عواقب محدودیت‌های وارداتی برای موز

رضا نورانی در مورد محدودیت‌های اخیر در واردات موز به ایران بیان کرد: با این اقدامات اخیر ناخودآگاه باعث متضرر شدن واردکننده موز یا هر کالای دیگری می‌شوند و این کار حتی به تولیدکنندگان داخلی لطمه می‌زند. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از اقتصاد، وی ادامه داد: درست است که ما تولید کننده موز در سطح کلان نیستیم و با توجه به اینکه موز از ارزش غذایی بالایی برخوردار است، مخالف اینکه در سبد خانوار باشد، نخواهیم بود و مشکلی نمی‌بینیم، ولی باید توجه کرد که واردات محصولات به کشور به گونه‌ای نباید با شد که به تولید ما آسیبی وارد کند. متاسفانه بعضا واردات برخی محصولات باعث می‌شود علاوه بر اینکه خروج ارز از کشور را داشته باشیم، رکود و کسادی بازار محصولات داخلی را هم در پی داشته باشد. این امر حکایت از بی‌برنامگی در بحث واردات و صادرات دارد و هیچ برنامه روشن و مدونی در این زمینه نداریم. وی گفت: در سال جاری پیش‌بینی کردیم بیش از 3.5 میلیون تن سیب درختی، حدود 4.5 میلیون تن تولید انواع و اقسام مرکبات، بیش از 350 تا 400 هزار تن تولید کیوی و بیش از 750 هزار تن تولید انار داشته باشیم که خوشبختانه در تولید محصولات باغی جزو رده ‌بندی‌های اول تا هفتم در دنیا هستیم. نورانی در خصوص اینکه واردات موز از طریق تمامی گمرکات و مبادی ورودی استان سیستان و بلوچستان به استثناء گمرک میرجاوه ممنوع شده است؟ گفت: به دلیل بیماری پاناما، واردکنندگان به تازگی می‌خواهند فکری برای جلوگیری از ورود این بیماری به کشور کنند. من فکر می‌کنم باید در بحث صادرات و واردات حساب شده کار کنیم، یک دفعه از سر سوزن رد می‌شویم اما ناگهان از در دروازه رد نمی‌شویم. وی گفت: به مسئولان گفته‌ام؛ در حالی که مضیقه ارزی و مشکل ارز داریم، چرا برای صادرات برنامه‌ای نمی‌گذارید، که به‌ جای اینکه وارداتمان بیشتر شود، صادراتمان را افزایش دهیم.می‌توانیم به صادر کنندگان بگوییم؛ هر کسی سیب، انار، سیب زمینی، مرکبات و کیوی صادر کند، می‌تواند به جای آن، موز یا کالایی که مورد نیاز است وارد کند. نبود برنامه‌ریزی در صادرات و راحت بودن واردات نورانی تصریح کرد: در حالی که صادرات بسیار کند است و محصولات روی دست تولید کنندها مانده ما در بحث واردات هم بی برنامگی داریم، با واردات فقط ارز کشور را بیهوده حرام کرده‌ایم، به دلیل اینکه ما برنامه‌ریزی در مقدار واردات نداریم، هم تولیدکننده‌های داخلی‌، هم صادر کننده‌ها و خریداران همه می‌گویند ضرر کرده‌ایم، اگر کالایی با برنامه و هدف وارد کشور شود، خواه ناخواه در کنارش صادرات رونق پیدا می‌کند. وی تاکید کرد: به دلیل اینکه در صادرات برنامه‌ریزی نداریم و از طرفی واردات بسیار راحت است، همه گزینه دوم را انتخاب می‌کنند. به‌جای اینکه اشتغال‌زایی و تولید کار کنند و ارز آوری داشته باشند، ارز را از کشور خارج می‌کنند. اگر به یک بچه 10 ساله هم پول بی رویه بدهی، خرج می‌کند، هنر این است که دخل و خرج با هم بخواند. این فعال بخش خصوصی افزود: از طرفی نفت کشور را نمی‌خرند یا ارزان می‌خرند، از سوی دیگر هم برنامه و هدفی روی صادرات نداریم، و با واردات ارز از کشور خارج می‌شود. در حالی که صادرات درست حسابی هم نداریم، واردات غلط است. من به این نوع واردات اعتراض دارم و قبلا هم اعتراض داشته‌ام، اگر قرار است واردات داشته باشیم، حتما باید صادرات انجام شود و در کنار صادرات کالاهایی که نیاز داریم وارد کنیم و نباید ارز کشور را بیهوده هدر کرد. وی خاطرنشان کرد: امروز ارز کشور غنیمت است، نباید فکر کنیم برجام اجرایی شده، حالا می‌توانیم بدهیمان را بدهیم و باز هم نا‌خواسته و نا‌خودآگاه خرج کنیم. امیدوارم تمام فکر، ایده و برنامه مسوولان در اقتصاد مقاومتی تولید برای صادرات باشد. ظهور قاچاقی نارنگی پاکستانی در بازار نورانی در ادامه این گفت‌وگو گفت: زمانی که پرسیده می‌شود چرا قاچاق میوه صورت می‌گیرد؟ می‌گویند؛ مرز نشینان سهمیه‌ای برای واردات دارند و این سهمیه را آنها می‌آورند که قرار بوده در استان‌های خودشان مصرف کنند و حالا به استان‌های دیگر رخنه کرده است، متاسفانه قاچاق میوه را بعضی اوقات می‌بینیم. چند روز پیش هم با نماینده سازمان میادین در یک جایی بودیم که متاسفانه دیدیم، نارنگی پاکستانی با بسته‌بندی آلوده‌ چوبی وارد کشور شده است. به دلیل اینکه کم‌کم نارنگی شمال به انتهایش می‌رسد و نارنگی‌ جنوب محدود است، در نتیجه تا می‌بینند یک کمبودی ایجاد شده، راحت به تهران وارد می‌کنند. من نمی‌دانم که چه عیبی دارد اگر می‌خواهد واردات صورت گیرد، این واردات از راه مجاری قانونی اجرا شود؟ حق و حقوق دولت پرداخت شود و بحث قرنطینه‌ای محصول رعایت شود. او گفت: اول می‌گوییم واردات ممنوع است، سپس هم هیچ نگاه قرنطینه‌ای بر این واردات نداریم. در نتیجه اول دولت ضرر می‌کند و نمی‌تواند حق و حقوقش را بگیرد، دوم باز هم دولت است که باید برای مبارزه با آفات ناخوانده‌ای که توسط این محصولات وارد کشور می‌شود هزینه‌های سنگینی بپردازد، سوم هم تولیدکننده‌ها هستند که ضرر می‌کنند، به دلیل اینکه این آفات نا‌خوانده، علاوه بر اینکه برای دولت هزینه ساز است، برای تولید کننده‌ها هم هزینه بر است، این در حالی است که ضرر چهارم را مصرف کننده می‌کند، که بدون اطلاع و آگاهی محصول را با چشم خود می‌بیند، می‌خرد و مصرف می‌کند. در نتیجه معلوم نیست این محصولی که قاچاق آمده و مصرف کننده می‌خورد، استانداردهای غذایی سالم را دارد یا ندارد.