کره شمالی اقتصاد هم دارد

نبود اطلاعات درباره این کشور و توجه ویژه رسانه‌های غربی به اخبار عجیب و جنجالی که درباره آن شنیده و نقل می‌شود، باعث شده که کره شمالی را عجیب‌ترین و رازآلودترین کشور جهان بدانند. یکی از پرسش‌هایی که همواره درباره کره شمالی مطرح بوده و باعث توجه و تعجب جهان نسبت به این کشور شده این است که باوجود قطع رابطه با جهان و سال‌ها تحریم، این کشور چطور دوام آورده و اساسا اقتصاد آن چگونه می‌چرخد؟ به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فرصت امروز ، کره شمالی حدود 25 میلیون نفر جمعیت دارد. این رقم، شاید تنها عدد روشن و مشخص در میان اعداد مربوط به شاخص‌های اقتصادی اجتماعی کره شمالی باشد. درباره نرخ رشد اقتصاد، میزان فقر، سرانه تولید و دیگر شاخص‌های اقتصادی این کشور، فقط حدس و گمان وجود دارد نه عدد و رقم. کره‌جنوبی وزارتخانه‌ای مختص رصد کره‌شمالی دارد. این وزارتخانه هر سال گزارش‌ها و تحلیل‌های خود را براساس اطلاعاتی که به هر طریق از کره شمالی به دست می‌آورد، منتشر می‌کند. در جدیدترین گزارش کره‌جنوبی درباره وضعیت اقتصاد کره‌شمالی آمده که احتمالا اقتصاد این کشور در سال 2014 یک درصد رشد کرده ‌است. حجم اقتصاد کره‌شمالی 28/5 میلیارد دلار برآورد شده که این رقم یعنی 2درصد از اقتصاد کره‌جنوبی. براساس گزارش‌ها و برآوردهای کره جنوبی، مجموع واردات و صادرات کره شمالی در سال 2014 رقمی معادل 9/9 میلیارد دلار بوده ‌است. این رقم شامل تجارت 2/4 میلیارد دلاری با کره جنوبی هم می‌شود که از طریق منطقه اقتصادی مشترک در مرز دو کره به دست آمده‌ است. مجموعه کارخانه‌هایی که در این منطقه در سال‌های اخیر با فعالیت مشترک دو کره مشغول به کار بوده‌اند یکی از معدود موارد تجارت خارجی یا فعالیت اقتصادی مشترک کره‌شمالی را تشکیل می‌دادند. براساس برآوردهای سئول، این منطقه از زمان تاسیس در سال 2004 رقمی حدود 560 میلیون دلار پول نقد در اختیار کره‌شمالی قرار داده ‌است. بیش از 120 شرکت کره‌جنوبی در این منطقه فعال بوده‌اند و 54 هزار شهروند کره شمالی برای این شرکت‌ها در این منطقه کار می‌کردند. حقوق هر کدام از این افراد 150 دلار بوده و تولیدات آنها شامل پوشاک، ساعت مچی و تجهیزات الکترونیک می‌شد. این منطقه ماه گذشته بعد از آزمایش هسته‌ای کره شمالی توسط سئول تعطیل شد. بخش دیگر تامین درآمد کره شمالی از طریق تجارت با چین صورت می‌گیرد که تنها هم‌پیمان سیاسی اقتصادی پیونگ‌یانگ در جهان خوانده می‌شود. صادرات کره شمالی به چین شامل زغال سنگ، مواد معدنی، پوشاک و منسوجات است. در مقابل، کره شمالی از چین مواد پتروشیمی، فولاد، ماشین‌آلات، خودرو و لوازم الکترونیک وارد می‌کند. بیش از 74 درصد از تبادلات تجارت خارجی کره شمالی با چین صورت می‌گیرد. صادر کردن نیروی کار به خارج، دیگر منبع تامین درآمد برای اقتصاد کره شمالی است. برآوردها حاکی از آن است که بین 60 تا 100 هزار شهروند کره شمالی برای کار به بیش از 40 کشور دنیا فرستاده شده‌اند. خانواده‌های این افراد به صورت گروگان در اختیار دولت هستند تا آنها هر ماه پول نقدی را که دریافت می‌کنند، به داخل بفرستند. این پول نقد منبع درآمد ارزی کره شمالی است. از سوی دیگر کره شمالی در سال‌های اخیر از این همه کنجکاوی جهان نسبت به خودش بهره برده‌است.صنعت گردشگری یکی از منابع تازه درآمدی کره شمالی است. دولت این کشور اعلام کرده، در سال 2014 بیش از 100 هزار گردشگر خارجی از کره شمالی دیدن کرده‌اند. بخش عمده‌ای از آنها البته از چین بوده‌اند. هفته گذشته و بعد از آزمایش‌های موشکی و هسته‌ای جدید کره شمالی، آمریکا و سازمان ملل تحریم‌های جدیدی علیه این کشور اعمال کردند. یکی از دلایل کم اثر بودن این تحریم‌ها برای فروپاشی اقتصادی کره شمالی، قطع ارتباط این کشور با نظام جهانی است. کره شمالی در ربع قرن گذشته توانسته از مبادی‌ای که در این مطلب گفته شد، از نظر اقتصادی دوام بیاورد. اما این دوام با هزینه سنگینی برای مردم این کشور همراه بوده ‌‌است.