به گزارش اقتصادآنلاین ، هدف آن جایگزینی عملکرد حلزونی گوش است. بااین‌حال، این دستگاه برای همه مناسب نیست و عوارض احتمالی وجود دارد. استفاده موفقیت‌آمیز از کاشت حلزونی نیز به درمان و آموزش گسترده نیاز دارد. در این مقاله، نحوه کارکرد دستگاه و روش کار را بررسی خواهیم کرد. ما همچنین هزینه، جوانب مثبت و منفی را پوشش خواهیم داد.
کاشت حلزونی:
کاشت حلزونی یک وسیله پزشکی الکترونیکی کوچک است که کاهش شنوایی متوسط تا شدید را بهبود می‌بخشد. برای کمک به کاهش شنوایی در بزرگسالان، کودکان و نوزادان استفاده می‌شود. این دستگاه با تحریک الکتریکی عصب حلزون کار می‌کند. دارای اجزای خارجی و درونی می‌باشد.
مؤلفه خارجی در پشت‌گوش قرار می‌گیرد. از یک میکروفون تشکیل شده است که امواج صوتی را دریافت می‌کند. یک پردازنده گفتار صدا‌ها را تجزیه‌وتحلیل کرده و آن‌ها را به سیگنال‌های دیجیتالی تبدیل می‌کند.
این سیگنال‌ها به یک فرستنده ارسال می‌شوند که آن‌ها را به گیرنده داخلی هدایت می‌کند. فرستنده و گیرنده توسط یک آهن‌ربا به هم متصل می‌شوند. قسمت داخلی آن در زیرپوست، پشت‌گوش کاشته می‌شود.
وقتی گیرنده سیگنال‌های دیجیتال را دریافت می‌کند، آن‌ها را به تکانه‌های الکتریکی تبدیل می‌نماید. این تکانه‌ها به الکترود‌های حلزون گوش ارسال می‌شوند که باعث تحریک عصب حلزون می‌شود. عصب آن‌ها را به سمت مغز هدایت می‌کند.
نتیجه آن حس شنوایی است. اگرچه مغز متوجه اصوات می‌شود، اما با شنوایی طبیعی یکسان نیستند. گفتاردرمانی و توان‌بخشی برای یادگیری نحوه تفسیر صحیح این اصوات ضروری است.
این سمعک برای چه کسانی مناسب‌تر می‌باشد؟
کاشت حلزون گوش برای همه مناسب نیست. نوزادان، کودکان و بزرگسالان ممکن است کاندیدا‌های خوبی باشند که این موارد را شامل شوند:
- کاهش شنوایی شدید در هر دو گوش
- هیچ‌یک از سمعک‌های دیگر برایشان مؤثر نبوده است شرایط پزشکی که خطرات جراحی را افزایش می‌دهد را نداشته باشند.
به‌عنوان یک بزرگسال، همچنین اگر:
- کم‌شنوایی که باعث اختلال در ارتباط گفتاری می‌شود
- بعداً در تمام زندگی یا بیشتر شنوایی خود را از دست خواهند داد
- به لب‌خوانی، حتی با سمعک متکی می‌باشند
- مایل به انجام توان‌بخشی هستند
- درک کنید که کاشت حلزون چه کاری می‌تواند انجام دهد و چه کاری نمی‌تواند انجام دهد
- متخصص شنوایی‌سنجی و جراح گوش و حلق و بینی می‌تواند مناسب بودن دستگاه را تشخیص دهد.
چه تفاوتی با سمعک دارد؟
سمعک هم یک وسیله پزشکی برای کاهش شنوایی است. اما برخلاف کاشت حلزونی، سیگنال‌های صوتی را از طریق الکترود منتقل نمی‌کند. در عوض، سمعک‌ها از میکروفون، تقویت‌کننده و بلندگو استفاده می‌کنند تا صدا‌ها بلندتر شود. این می‌تواند به شما کمک کند مطالب را بهتر بشنوید.
همچنین، سمعک از طریق جراحی کاشته نمی‌شود. آن‌ها در داخل گوش رفته یا پشت‌گوش قرار می‌گیرند. اگر کم‌شنوایی خفیف تا متوسط داشته باشید، سمعک به طور معمول برای شما ایده‌آل است. سطح تقویت دستگاه به درجه کم‌شنوایی شما بستگی دارد. برخی از سمعک‌ها ممکن است به کم‌شنوایی شدید کمک کنند، اما گاهی اوقات هنوز برای درک گفتار مفید نیستند. در این حالت، کاشت حلزون ممکن است انتخاب بهتر باشد.
جوانب مثبت و منفی کاشت حلزون چیست؟
مانند اکثر دستگاه‌های پزشکی، کاشت حلزونی موارد مثبت و منفی دارد.
