به گزارش اقتصادآنلاین ؛عفونت حاصله می‌تواند علائم ناراحت‌کننده‌ای مانند میل ناگهانی به ادرار کردن را ایجاد کند. همچنین ممکن است باعث درد هنگام ادرار و گرفتگی شکم شود. ترکیبی از درمان‌های دارویی و خانگی ممکن است این علائم را کاهش دهد. اگر عفونت مثانه درمان نشود، می‌تواند تهدید‌کننده زندگی باشد. این به این دلیل است که عفونت می‌تواند به کلیه‌ها یا خون سرایت کند. در اینجا هفت درمان مؤثر عفونت مثانه آورده شده است.
نوشیدن آب بیشتر
آب، باکتری‌های مثانه شما را دفع می‌کند. این به خلاص شدن سریع‌تر از عفونت کمک می‌کند. همچنین ادرار شما را رقیق می‌کند، بنابراین ممکن است ادرار کمتر دردناک باشد. ادرار از مواد زائد بدن شما ساخته شده است. ادرار غلیظ و تیره ممکن است هنگام عفونت مثانه تحریک‌کننده‌تر و دردناک‌تر باشد. ادرار رقیق شده رنگ روشن‌تری دارد و معمولاً آن‌قدرها تحریک نمی‌کند.
تکرر ادرار
تکرر ادرار با ازبین‌بردن باکتری‌ها از مثانه به حذف عفونت کمک می‌کند. "نگه‌داشتن آن"، یا نرفتن به دستشویی در صورت نیاز، به تکثیر باکتری‌ها در مثانه زمان می‌دهد. همچنین ممکن است ادرار کردن بعد از رابطه جنسی مفید باشد. فعالیت جنسی می‌تواند باکتری‌ها را در زنان و مردان به عمق مجرای ادرار وارد کند. ادرار کردن بعد از رابطه جنسی ممکن است به دفع باکتری‌ها از مجاری ادراری شما کمک کند. این امر از نشستن میکروب‌ها و ایجاد عفونت جلوگیری می‌کند.
آنتی‌بیوتیک‌ها
آنتی‌بیوتیک‌ها باکتری‌های عامل عفونت مثانه را از بین می‌برند. اگر UTI دارید، معمولاً برای ازبین‌بردن میکروبی که باعث عفونت می‌شود، نیاز به دارو دارید. متخصصان درمان UTI را با آنتی‌بیوتیک‌ها توصیه می‌کنند.
اگر علائم UTI را دارید، به پزشک خود مراجعه کنید. عفونت‌های مقاربتی STIs، عفونت‌های واژن و برخی شرایط واژینال می‌توانند علائم عفونت ادراری را به دنبال داشته باشند؛ بنابراین دریافت درمان مناسب برای بیماری شما ضروری است.
مسکن‌ها
عفونت شدید مثانه می‌تواند باعث درد در ناحیه لگن شود، حتی زمانی که شما ادرار نمی‌کنید. آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت را درمان می‌کنند. به‌خاطر داشته باشید که ممکن است یک یا دو روز طول بکشد تا دارو‌ها شروع به کمک کنند. مصرف دارو‌های مسکن ممکن است گرفتگی شکم، کمردرد و هرگونه ناراحتی را که احساس می‌کنید برطرف کند.
لنت‌های گرمایشی
قراردادن حرارت کم در ناحیه شکم یا پشت ممکن است درد کسل‌کننده‌ای را که بعضاً در حین عفونت مثانه ایجاد می‌شود، تسکین دهد. این می‌تواند به‌ویژه هنگامی که همراه با دارو‌های شما استفاده می‌شود مفید باشد.
لباس مناسب
باکتری‌ها در محیط‌های گرم و مرطوب رشد می‌کنند. برای خانم‌ها، شلوار جین تنگ و سایر لباس‌های تنگ می‌توانند رطوبت را در مناطق ظریف به دام بیندازند. این امر زمینه ایجاد باکتری‌های واژن را ایجاد می‌کند.
آب کرن بری
کرن بری به‌عنوان یک درمان طبیعی برای پیشگیری از عفونت مثانه برای نسل‌ها مورداستفاده قرار گرفته است. بر اساس یک بررسی در سال ۲۰۱۲، آب قره قاط و قرص کرن بری به‌عنوان دارویی برای زنانی که به طور مکرر به عفونت مثانه مبتلا می‌شوند، نویدبخش است. اما مشخص نیست که آیا آب کرن بری واقعاً برای جلوگیری از عفونت مثانه در جمعیت بیشتر کار می‌کند یا خیر.
