به گزارش اقتصادآنلاین، عفونت باعث ایجاد التهاب در کیسه‌های هوایی در ریه‌های شما می‌شود که با آن‌ها آلوئول می‌گویند. آلوئول‌ها با مایع یا چرک پر می‌شوند و تنفس را دشوار می‌کند.
آیا ذات‌الریه مسری است؟
میکروب‌های ایجاد‌کننده ذات‌الریه مسری هستند. این بدان معنی است که آن‌ها می‌توانند از فردی به فرد دیگر منتقل شوند. هر دو نوع ویروسی و باکتریایی پنومونی می‌توانند به دیگران از طریق استنشاق قطرات معلق در هوا از یک عطسه یا سرفه که در هوا پخش شده است منتقل شوند.
همچنین می‌توانید با تماس با سطوح یا اشیای آلوده به باکتری‌ها یا ویروس‌های ایجاد‌کننده پنومونی به این نوع پنومونی مبتلا شوید. شما می‌توانید پنومونی قارچی را از محیط دریافت کنید. بااین‌حال، این نوع ویروس از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌شود.
علائم ذات‌الریه:
علائم پنومونی می‌تواند خفیف و تهدید‌کننده زندگی باشد. آن‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
سرفه که ممکن است خلط (مخاط) ایجاد کند
تب
عرق کردن یا لرز
تنگی نفس که در حین انجام فعالیت‌های عادی و حتی هنگام استراحت رخ می‌دهد
درد قفسه سینه که هنگام تنفس یا سرفه شدید‌تر می‌شود
احساس خستگی
ازدست‌دادن اشتها
تهوع یا استفراغ
سردرد
علائم دیگر بسته به سن و سلامت عمومی شما متفاوت است:
کودکان زیر ۵ سال ممکن است تنفس سریع و خس‌خس داشته باشند
به نظر می‌رسد نوزادان هیچ علامتی ندارند، اما گاهی اوقات ممکن است استفراغ کنند، انرژی نداشته باشند یا در نوشیدن و خوردن مشکل داشته باشند.
افراد مسن ممکن است علائم خفیف‌تری داشته باشند. آن‌ها همچنین می‌توانند سردرگمی و دمای بدن پایین‌تر از حد معمول را نشان دهند.
علل ذات‌الریه:
انواع مختلفی از عوامل عفونی وجود دارد که می‌توانند باعث ذات‌الریه شوند.
ذات‌الریه باکتریایی:
استرپتوکوک پنومونیه بیش‌ترین علت شایع پنومونی باکتریایی است. علل دیگر عبارتند از:
مایکوپلاسما پنومونی
هموفیلوس آنفولانزا
لژیونلا پنوموفیلا
ذات‌الریه ویروسی:
ویروس‌های تنفسی اغلب به علت ذات‌الریه هستند. برخی از نمونه‌های عبارتند از:
آنفولانزا
ویروس سیسیتیال تنفسی (rsv)
رینوویروس‌ها (سرماخوردگی)
پنومونی ویروسی معمولاً خفیف‌تر است و بدون درمان در عرض یک تا سه هفته بهبود می‌یابد.
ذات‌الریه قارچی:
قارچ‌های ناشی از خاک یا فضولات پرندگان می‌تواند باعث ذات‌الریه شود. آن‌ها اغلب در افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف باعث ذات‌الریه می‌شوند. نمونه‌هایی از قارچ‌هایی که می‌تواند باعث ذات‌الریه شوند عبارتند از:
گونه‌های کریپتوکوکوس
گونه‌های هیستوپلاسموز
Pneumocystis jirovecii
انواع ذات‌الریه:
پنومونی را نیز می‌توان بر اساس محل و نحوه ایجاد آن طبقه‌بندی کرد.
پنومونی بیمارستانی (HAP):
این نوع پنومونی باکتریایی در طول بستری شدن در بیمارستان ایجاد می‌شود. این می‌تواند جدی‌تر از انواع دیگر باشد، زیرا باکتری‌های درگیر در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم‌تر هستند.
پنومونی اکتسابی از جامعه (CAP):
پنومونی اکتسابی از جامعه (CAP) که به ذات‌الریه خارج از محیط پزشکی یا نهادی ایجاد شده است اشاره دارد.
پنومونی مرتبط با ونتیلاتور (VAP):
هنگامی که افرادی که از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می‌کنند دچار پنومونی می‌شوند، به آن VAP می‌گویند.
ذات‌الریه آسپیراسیون:
پنومونی آسپیراسیون زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری‌ها را از طریق غذا، نوشیدنی یا بزاق در ریه‌های خود استنشاق می‌کنید. اگر مشکل بلع داشته باشید یا اگر از مصرف دارو‌ها، الکل یا سایر مواد مخدر بیش از حد بیهوش شده‌اید، این نوع به‌احتمال زیاد رخ می‌دهد.
درمان پنومونی:
درمان شما بستگی به نوع ذات‌الریه شما، شدت آن و سلامت عمومی شما دارد.
