دستفروشی که میلیاردر شد!

افرادی که با پردازش صحیح امکانات و ظرفیت‌های بالقوه اطراف‌شان توانسته‌اند، فوندانسیون یک کار و کاسبی سودآور را ایجاد کنند. یکی از وظایف مهم رسانه‌های گروهی تصویر‌سازی این نمونه‌های موفق است که توانسته‌اند برای جامعه و کشورشان ارزش افزوده ایجاد کنند. ماجرای امروز ، ماجرای کارآفرین میلیاردر ایرانی است که کارش را از دستفروشی و درآمد روزانه ٣‌هزار تومان شروع کرده است و به سرعت برق و باد تا قبل از 40سالگی توانسته میلیاردها دلار ثروت برای خود و استانش کسب کند. به گزارش «اقتصاد آنلاین» به نقل از تعادل ، «عباس برزگر» ‌زاده و ساکن یک روستای بسیار کوچک به‌نام «بزم» شهرستان بوانات در استان فارس است. روستایی که نه چندان حاصلخیز است و نه جاذبه خاصی دارد اما با موقعیت‌شناسی درست این جوان روستایی توانسته در کتاب راهنمای گردشگری یونسکو، عنوان شگفت‌انگیزترین تجربه گردشگری ایران را از آن خود کند. آن دسته از افرادی که تصور می‌کنند ایجاد ثروت و ارزش افزوده به امکانات و سرمایه فراوانی نیاز دارد و خلاقیت و ایده‌پردازی در آن جایگاهی ندارد، کافی است سرنوشت این کارآفرین روستایی ایرانی را مرور کنند تا به دیدگاه تازه‌یی درباره ثروت آفرینی برسند. کسب وکاری که ثروت می‌آفریند سرنوشت این روستازاده ایرانی در یک شب بارانی به‌طور کلی زیر و رو شد؛ زمانی که ٢ گردشگر آلمانی را به چادر عشایری فقیرانه خود میهمان و از آنها با غذاهای محلی و ترشی لیته پذیرایی کرد. میهمانان خارجی برزگر با پذیرایی صمیمانه و بی‌ریای او ٢ روز تمام به سبک روستاییان ایرانی در چادرهای عشایر زندگی کردند؛ همین میهمان نوازی باعث شد تا میهمانان آلمانی در جریان بازگشت به کشورشان در رسانه‌های گروهی از شرایط منحصر به فردی که در خانه عباس برزگر ازسر گذرانده‌اند صحبت کنند. از همین نقطه است که عباس برزگر با دامنه وسیعی از درخواست‌کنندگان خارجی مواجه می‌شود که برای چند روز اسکان در خانه برزگر حاضر بودند، صورت حساب‌های چند هزار دلاری را پرداخت کنند. هوشمندی او برای بهره‌برداری از این اتفاق، به سرعت «برزگر» را تبدیل به یک چهره کارآفرین بین‌المللی می‌کند و شبکه‌های تلویزیونی از سراسر جهان دستفروش ایرانی را روی ویترین رسانه‌های عالم می‌نشانند. همین توجه رسانه‌یی باعث شد که برزگر بلافاصله برنامه‌ریزی برای احداث یک دهکده توریستی با 15هزار چادر سیاه عشایری را در دستور کار قرار دهد. با عبور از این دوران است که کاسبی ساده و محقرانه عباس، تبدیل به یکی از سودآورترین ایده‌های توریستی کشور و منطقه می‌شود کمپین‌های توریستی با فرهنگ عشایری او تا‌ سال97 رزرو شده است و کارشناسان می‌گویند این تور می‌تواند درآمدزایی برزگر را به اندازه تمام صادرات نفت کشور برساند. این از عجایب روزگار است که روستازاده دستفروشی که با دوره‌گردی در شهر شیراز گذران زندگی می‌کرد، امروز به چنان جایگاهی رسیده است که بزرگ‌ترین تورهای بین‌المللی برای رزرو جا در دهکده توریستی او با هم مسابقه گذاشته‌اند. ایده‌های تازه و ثروت‌ آفرینی روستای بزم در 17کیلومتری شهر بوانات به سمت استان یزد و کرمان آخرین نقطه استان فارس است که به منطقه گردشگری بوانات معروف شده است. نکته جالب توجه در جریان کاسبی عباس برزگر در این منطقه گردشگری این است که وی توانسته با استفاده از ویژگی‌های اقلیمی، مردم‌شناسی و تاریخی منطقه‌اش، یک طرح اقتصادی سودآور را پیاده کند. موضوعی که برای هر ایده اقتصادی به‌شدت کاربردی می‌نماید استفاده از ظرفیت‌های اقلیمی و بومی همان منطقه است که جدای از تبعات اقتصادی تاثیرات فرهنگی و اجتماعی فراوانی را نیز به دنبال دارد. عباس برزگر درحال حاضر مشغول آماده‌سازی ١٥‌هزار سیاه چادر عشایری است. به گزارش خبرگزاری‌ها، برزگر با بزرگان طایفه‌های