جلوگیری از عفونت‌های مثانه در آینده
تغییرات شیوه زندگی زیر ممکن است به کاهش بروز عفونت‌های مثانه کمک کند:
• روزانه شش تا هشت لیوان آب بنوشید.
• به‌محض احساس نیاز ادرار کنید.
• به‌جای حمام دوش بگیرید.
• لباس زیر نخی بپوشید.
• لباس زیر خود را روزانه عوض کنید.
• قبل و بعد از فعالیت جنسی ادرار کنید.
• از استفاده از دیافراگم یا اسپرم کش خودداری کنید و به روش جایگزین پیشگیری از بارداری تغییر دهید.
• مردان: از کاندوم‌های روان‌کننده غیر اسپرم کش استفاده کنید.
• زنان: بعد از ادرار کردن، از جلو به عقب پاک کنید.
• زنان: از دوش یا اسپری واژن استفاده نکنید.
در صورت مشاهده عفونت‌های مکرر مثانه، پزشک ممکن است درمان پیشگیرانه را توصیه کند. این می‌تواند شامل مصرف آنتی‌بیوتیک در دوز‌های روزانه کوچک برای جلوگیری یا کنترل عفونت‌های مثانه در آینده باشد.
رژیم غذایی، همراه با اسیدیته شدن ادرار، همچنین می‌تواند بر نحوه رویارویی افراد بر این عفونت‌ها تأثیر بگذارد. محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس دریافتند کسانی که دستگاه گوارش آن‌ها مواد خاصی به نام آروماتیک تولید می‌کرد، فعالیت باکتریایی کمتری در ادرار خود داشتند.
به نظر می‌رسد تولید این مواد به انواع باکتری‌های سالم افراد در دستگاه گوارش مربوط می‌شود. همچنین، ادراری که اسید کمی داشت باکتری کمتری داشت، بنابراین دارو‌هایی که می‌توانند ادرار را کمتر اسیدی کنند ممکن است در جلوگیری از این عفونت‌ها نقش داشته باشند.
چشم‌انداز افراد مبتلا به عفونت مثانه
عفونت‌های مثانه، از جمله عفونت‌های مکرر، نیاز به مراقبت پزشکی دارند. در صورت درمان سریع و مؤثر، خطر عوارض جدی کم است. متعدد محققان در منبع معتبر، همچنین در حال کار بر روی واکسن برای محافظت در برابر شایع‌ترین انواع باکتری‌هایی هستند که باعث عفونت مثانه می‌شوند. تا آن زمان، درمان‌های خانگی همراه با دارو‌ها گام‌های مهمی برای احساس بهتر هستند.
سلامت زنان: درمان UTIs بدون آنتی‌بیوتیک
درباره UTIs
عفونت دستگاه ادراری UTI می‌تواند در شما، پای خود را به دست‌کشیدن ایجاد کند. عفونت‌های ادراری زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری‌ها وارد مجاری ادراری شده و تکثیر می‌شوند. آن‌ها یک یا چند ناحیه در مجاری ادراری را تحت تأثیر قرار می‌دهند. این نواحی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
• پیشاب‌راه
• مثانه
• حالب
• کلیه‌ها
آن‌ها می‌توانند باعث شوند:
• ادرار دردناک و مکرر
• درد زیر شکم
• ادرار خونی
این عفونت‌ها مسئول تقریباً ۸ میلیون ویزیت پزشک در سال هستند.
UTI دومین نوع شایع عفونت است که در بدن انسان رخ می‌دهد. آن‌ها بیشتر در زنان رخ می‌دهند، اما می‌توانند مردان را نیز تحت تأثیر قرار دهند. زنان مجرای ادرار کوتاه‌تری دارند، بنابراین ورود باکتری به مثانه آن‌ها راحت‌تر است.
مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی تخمین می‌زند که ۴۰ تا ۶۰ درصد از زنان حداقل یک UTI در طول زندگی خود خواهند داشت. عفونت‌های دستگاه ادراری در مردان اغلب مربوط به بزرگ شدن پروستات (هیپرتروفی خوش‌خیم پروستات) است که جریان ادرار را مسدود می‌کند.
این به باکتری‌ها اجازه می‌دهد تا زمان راحت‌تری را در اشغال مجاری ادراری داشته باشند. تقریباً در ۹۰ درصد موارد، باکتری اشریشیا کولی عامل عفونت ادراری است. E. coli به طور معمول در داخل روده‌ها یافت می‌شود. هنگامی که به روده محدود می‌شود، بی‌ضرر است.
