به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، مفهوم روزه داری متناوب در رژیم‌های غذایی سالم اخیرا گسترش زیادی یافته و تحقیقات و مطالعات مربوط به درک مکانیسم روزه متناوب و اثرات آن بر سلامت بدن افزایش یافته است.
تحقیقات جدید منتشر شده در مجله نیچر توسط محققان کالج امپریال لندن نشان می‌دهد که چگونه روزه‌داری منجر به افزایش باکتری‌های روده در تولید متابولیت موسوم به اسید ۳-ایندولپروپیونیک (IPA) می‌شود، که برای بازسازی رشته‌های عصبی به نام آکسون‌ها ضروری هستند.
این مکانیسم جدید در موش‌ها شناسایی شده و دانشمندان امیدوارند که این آزمایش در آینده در مورد انسان نیز اعمال شود. این تیم تحقیقاتی بیان کرد که باکتری تولید کننده IPA، کلستریدیوم اسپوروژنز، به طور طبیعی در روده انسان و همچنین موش وجود دارد. IPA در جریان خون انسان نیز وجود دارد.
پروفسور سیمون دی جیووانی، نویسنده این مطالعه از دپارتمان پزشکی و علوم مغزامپریال می‌گوید: در حال حاضر هیچ درمانی برای افراد مبتلا به آسیب تار‌های عصبی پس از بازسازی جراحی وجود ندارد، که تنها در درصد کمی از موارد موثر است و ما را بر آن می‌دارد تا بررسی کنیم که آیا تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به بهبودی این وضعیت کمک کند. "
جیووانی افزود: «مطالعات دیگر قبلاً روزه داری متناوب را با ترمیم زخم و رشد سلول‌های عصبی جدید مرتبط دانسته، اما مطالعه ما برای اولین بار توضیح می‌دهد که چگونه روزه می‌تواند به بهبود اعصاب کمک کند».
روزه داری متناوب به عنوان یک درمان بالقوه
این مطالعه بازسازی تار‌های عصبی را در موش‌هایی ارزیابی کرده است که در آن عصب سیاتیک، طولانی‌ترین عصبی که از ستون فقرات به پایین ساق پا می‌رسد، خرد شده بود. نیمی از موش‌ها تحت روزه‌داری متناوب قرار گرفتند (با خوردن هر چقدر که دوست داشتند و سپس به طور متناوب غذا نخوردند). این رژیم‌ها ۱۰ یا ۳۰ روز قبل از عمل ادامه یافت و بهبودی موش‌ها ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از قطع عصب تحت نظر بود.طول آکسون‌های رشد یافته اندازه گیری شد و در موش‌های با روزه متناوب حدود ۵۰ درصد بزرگتر بود.
روزه داری متناوب با متابولیسم مرتبط است
محققان همچنین بررسی کردند که چگونه روزه‌داری منجر به بازسازی این عصب می‌شود و دریافتند که سطوح بالاتری از متابولیت‌های خاص، از جمله متابولیت IPA، در خون موش‌هایی که به رژیم غذایی محدود شده‌اند، وجود دارد.
به گفته کارشناسان، مرحله بعدی این تحقیق، آزمایش این مکانیسم برای آسیب نخاعی در موش و همچنین بررسی اینکه آیا دادن مکرر IPA اثربخشی آن را به حداکثر می‌رساند یا خیر.