دارو‌های تجویزی:
پزشک شما ممکن است دارویی را برای کمک به درمان ذات‌الریه شما تجویز کند. آنچه برای شما تجویز می‌شود بستگی به علت خواص ذات‌الریه شما دارد. آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی می‌توانند اکثر موارد پنومونی باکتریایی را درمان کنند. همیشه تمام دوره آنتی‌بیوتیک خود را مصرف کنید، حتی اگر احساس بهبودی دارید. عدم انجام این کار می‌تواند از پاک‌سازی عفونت جلوگیری کند و درمان آن در آینده دشوارتر خواهد بود.
دارو‌های آنتی‌بیوتیکی روی ویروس‌ها کار نمی‌کنند. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروی ضدویروسی تجویز کند. بااین‌حال، بسیاری از موارد پنومونی ویروسی به تنهایی با مراقبت در خانه برطرف می‌شوند.
دارو‌های ضدقارچی برای مبارزه با ذات‌الریه قارچی استفاده می‌شود. ممکن است مجبور شوید چندین هفته از این دارو استفاده کنید تا عفونت برطرف شود.
مراقبت در منزل:
همچنین پزشک ممکن است دارو‌های بدون نسخه را برای تسکین درد و تب در صورت نیاز توصیه کند. این‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آسپرین
ایبوپروفن
استامینوفن (تیلنول)
پزشک شما همچنین ممکن است داروی سرفه را برای تسکین سرفه شما توصیه کند تا بتوانید استراحت کنید. به‌خاطر داشته باشید که سرفه به خروج مایعات از ریه‌ها کمک می‌کند، بنابراین لازم نیست که آن را به طور کامل درمان کنید.
با استراحت زیاد و نوشیدن مایعات زیاد می‌توانید به بهبودی خود کمک کرده و از عود آن جلوگیری کنید.
بستری شدن در بیمارستان:
اگر علائم شما بسیار شدید است یا مشکلات سلامتی دیگری دارید، ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشید. در بیمارستان، پزشکان می‌توانند ضربان قلب، دما و تنفس شما را پیگیری کنند. درمان بیمارستان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تزریق آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به داخل ورید
درمان تنفسی که شامل انتقال دارو‌های خاص به طور مستقیم به ریه‌ها یا آموزش تمرینات تنفسی برای حداکثر اکسیژن‌رسانی است.
اکسیژن درمانی برای حفظ سطح اکسیژن در جریان خون شما (بسته به‌شدت از طریق لوله بینی، ماسک صورت یا ونتیلاتور دریافت می‌شود)
عوامل خطر پنومونی:
هرکسی می‌تواند به ذات‌الریه مبتلا شود، اما گروه‌های خاصی در معرض خطر بیش‌تری هستند. این گروه عبارتند از:
نوزادان از بدو تولد تا ۲ سالگی
افراد ۶۵ سال به بالا
افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف به دلیل بیماری یا استفاده از دارو‌ها، مانند استروئید‌ها یا دارو‌های خاص سرطان
افراد مبتلا به برخی بیماری‌های مزمن مانند آسم، فیبروز کیستیک، دیابت یا نارسایی قلبی
افرادی که اخیراً دچار عفونت تنفسی شده‌اند، مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا
افرادی که به‌تازگی بستری شده‌اند یا در حال حاضر در بیمارستان بستری هستند، به‌ویژه اگر در دستگاه تنفس مصنوعی بوده یا هستند.
افرادی که دچار سکته مغزی شده‌اند، در بلع مشکل دارند یا شرایطی دارند که باعث بی‌حرکتی می‌شود
افرادی که سیگار می‌کشند، از انواع خاصی از مواد مخدر استفاده می‌کنند یا مقدار زیادی الکل مصرف می‌کنند.
افرادی که در معرض عوامل تحریک‌کننده ریه مانند آلودگی، بخار و برخی مواد شیمیایی قرار گرفته‌اند
پیشگیری از پنومونی:
در بسیاری از موارد می‌توان از ذات‌الریه جلوگیری کرد.
واکسیناسیون:
اولین خط دفاعی در برابر ذات‌الریه واکسیناسیون است. چندین واکسن وجود دارد که می‌تواند به جلوگیری از ذات‌الریه کمک کند.
این دو واکسن ذات‌الریه به محافظت در برابر ذات‌الریه و مننژیت ناشی از باکتری پنوموکوک کمک می‌کند. پزشک می‌تواند به شما بگوید کدام یک برای شما بهتر است.
Pneumovax ۲۳ در برابر بیست و سه نوع باکتری و برای افراد با شرایط زیر مؤثر است:
بزرگسالان ۶۵ سال به بالا
بزرگسالان ۱۹ تا ۶۴ سال که سیگار می‌کشند
افراد بین ۲ تا ۶۴ سال با شرایط مزمن که خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهند
واکسن آنفولانزا:
پنومونی اغلب می‌تواند یکی از عوارض آنفولانزا باشد، بنابراین حتماً یک تزریق سالانه آنفولانزا نیز برای همه افراد توصیه می‌شود به‌ویژه کسانی که ممکن است در معرض عوارض آنفولانزا قرار بگیرند.