اما گاهی اوقات این باکتری وارد مجاری ادراری می‌شود و باعث عفونت می‌شود. رابطه جنسی ممکن است باعث ایجاد عفونت ادراری در زنان شود. این به این دلیل است که مقاربت می‌تواند باکتری‌ها را از ناحیه مقعد به نزدیک دهانه مجرای ادرار منتقل کند.
زنان می‌توانند با تمیزکردن ناحیه تناسلی قبل از هرگونه فعالیت جنسی و بعد از آن ادرار کردن، خطر عفونت خود را کاهش دهند. استفاده از اسپرم کش، دیافراگم و کاندوم نیز خطر عفونت ادراری را افزایش می‌دهد. این خطر در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند نیز بیشتر است.
چرا گاهی اوقات آنتی‌بیوتیک‌ها نتیجه نمی‌دهند؟
اکثر UTIها جدی نیستند. اما در صورت عدم درمان، عفونت می‌تواند به کلیه‌ها و جریان خون سرایت کرده و تهدید‌کننده زندگی باشد. عفونت کلیه می‌تواند منجر به آسیب کلیه و ایجاد زخم در کلیه شود. علائم عفونت ادراری معمولاً طی دو تا سه روز پس از شروع درمان با آنتی‌بیوتیک بهبود می‌یابد. بسیاری از پزشکان حداقل سه روز آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کنند. درحالی‌که این نوع دارو درمان استاندارد است، محققان متوجه شده‌اند که باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها اثر برخی آنتی‌بیوتیک‌ها را در درمان عفونت‌های ادراری کاهش می‌دهند. برخی از UTIها پس از درمان آنتی‌بیوتیکی برطرف نمی‌شوند. هنگامی که یک داروی آنتی‌بیوتیک باکتری ایجاد‌کننده عفونت را متوقف نکند، تکثیر باکتری‌ها ادامه می‌یابد.
استفاده بیش از حد یا سوءاستفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها اغلب دلیل مقاومت آنتی‌بیوتیکی است. این می‌تواند زمانی اتفاق بیفتد که یک آنتی‌بیوتیک یکسان بارهاوبارها برای UTIهای مکرر تجویز شود. به دلیل بروز این خطر، متخصصان به دنبال راه‌هایی برای درمان UTI بدون آنتی‌بیوتیک هستند.
آیا آنتی‌بیوتیک‌ها از مد افتاده‌اند؟
تا کنون، مطالعات اولیه امیدوار‌کننده بوده است. برخی تحقیقات منبع معتبر نشان داده است که UTIها را می‌توان بدون آنتی‌بیوتیک‌های سنتی باهدف قراردادن اجزای سطح به طور معمول، هنگام ادرار کردن، مجاری ادراری باکتری‌ها را از بین می‌برد.
اما به گفته محققان، FimH می‌تواند باعث شود که E. coli محکم به سلول‌های مجاری ادراری متصل شود و به دلیل این فشار محکم، بدن به‌سختی می‌تواند باکتری‌ها را از مجاری ادراری خارج کند. اگر محققان بتوانند راهی برای هدف قراردادن این پروتئین با انواع دیگر درمان‌ها کشف کنند، درمان یا جلوگیری از عفونت‌های ادراری با آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است به گذشته تبدیل شود.
D-mannose قندی است که به E. coli می‌چسبد. اخیراً، محققان امکان استفاده از D- مانوز و سایر مواد حاوی مانوز را برای جلوگیری از اتصال FimH به پوشش مجاری ادراری موردمطالعه قرار داده‌اند.
یک مطالعه کوچک و محدود در سال ۲۰۱۴ هنگام تلاش برای جلوگیری از عفونت‌های مجاری ادراری، نتایج مثبتی را نشان داد.
تحقیقات بیشتری موردنیاز است، اما به طور بالقوه، دارویی که از ماده‌ای حاوی مانوز استفاده می‌کند که مخالف اتصال FimH به پوشش مجاری ادراری است، می‌تواند نویدبخش درمان UTIهای ناشی از E. coli باشد. محققان در حال حاضر دارو‌های تقویت‌کننده سیستم ایمنی را آزمایش می‌کنند. این‌ها می‌توانند به مقاومت سلول‌های مجاری ادراری در برابر عفونت‌ها کمک کنند.
