سندرم قاشق و جنگال به جای قلم

این روزها شاید عطر و بوی غذاها، بیش تَر ازقدرت تحلیل ، بحث و نقد در انتخابات رونق یافته است. چرا؟؟ این روزها تلگرام و اینستاگرام بیش تَر از چاپ و مصاحبه و ارایه برنامه اقتصادی و اجتماعی مشخص در مجلات و روزنامه‌های تخصصی مورد توجه کاندیداها است. چرا؟ این روزها سربازان فعال (برخی) کاندیداها (بعضا نوعا) آشپزها هستند تا دانشجویان، فرهنگیان و کارگران. چرا؟؟ قرار برخی کاندیداها بیشتر در رستوران ها و تالارها و فست فودها است تا دانشگاه‌ها، مدارس، حوزه علمیه و مساجد. چرا؟ یادم میاد اوائل انقلاب در ایام رأی گیری اغلب در مساجد، هیأت‌ها، دانشگاه‌ها و اصناف بحث و مجادله داشتند تا در فست فود و فلافلی‌ها. این روزها برخی کاندیداها مردم را در آب نمک وعدها‌ی غیر قابل تحقق سحر می‌‌کنند تا بر اساس برنامه‌های اقتصادی و ارایه طرح در مورد حل مشکلات بی‌کاری، آلودگی و .... یادمان باشد: رأی زرشک پلویی، اشتغال إیجاد نمی‌کنید. یادمان باشد رأی کوبیده‌ای، اهمیتی به سرمایه‌گذاری نمی‌گذارد. بدانیم رایی که با جوجه کباب معاوضه می‌شود بعدا مطالبات فرهنگی و ارزش‌های اسلامی را نمی‌تواند مطالبه کند. بدانیم رای خورشت سبزی، نمی‌تواند از نماینده‌اش مطالبه، رفع آلودگی هوا کند. یادمان باشد رای نوشابه کوکاکولایی و دوغ کاله‌ای نمی‌تواند بعدا دغدغه اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی را داشته باشد. بدانیم رای آبگوشتی نمی‌تواند دغدغه شایسته گزینی مدیران در استان را بعدا از نماینده را داشته باشد. بدانیم هر که را‌ی خود را به سیری آنی معاوضه کرده نمی تواند بعدا از کاندیدا مطالبه، درخواست و سئوالاتی در مورد دلائل رشد اشتغال، افزایش سرمایه گذاری و توسعه صادرات و حمایت از تولید ملی برای کاهش بیکاری و ...داشته باشد و سیری آتی خبری نیست. امروز چرا دانشجویان، معلمین و اساتید دانشگاه‌ها و کارگران سهم شایسته و در خوری در مقایسه با اوائل انقلاب در فضای انتخابات ندارند. چرا؟ چرا امروز اصناف و بازاری ها نقش روشنگری در انتخابات را کمتر ایفا میکنند؟ چرا اصحاب رسانه و روزنامه نگاران متعهد به تبیین و ضبط وعده های انتخاباتی کاندیدا برای پیگیری ‌آینده گان، اقدام نمیکنید؟ آیا نماینده مجلس شورای اسلامی تراز دهه سوم انقلاب برای حل معضلات پنچ‌گانه بیکاری، کمبود سرمایه گذاری مولد، وابستگی اقتصاد کشور به درآمدهای نفتی، آلودگی هوا و رکود اقتصادی را شناخته‌ایم.؟!؟! پیش از اینکه در اندیشه "بهارستان" باشیم ، اندیشه مان، بهارستانی باشد. پاینده ایران- سربلند البرز