرد، می‌توان گوشی تلفن همراه را خاموش کرد یا به ای‌میل‌ها پاسخ نداد تا روز کاری آینده شروع شود. البته باید گفت که در بعضی موارد نیز نمی‌توان به طور کامل این مسئله را رعایت کرد چون مثلا در مورد کار خود من در روزنامه گاردین، برخی اوقات فرد ناچار می‌شود به دلیل اختلاف زمانی، به یک ای‌میل در ساعت 3 صبح پاسخ بدهد. فیلیپا پری که روان‌شناس است، می‌گوید: «باید برای کار کردن مرزهایی تعیین کرد و بین ساعت‌های کاری و غیرکاری این مرزها را رعایت کرد. با خاموش کردن تلفن همراه یا جواب ندادن به ای‌میل‌های کاری می‌توان این مرزها را پررنگ‌تر کرد.» با این حال، خود من ای‌میل فیلیپا پری را ساعت 11 شب می‌خواندم. جاناتان کریری، منتقد و مدرس در دانشگاه کالیفرنیا است که درباره ساعت‌های کاری و اقتصاد نوین مطالعه می‌کند و مقالات زیادی دراین‌باره نوشته است. از او درباره روان‌شناسی فرهنگ کار کردن 24ساعته و 7 روز هفته می‌پرسم و اینکه چرا وقتی که من در رختخواب هستم، باید با گوشی تلفن همراهم جواب یک ای‌میل کاری‌ام را بدهم. کریری می‌گوید: «اصول اقتصادی رقابت تقریبا به همه حوزه‌های زندگی اجتماعی و شخصی ما وارد شده و در برخی موارد ما را خلع سلاح و منزوی کرده است. ما نه‌تنها باید با دیگران رقابت کنیم بلکه باید با کارایی خودمان نیز به‌خوبی به رقابت بپردازیم. خیلی وقت نیست که دیگر کمتر ثبات و قابلیت اعتماد شغل‌ها پذیرفته است. مسئله اینجاست که وضعیت کاری گذشته برای تقاضا و انتظارات شغلی کنونی ظرفیت کافی ندارد. این روزها از هرکسی انتظار می‌رود که بهره‌وری خود را تا حدی که می‌تواند بالا ببرد فارغ از اینکه ممکن است صدمه‌ای به زندگی شخصی، خانوادگی یا اجتماعی او وارد شود. این از لوازم فرهنگ اشتغال با ساعات کاری منعطف به شمار می‌رود.»