به گزارش اقتصاد آنلاین، علت اصلی تنگی کانال نخاع، نوعی آرتروز (استئو آرتروز) است. با از بین رفتن غضروف‌ها، استخوان روی استخوان ساییده می‌شود. این امر می‌تواند منجر به رشد بیش از حد استخوان (خار استخوان) شود که به فضای نخاع نفوذ می‌کند.
از دلایل دیگر تنگی نخاع می‌توان به بیرون زدگی یا فتق دیسک، رباط‌های ضخیم شده و رشد غیر طبیعی اشاره کرد. بیماری پاژه یا ضربه شدید به ستون فقرات هم می‌تواند منجر به تنگی نخاع شود.
وقتی این وضعیت به دلیل مشکلات کمر در بدو تولد باشد، به آن تنگی کانال نخاعی مادرزادی گفته می‌شود. با این حال، با افزایش سن به احتمال زیاد دچار تنگی نخاع می‌شوید. طبق نظر آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا، این بیماری معمولاً در افراد بالای ۶۰ سال اتفاق می‌افتد، علائم عمومی شامل کمر درد و بی‌حسی یا ضعف پاها است.
تشخیص و درمان
پس از معاینه فیزیکی، پزشک شما احتمالاً می‌خواهد برای تعیین علت علائم آزمایشاتی را انجام دهد. آزمایشات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، اسکن ام آر‌ای و سی تی اسکن می‌تواند تصاویر کاملی از ستون فقرات شما ارائه دهد.
هیچ درمانی برای تنگی ستون فقرات وجود ندارد، اما روش‌های درمانی برای کمک به تسکین علائم وجود دارد. داروهای ضدالتهاب معمولی می‌توانند تورم و درد را تسکین دهند. امااگر این داروها جوا ندادند، پزشک می‌تواند داروهایی با دوز بالاتر تجویز کند.
پزشک شما همچنین ممکن است تزریق کورتیزون را توصیه کند. این داروی ضد التهاب مستقیماً در ناحیه تنگی نخاع تزریق می‌شود. کورتیزون می‌تواند به طور قابل توجهی التهاب و درد را تسکین دهد. ممکن است اثرات آن موقتی باشد و شما نباید بیش از سه بار در سال تزریق کنید.
تمرینات ورزشی برای تنگی کانال نخاع کمر
در ابتدا ممکن است احساس کنید که بیش از حد برای ورزش درد دارید، اما حرکت برای سلامت کلی شما بسیار مهم است. سعی کنید برخی از تمرینات کششی را چند بار در روز انجام دهید.
اگر مدتی ست که ورزش نکرده‌اید، حتی برای چند دقیقه در روز، به آرامی شروع به ورزش کنید. در حالت ایده آل، شما باید حداقل سه بار در هفته به مدت ۳۰ دقیقه ورزش کنید.اگر تمرینات ورزش برایتان دشوار است، ورزش در استخر را امتحان کنید. شناوری در آب باعث سهولت در حرکت می‌شود.
ورزش منظم می‌تواند به بهبود انعطاف‌پذیری و تعادل کمک کند و شما را قادر به بهتر حرکت کردن می‌کند و نه تنها برای سلامتی جسمی مفید است، بلکه می‌تواند از نظر روحی نیز شما را بهبود بخشد.
پزشک یا فیزیوتراپیست می‌تواند تمریناتی را توصیه کند که به طور خاص برای تقویت عضلات کمر و شکم شما طراحی شده‌اند. آنها همچنین می‌توانند در مورد نحوه انجام ایمن آنها به شما آموزش دهند. اگر شرایط شما حاد است، ممکن است برای کمک بیشتر به پشتبند نیاز داشته باشید. اگر تمرینات ورزشی درد شما را تشدید می‌کند، به پزشک مراجعه کنید.
علاوه بر حرکت منظم، ماساژ درمانی ممکن است به شل شدن عضلات کمر شما کمک کند و و آرامش کلی به همراه می‌آورد. کایروپراکتیک نیز گزینه دیگری است، اما از پزشک خود سوال کنید که آیا گزینه مناسبی برای شرایط خاص شما هست.
گزینه‌های جراحی
اگر هیچ چیز دیگری به شما کمک نمی‌کند و کیفیت زندگی شما در معرض خطر است، چند گزینه جراحی وجود دارد.
لامینکتومی (لامینکتومی رفع فشار)
در این روش، جراح شما برشی برای دسترسی به ستون فقرات ایجاد می‌کند. سپس خارهای استخوان، رباط‌ها یا هر چیز دیگری که به اعصاب فشار می‌آورد اصلاح یا برداشته می‌شوند. نسخه دیگری از این جراحی وجود دارد که در آن از چندین برش کوچکتر استفاده می‌شود. در هر صورت، این روش فضای بیشتری را به نخاع شما می‌دهد.
بعد از این جراحی، ممکن است بتوانید همان روز یا روز بعد به خانه بروید.
دیسککتومی
این روش هنگامی استفاده می‌شود که بخشی از دیسک در حال فشرده‌سازی اعصاب نخاعی باشد. با استفاده از یک برش کوچک، جراح بخشی از دیسک ایجاد‌کننده مشکل را برمی دارد.
فیوژن یا همجوشی ستون فقرات
هدف از این جراحی تثبیت یا قفل کردن دو یا چند استخوان است تا آنها نتوانند حرکت کنند. این کار با ابزار فلزی یا توسط پیوند استخوان گرفته شده از استخوان لگن شما انجام می‌شود. ممکن است خم شدن بعد از این جراحی دشوارتر باشد، اما هدف آن کاهش درد است. بعد از عمل فیوژن ستون فقرات، ممکن است لازم باشد چند روز در بیمارستان بمانید.
در یک روش جراحی کم تهاجمی، می‌توان فاصله دهنده بین مهره‌ها قرار داد. این باعث می‌شود مهره‌ها جدا و فضا باز باشد.
ملاحظات دیگر
این جراحی‌ها درمانی نیستند و علائم می‌توانند دوباره برگردند و مانند هر عمل جراحی، خطرات زیادی نیز وجود دارد. برخی از این موارد شامل عفونت، لخته شدن خون و آسیب به ریشه‌های عصبی است.
بعد از هر نوع جراحی کمر، پزشک ممکن است برای مدتی فیزیوتراپی را توصیه کند. تمرینات مناسب می‌تواند به شما در به‌دست آوردن قدرت و انعطاف‌پذیری کمک کند.
به دنبال گزینه مناسب خود باشید
گرچه تنگی کانال نخاعی همیشه قابل پیشگیری نیست، اما شما گزینه هایی برای مقابله با علائم دارید. اگر درمان‌های ساده علائم شما را تسکین نمی‌دهد، در مورد گزینه‌های پیشرفته با پزشک خود مشورت کنید.
