موفق‌ترین رهبر در تاریخ چین

به گزارش اقتصاد آنلاین، وی سرپرستی اقتصادی را تحویل گرفت که در زمان ریاست ژیانگ زمین (Jiang Zemin) به طور متوسط سالیانه رشدی معادل 9.6 درصد داشت، در زمان تصدی دنگ ژائوپینگ (Deng Xiaoping) نیز کشور چین تقریبا چنین نرخ رشد اقتصادی را تجربه کرده بود. به جای هماهنگی با این روند توسعه، آقای هو متعهد شد که یک مسیر متوازن‌تر از توسعه را به هدف ایجاد یک جامعه "یکسان‌" تر در دستور کار قرار دهد. همانطور که آمار نشان می‌دهد، نرخ رشد در زمان ریاست وی حتی سریع‌تر از دوران ریاست افراد قبل از وی بود. گرچه امسال، سطح نرخ رشد به کمتر از 8 درصد کاهش یافت. اما این نرخ رشد نیز به اندازه کافی مناسب برای دستیابی به اهداف آقای هو بود، از سوی دیگر در هفته گذشته آمار منتشر شده نشان داد که درآمد سرانه در کشور چین طی سال‌های 2010 تا 2020 دو برابر شده است. آیا این رشد افسار گسیخته و پر نوسان در مقایسه با نرخ رشدهای قبلی به یکسان‌تر شدن جامعه منجر شد؟ در گذشته، روند توسعه کشور چین بیشتر به نفع مناطق شهری نسبت به روستایی و مناطق ساحلی نسبت به نواحی درون مرزی بوده است. در زمان آغاز دوران ریاست آقای هو، استان‌های ساحلی کشور چین 61 درصد تولیدات اقتصادی را در دست داشتند. سرمایه گذاری عظیم در استان‌های داخلی این سهم را کاهش داد، به طوریکه در سال گذشته سهم استان‌های ساحلی به 58.8 درصد کاهش یافت. در زمان ریاست دنگ و نیمه دوم تصدی ژیانگ، سطح درآمد مناطق شهری بالاتر از مناطق روستایی بود. در سال 2008، درآمد مناطق روستایی به طور متوسط 30 درصد کمتر از درآمد قابل تصرف مناطق شهری بود. براساس آمار رسمی، از آن زمان تا کنون درآمد مناطق روستایی تا حدی افزایش یافته است. آقای هو به دنبال کسب نرخ رشد متوازن‌تر نیز بود. اما تلاش وی برای توسعه نقش مصرف خانوار، شکست خورد. سهم خانوار از تولید ناخالص داخلی (GDP) بین سال‌های 2003 تا 2011 به طور متوسط کم‌تر از 37 درصد بود، در حالیکه این رقم در دوران ریاست آقای ژیانگ معادل 46 درصد بود. در دفاع، آقای هو می‌تواند به این موضوع اشاره کند که در عوض نسبت مصرف در سال 2011 و نه ماه نخست 2012 افزایش یافته است. روند مصرف تا حدودی با تاخیر روبرو شده است زیرا شرکت‌های سرمایه‌بر و تحت مالکیت انحصاری دولت (SOEs) به دنبال کسب سود بیشتر بودند و کاهش قیمت‌ها یا افزایش دستمزدها در نظر آن‌ها اهمیت نداشت. در دوران روسای قبل از آقای هو، شرکت‌های تحت مالکیت انحصاری دولت (SOEs) با کاهش ده‌ها میلیون شغل روبرو شدند اما در دوران تصدی آقای هو سهم آن‌ها از اشتغال شهری تثبیت شد. آقای هو در سخنرانی‌اش در جلسه حزب از مالکیت دولتی به عنوان "تکیه‌گاه اصلی اقتصاد" یاد کرد. متاسفانه چنین برداشتی در تضاد با نظریه رشد متوازن است.