به گزارش اقتصادآنلاین ، المپیک ۱۹۳۶ شاید یکی از سیاسی‌ترین المپیک‌های تاریخ بود. دو سال پیش از اینکه آدولف هیتلر به مقام صدراعظمی آلمان برسد و رژیم نازی را تشکیل دهد، برلین توانسته بود میزبانی المپیک ۱۹۳۶ را کسب کند. هیتلر در ابتدا تمایل زیادی به میزبانی آلمان از این رویداد ورزشی نشان نمی‌داد اما وقتی پی برد کمیته بین‌المللی المپیک قصد دارد پوشش تلویزیونی گسترده‌ای در سراسر جهان برای این رقابت‌ها تدارک ببیند، نظرش تغییر کرد؛ از نظر صدراعظم، المپیک برلین یک فرصت فوق العاده برای پروپاگاندای رژیم نازی بود.
در آن زمان، شرایط و فضای علیه اقلیت‌ها در آلمان و مخصوصا برلین به شدت وخیم بود و جهانیان به مرور داشتند از این وضع آگاه می‌شدند. اما نازی‌ها با اطمینان کامل به اعتقادات متعصبانه خود، روی برگزاری این رویداد در پایتخت اصرار می‌کردند. البته هیتلر و طرفدارانش آن زمان چندان بر عقاید نژادپرستانه و کشنده خود مانور نمی‌دادند و برای بسیاری از مردم خود آلمان هم تندروی‌های هیتلر ناشناخته بود. تا جایی که حتی یک ورزشکار زن یهودی را هم در کاروان خود گنجاندند. در زمان ورود ورزشکاران به خاک آلمان هم نازی‌ها بسیاری از تبلیغات ضد یهود خود را پنهان می‌کردند، اما در هر صورت هنوز تنش زیادی وجود داشت.
پس از بحث و گفت‌وگوهایی که در آمریکا برای بایکوت کردن المپیک برلین انجام شد، تصمیم بر این شد که کاروان ایالات متحده در برلین حاضر شود و بیشتر از ۱۰ سیاهپوست نیز در این کاروان حضور داشته باشد. گویا این تصمیم به این دلیل گرفته شده بود که در آن زمان آمریکایی‌ها معتقد بودند حضور ورزشکاران سیاهپوست در کاروان، صرفا برای مقابله با عقیده برتری نژادی نازی‌ها صورت می‌گیرد. البته که یک ورزشکار ستاره نیز میان این جمع حضور داشت: جسی اوونز بزرگترین دستاورد او تا پیش از المپیک برلین، ثبت سه رکورد جهانی در ۴۵ دقیقه در سال ۱۹۳۵ بود، که از آن به عنوان "بزرگترین ۴۵ دقیقه تاریخ ورزش" یاد می‌شود. پس از نمایش‌های دلپذیرش در مسابقات دانشگاهی ایالت اوهایو راهی المپیک برلین شد.
جسی اوونز در المپیک ۱۹۳۶ برلین غوغا کرد. این ورزشکار آفریقایی تبار آمریکایی‌ها که آن زمان ۲۳ ساله بود، توانست در ۴ رشته به مدال طلا برسد: دو ۱۰۰ متر، دو ۲۰۰ متر، ۱۰۰*۴ متر امدادی و پرش طول. هیچ کس انتظارش را نداشت اما جسی اوونز به ستاره اصلی المپیک برلین تبدیل شد! اوونز در میان تماشاگران آلمانی به محبوبیت بالایی دست پیدا کرده بود. کار تا جایی پیش رفت که برند آلمانی آدیداس به اوونز پیشنهاد همکاری داد و از او خواست کفش برند Gebrüder Dassler Schuhfabrik را بپوشد، بدین ترتیب جسی اوونز به نخستین ورزشکار سیاهپوستی تبدیل شد که با یک اسپانسر ورزشی قرارداد امضا می‌کند.
حتی شخص هیتلر هم تحت تاثیر این ورزشکار پرآوازه قرار گرفته بود. پس از اینکه هیتلر در روز اول المپیک تنها با ورزشکاران آلمانی دست داد و خوش و بش کرد، زیر موج انتقادات قرار گرفت. به او گفته شد که یا با همه ورزشکاران سلام و احوالپرسی کند و یا با هیچ ورزشکاری خوش و بش نداشته باشد. هیتلر راه دوم را برگزید.
شخص اوونز در این خصوص گفت: هیتلر زمان مشخصی برای ورود به استادیوم و زمان مشخصی برای خروج از آن داشت. شرایط به گونه‌ای رقم خورد که او مجبور شد قبل از مراسم اهدای مدال دوی ۱۰۰ متر ورزشگاه را ترک کند. اما قبل از رفتن هیتلر، وقتی داشتم می‌رفتم مصاحبه کنم، از کنار جایگاهش عبور کردم. او برای من دست تکان داد و من هم در پاسخ همین کار را انجام دادم. به نظر من، انتقاد به خاطر این موضوعات از شخص وقت شناسی مانند هیتلر بدسلیقگی است.
حتی شایعاتی هم وجود دارند که هیتلر با اوونز دست داده است، اریک براون، خلبان جنگی در یکی از مستند‌های شبکه BBC اظهارکرد: من خودم شاهد دست دادن هیتلر با جسی اوونز بودم و دیدم که او در حال تبریک گفتن به اوونز برای دستاوردش بود.
نقطه تاریک ماجرا اما در خاک ایالات متحده رخ داد. پس از پایان المپیک و بازگشت این ورزشکار به آمریکا، اوونز نه به کاخ سفید دعوت نشد و نه مانند هم کاروانی‌های سفید پوستش فرصت دست دادن با فرانکلین روزولت، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا را پیدا کرد. او از ورزش قهرمانی خداحافظی کرد و بعدها برای امرار معاش مجبور شد حتی در پمپ بنزین کارگری کند. جینا همفیل، نوه جسی اوونز در این خصوص گفته است: روزولت قصد نداشت به واقعیت اذعان کند و او را به عنوان یک قهرمان آمریکایی بپذیرد.
گویا در کشور آمریکا، نژاد پرستی خیلی بیشتری رواج داشت تا در دل نازی ها!