نکات مثبت و مزایا:
- اگر کم‌شنوایی شدید، کاشت حلزون می‌تواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.
- این مزایا به روند و توان‌بخشی شما بستگی دارد. با کاشت حلزون، شاید بتوانید:
- صدا‌های مختلفی مانند قدم‌ها را بشنوید
- گفتار را بدون لب‌خوانی درک کنید
- صدا‌ها را از طریق تلفن بشنوید
- صدای موسیقی را بشنوید
- تلویزیون را بدون زیرنویس تماشا کنید
- برای نوزادان و کودکان نوپا، این دستگاه می‌تواند به آن‌ها کمک کند یاد بگیرند چگونه صحبت کنند.
مضرات و نکات منفی:
- جراحی کاشت حلزونی یک روش معمولاً بی‌خطر است. بااین‌حال، خطرات بالقوه‌ای مانند:
- خون‌ریزی
- ورم
- زنگ زدن گوش
- سرگیجه
- عفونت در محل جراحی
- دهان خشک
- تغییر طعم و مزه
- فلج صورت
- مسائل تعادل
سایر موارد منفی احتمالی آن عبارتند از:
- نیاز به حذف اجزای خارجی برای استحمام یا شنا
- شارژ منظم باتری‌ها یا استفاده از باتری‌های جدید
- ازدست‌دادن شنوایی طبیعی باقی‌مانده در گوش با ایمپلنت
- آسیب به ایمپلنت در هنگام فعالیت‌های ورزشی یا حوادث
- توان‌بخشی گسترده برای کمک به شما در یادگیری نحوه استفاده از ایمپلنت
عمل جراحی کاشت حلزونی چیست؟
اگر پزشکان شما تصمیم بگیرند که از کاشت حلزونی بهره‌مند شوید، آن‌ها توضیح می‌دهند که چه چیزی منجر به آن می‌شود و زمان جراحی را تعیین می‌کنند. آنچه معمولاً اتفاق می‌افتد در اینجا ذکر شده است:
- قبل از جراحی، بیهوشی عمومی برای خوابیدن انجام می‌شود.
- هنگامی‌که بیهوش هستید، جراح برشی در پشت‌گوش شما ایجاد نموده و در استخوان ماستوئید اندکی فرورفتگی ایجاد می‌کند.
- جراح شما سوراخ کوچکی در حلزون گوش ایجاد می‌کند. سپس آن‌ها الکترود‌ها را از طریق سوراخ وارد می‌نماید.
- بعد، آن‌ها گیرنده را در پشت‌گوش شما، زیرپوست قرار می‌دهند. آن‌ها آن را به جمجمه محکم کرده و برش را بخیه می‌زنند.
- پس از اتمام جراحی، به بخش بهبودی منتقل می‌شوید، جایی که از خواب بیدار می‌شوید. شما از نزدیک تحت کنترل خواهید بود تا مطمئن شوید که هیچ عارضه جانبی از عمل جراحی ندارید.
- معمولاً چند ساعت بعد از جراحی یا روز بعد مرخص می‌شوید.
- قبل از ترک بیمارستان، یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی نحوه مراقبت از برش را به شما نشان می‌دهد.
- حدوداً پس از یک هفته ویزیت بعدی دارید، بنابراین جراح می‌تواند برش را بررسی کند و ببیند چگونه بهبودیافته است. قبل از اینکه ایمپلنت فعال شود باید برش بهبود یابد.
- حدود ۱ ماه پس از جراحی، پزشک قطعات خارجی را به شما متصل می‌کند. سپس اجزای داخلی فعال می‌شوند.
- طی دو ماه آینده، برای تنظیمات باید مرتباً به پزشک مراجعه کنید. شما همچنین به درمانی به نام توان‌بخشی شنوایی شناختی نیاز خواهید داشت.
- این به شما کمک می‌کند مهارت شنیداری و گفتاری خود را بهبود ببخشید. این کار معمولاً کار با شنوایی‌شناس یا آسیب‌شناس گفتار زبان است.
کلام آخر
اگر سمعک‌ها قادر به بهبود شنوایی یا گفتاری شما نباشند، شما می‌توانید کاندید خوبی برای کاشت حلزون گوش باشید. این دستگاه که با جراحی در حلزون گوش شما کاشته می‌شود، صدا‌ها را به تکانه‌های الکتریکی تبدیل می‌کند که توسط مغز تفسیر می‌شوند. متخصص شنوایی‌سنجی از معاینات شنوایی و آزمایش‌های تصویربرداری برای تعیین مناسب بودن شما و همچنین میزان کاهش شنوایی استفاده می‌کند. پس از جراحی، مهم است که به توان‌بخشی شنوایی شناختی متعهد شوید. این برای بهبود چشم‌انداز شما و استفاده موفقیت‌آمیز از کاشت حلزون می‌باشد.