دارو‌ها و درمان‌های خانگی عفونت ادراری
درحالی‌که درمان UTI بدون آنتی‌بیوتیک ممکن است که یک احتمال در آینده وجود داشته باشد، در حال حاضر آن‌ها مؤثرترین درمان استاندارد باقی می‌مانند. بااین‌حال، یک داروی تجویز شده نباید تنها راه برای درمان باشد. در کنار درمان استاندارد، می‌توانید از دارو‌های خانگی استفاده کنید تا زودتر احساس بهتری داشته باشید و احتمال عفونت‌های مکرر را کاهش دهید.
زغال اخته را امتحان کنید
کرن بری ممکن است حاوی ماده‌ای باشد که مانع از اتصال باکتری‌ها به دیواره‌های مجاری ادراری می‌شود. تحقیقات بی‌نتیجه است و مطالعات بیشتری لازم است، اما ممکن است بتوانید خطر ابتلا به عفونت ادراری را با شیرین نکردن کاهش دهید. آب زغال اخته، مکمل‌های زغال اخته، یا زغال اخته خشک شده.
نوشیدن مقدار زیادی آب
اگرچه ادرار کردن هنگام ابتلا به UTI می‌تواند دردناک باشد، اما نوشیدن مایعات تا حد ممکن، به‌ویژه آب، مهم و کارساز است. هرچه بیشتر مشروب بخورید، ادرار بیشتری خواهید داشت. ادرار کردن به دفع باکتری‌های مضر از مجاری ادراری کمک می‌کند.
در صورت نیاز ادرار کنید
نگه‌داشتن ادرار یا نادیده‌گرفتن احساس به دفع ادرار می‌تواند باعث تکثیر باکتری‌ها در مجاری ادراری شما شود. به‌عنوان یک قاعده کلی، همیشه زمانی که احساس دفع می‌کنید، حتماً به دستشویی بروید.
پروبیوتیک مصرف کنید
پروبیوتیک‌ها باعث هضم سالم و ایمن می‌شوند. همچنین ممکن است در درمان و پیشگیری از عفونت ادراری مؤثر باشند. با عفونت ادراری، باکتری‌های بد جایگزین باکتری‌های خوب در واژن به‌ویژه باکتری‌های یک گروه به نام لاکتوباسیلوس می‌شوند، پروبیوتیک‌ها می‌توانند باکتری‌های خوب را بازیابی کرده و عود عفونت ادراری را کاهش دهند.
ویتامین C بیشتری دریافت کنید
مصرف ویتامین C خود را افزایش دهید ویتامین C ممکن است به جلوگیری از عفونت ادراری کمک کند. ویتامین C سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند و ممکن است به اسیدی شدن ادرار کمک کند منبع معتبر برای جلوگیری از عفونت است.
خلاصه
عفونت‌های ادراری دردناک هستند، اما با درمان‌های ساده می‌توانید بر عفونت غلبه کرده و از عفونت‌های مکرر جلوگیری کنید. در صورت بروز علائم عفونت ادراری با پزشک خود مشورت کنید. با درمان مناسب، باید ظرف چند روز احساس بهتری داشته باشید.
آنتی‌بیوتیک‌های خود را طبق دستور - حتی پس از بهبود علائم - برای جلوگیری از عوارض یا عفونت ثانویه مصرف کنید. اگر UTI پس از درمان با آنتی‌بیوتیک برطرف نشود یا قسمت‌های متعددی از UTI به پایان برسد، احتمالاً پزشک آزمایش‌های بیشتری انجام می‌دهد. این آزمایش‌ها می‌توانند به شکل زیر باشند:
• کشت تکراری ادرار
• سونوگرافی مجاری ادراری
• فیلم ساده اشعه ایکس
• سی‌تی‌اسکن
• سیستوسکوپی
• آزمایش آئرودینامیک
• بسته به‌شدت UTI یا عفونت‌های مزمن ممکن است به اورولوژیست ارجاع داده شوید.
گونه‌های خاصی از باکتری‌ها می‌توانند باعث عفونت ادراری شوند. آن‌ها می‌توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند. میزان شدت آن بستگی به عوامل متعددی دارد، از جمله:
• وضعیت سیستم ایمنی فرد
• باکتری ایجاد‌کننده عفونت ادراری
• در جایی که دستگاه ادراری شما UTI اتفاق می‌افتد
همچنین ممکن است استعمار باکتریایی در مجاری ادراری وجود داشته باشد که باعث عفونت ادراری نشود. پزشک شما می‌تواند به‌منظور تشخیص صحیح و تعیین درمان مناسب، ارزیابی متناسب با نیاز‌های شما را ارائه دهد.