قشقایی و بختیاری به توافق رسیده است تا میهمانان خارجی را در سیاه چادرهایشان بپذیرند و هر خانواده عشایری در ازای پذیرایی از میهمانان‌درصدی از هزینه اقامت مسافران را دریافت کند. حالا شهرت عباس برزگر به اندازه‌یی رسیده است که تمام ظرفیت هتل منحصر به فردش در ٣٦٥روز ‌سال اشغال می‌شود. می‌گویند درآمدش تا ٥‌سال آینده به اندازه تمام صادرات نفت ایران خواهد رسید. یونسکو در کتاب راهنمای گردشگری خود، تور عشایری او را به عنوان شگفت‌انگیزترین تجربه گردشگری در ایران معرفی کرده است و مسافران خارجی تا آخر ‌سال97 تمام سیاه چادرهایش را رزرو کرده‌اند. درحال حاضر هزینه هر شب اقامت در دهکده گردشگری او چیزی حدود ٣‌میلیون تومان است. مقابله با بیکاری از طریق کسب‌و کار کوچک آن‌گونه که از ظواهر امر پیداست بیشتر از ١٠٠نفر از جوانان خانواده‌های عشایر منطقه زبان انگلیسی آموخته‌اند تا بتوانند به راحتی با میهمانان ارتباط برقرار کنند. آنها قرار است میهمانان خود را به تماشا و تجربه تمام روزمر‌گی‌های زندگی ایل قشقایی و بختیاری ببرند. توریست‌هایی که موفق به رزرو سیاه چادرهای عباس برزگر می‌شوند، در خاطرات سفرشان به ایران از گردش‌های دسته جمعی در کوهپایه‌های منطقه صحبت می‌کنند و از میهمان‌نوازی عشایر ایرانی صحبت می‌کنند. از پیاده‌روی با دخترکان جوان بختیاری صحبت می‌کنند و از رسوم جالب مردان عشایر سخن می‌گویند. تجربه‌یی که از دیدگاه گردشگران یک تجربه منحصر به‌‌فرد و فراموش ناشدنی تعریف می‌شود. این تبادلات فرهنگی ریشه‌دار را اگر دولت می‌خواست ایجاد کند، با میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری نیز نمی‌توانست تا این حجم از نفوذ فرهنگی را به وجود آورد. عباس برزگر می‌گوید، تور عشایری در مراحل نهایی راه‌اندازی است و تا آخر‌ سال97 مسافران خارجی تمام سیاه چادرها را رزرو کرده‌اند. بیشتر مسافرانش از اسپانیا، پرتغال و لهستان می‌آیند و او درحال حاضر همان ٧٠٠یورو برای هر شب اقامت در مجموعه‌اش را دریافت می‌کند. او می‌گوید: تا ٥‌سال آینده کیفیت‌ها را با نظر کارشناسان بین‌المللی بالا خواهم برد و قیمت‌ها افزایشی نخواهد داشت. بر بلندای صنعت توریسم ایران کلبه محقر و دهکده توریستی این روستایی اکنون از بین 16جاذبه گردشگری و تاریخی مهم در ایران رتبه ششم را داراست. عباس البته پیش‌بینی می‌کند این جایگاه را باتوجه به علاقه وافر و روزافزون گردشگران خارجی به زندگی روستایی و سنتی حتی به رتبه اول تا چند سال آینده نیز برساند. او تاکنون به بیش از 28کشور جهان سفر کرده و با نیازسنجی‌های دقیق و تجربه خوبی که از این کشورها کسب کرده در اندیشه تدوین برنامه‌های راهبردی برای جذب خیل گردشگران خارجی به ویژه اروپایی‌ها به سمت دهکده خود است. عباس برزگر می‌گوید: «میهمانان خارجی نیز در احترامی متقابل قرآن را می‌بوسند و روی سر خود می‌گذارند.» این جوان خلاق روستایی که مدام در صحبت‌ها و مصاحبه خود از دهاتی بودن خود احساس افتخار می‌کرد، می‌گوید: «من همان عباسم و روستایی زاده‌ام تنها فکرم و نگاهم به زندگی عوض شده است.»وی در بیانی قابل تامل گفت: «هنگامی که شهرداری شیراز مزاحمم بود و مانع از دستفروشی‌ام می‌شد یا زمانی که فقر و بدبختی را در روستا تجربه می‌کردم با خود می‌گفتم که خدا تنها خدای بدی‌ها و بدبخت‌ها است و اکنون به این نتیجه رسیدم که خدا تنها یک اسم بیشتر ندارد و آن هم خدای خوبی‌هاست.» زندگی عباس برزگر و سرنوشتی که در حوزه مشاغل خانگی داشته است نشان می‌دهد که ظرفیت‌های حیرت‌انگیزی برای توسعه کسب‌وکارهای خانگی با استفاده از پتانسیل‌های منطقه‌یی وجود دارد که باید از آنها به نفع توسعه پایدار استفاده کرد. استعدادهایی که با تزریق روحیه اعتماد به نفس و صبر می‌توانند، بخشی از فرآیند توسعه کشور را تحقق ببخشند .