7 راه مشهور شدن (طنز)
«ما امروز هفت راه شهرت را آموزش می‌دهیم. هرگونه شباهت با شخصیت‌های حقیقی کاملا از عمد است و اگر شما یاد کسی نیفتادید، تقصیر ماست که درست اشاره نکردیم.»
راه اول- آدم‌های موفق را خراب کنید تا مشهور شوید. (البته شهرت شما این طوری خواهد بود که می‌گویند فلانی خراب کرد. اگر درباره آدم بزرگسال بگویند معنیش این است که فلانی یکی را خراب کرده تا خودش را آباد کند. خلاصه انتخاب با خودتان است.) راه دوم- یک صفحه فیس‌بوکی راه بیندازید و توش به هر کسی که یک عمر کار کرده، بگویید تو مثلا چی‌کار کردی عمو؟ راه سوم- یک صفحه دیگر راه بیندازید و هر آدم شناخته‌شده‌ای هر کاری کرده، بگویید دزدی است. بعد طرف به شما نامه می‌نویسد که من دزدی نکرده‌ام و شما نامه را سریع بگذارید در صفحه‌تان و بگویید فلانی فقط به من پاسخ داده چون من خیلی چیزم. راه چهارم- نزدیک انتخابات که می‌شود در مجالس ترحیم حضور عارفانه به هم برسانید تا یکهو مشهور شوید و رأی بیاورید. راه پنجم- روزنامه دربیاورید و هی خودتان را تیتریک کنید. راه ششم- ظهرها توی تلویزیون برنامه مثلنی انتقادی (فکر کن توی تلویزیون و برنامه انتقادی؟ حالا شما فکر کن!) اجرا کنید. عصرها هم توی فرهنگسرا برنامه اجرا کنید. شب‌ها هم داوری آثار دیگران را کنید اما صبح‌ها توی روزنامه‌های اصلاح‌طلب ستون بنویسید و بگویید از همه تندتر و دلسوزتر هستید. برای این که این را هم ثابت کنید با تراکتور از روی آدم‌های ناتوان که دیگر دستشان به جایی بند نیست، به صورت افتخاری رد شوید تا معلوم شود شما خیلی قوی هستید و قلبتان برای مردم می‌تپد. راه هفتم- شهردار شوید. حُسن شهردار این است که نیاز به فیس‌بوک ندارد و استاتوس‌ها و پیام‌هاش را روی بیلبوردها و پل‌های عابر می‌نویسد. تا شما این هفت راه را انتخاب می‌کنید تا بسیار مشهور شوید ما هم می‌رویم در افق گم می‌شویم و خلاص.