واکسن Hib:
این واکسن در برابر نوعی باکتری که می‌تواند باعث ذات‌الریه و مننژیت شود، محافظت می‌کند و برای افراد با شرایط زیر توصیه می‌شود:
همه کودکان زیر ۵ سال
کودکان بزرگ‌تر واکسینه نشده یا بزرگسالان که شرایط بهداشتی خاصی دارند
افرادی که پیوند مغز استخوان انجام داده‌اند
بر اساس مؤسسه ملی بهداشت، واکسن‌های ذات‌الریه از همه موارد این بیماری جلوگیری نمی‌کند. اما در صورت واکسیناسیون، احتمالاً بیماری خفیف‌تر و کوتاه‌تر ای دارید و همچنین احتمال عوارض کمتری خواهید داشت.
نکات دیگر پیشگیری:
علاوه بر واکسیناسیون، موارد دیگری نیز وجود دارد که می‌توانید از پنومونی جلوگیری کنید:
اگر سیگار می‌کشید، سعی کنید آن را ترک کنید. سیگارکشیدن شما را مستعد ابتلا به عفونت‌های تنفسی، به‌ویژه ذات‌الریه می‌کند.
مرتباً دستان خود را با آب و صابون بشویید
سرفه و عطسه خود را بپوشانید. دستمال کاغذی استفاده شده را فوراً دور بریزید.
یک شیوه زندگی سالم را برای تقویت سیستم ایمنی بدن خود رعایت کنید. به‌اندازه کافی استراحت کنید، رژیم غذایی سالم داشته باشید و به طور منظم ورزش کنید.
همراه با واکسیناسیون و اقدامات پیشگیرانه اضافی، می‌توانید به کاهش خطر ابتلا به ذات‌الریه کمک کنید. در این جا حتی نکات پیشگیرانه بیش‌تری وجود دارد.
تشخیص پنومونی:
پزشک شما با گرفتن سابقه پزشکی شما شروع به کار می‌کند. آن‌ها از شما در مورد زمان بروز علائم شما و به‌طورکلی سلامت شما سؤال می‌پرسند. سپس به شما معاینه فیزیکی می‌دهند. این شامل گوش‌دادن به ریه‌های شما با گوشی پزشکی برای هرگونه صدا‌های غیرطبیعی، مانند ترک خوردن می‌شود. بسته به‌شدت علائم و خطر عوارض، پزشک ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایش‌ها را تجویز کند:
عکس‌برداری از قفسه سینه:
اشعه ایکس کمک می‌کند تا دکتر نشانه از التهاب در قفسه سینه را بررسی کند. در صورت وجود التهاب، اشعه ایکس همچنین می‌تواند پزشک را از محل و وسعت آن مطلع کند.
آزمایش خون:
در این آزمایش از نمونه خون برای تأیید عفونت استفاده می‌شود. فرهنگ‌سازی همچنین می‌تواند به تشخیص علت بیماری شما کمک کند.
خلط:
در طول انجام این آزمایش، نمونه‌ای از مخاط پس از سرفه عمیق جمع‌آوری می‌شود. سپس به آزمایشگاه ارسال می‌شود تا مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گیرد تا علت عفونت مشخص شود.
پالس اکسی متری:
پالس اکسی متری اندازه‌گیری مقدار اکسیژن در خون شما است. حسگری که روی یکی از انگشتان شما قرار می‌گیرد می‌تواند نشان دهد که آیا ریه‌های شما اکسیژن کافی را در جریان خون شما حرکت می‌دهند یا خیر.
سی‌تی‌اسکن:
سی‌تی‌اسکن تصویر واضح‌تر و دقیق‌تری از ریه‌های شما ارائه می‌دهد.
نمونه مایع:
اگر پزشک مشکوک باشد که مایع در پلور قفسه سینه شما وجود دارد، ممکن است با استفاده از سوزنی که بین دنده‌های شما قرار داده شده، نمونه مایع را بگیرد. این آزمایش می‌تواند به تشخیص علت عفونت شما کمک کند.
برونکوسکوپی:
برونکوسکوپی به نظر می‌رسد به راه‌های هوایی در ریه‌های شما استفاده می‌شود. این کار با استفاده از یک دوربین در انتهای یک گلوله انعطاف‌پذیر انجام می‌شود که به‌آرامی به سمت گلو و ریه‌های شما هدایت می‌شود. اگر علائم اولیه شما شدید باشد، یا در بیمارستان بستری هستند و به آنتی‌بیوتیک‌ها پاسخ خوبی نمی‌دهید، پزشک شما ممکن است این آزمایش را انجام دهد.
ذات‌الریه پیاده‌روی:
ذات‌الریه راه‌رفتن یک مورد خفیف‌تر از ذات‌الریه است. افراد مبتلا به پنومونی راه‌رفتن حتی نمی‌دانند که مبتلا به ذات‌الریه هستند، زیرا علائم آن‌ها بیش‌تر شبیه یک عفونت خفیف تنفسی است تا پنومونی.
علائم پنومونی راه‌رفتن می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
تب خفیف
سرفه خشک که بیش از یک هفته طول می‌کشد
لرز
تنگی نفس
درد قفسه سینه
کاهش اشتها
علی‌رغم خفیف‌تر بودن، پنومونی پیاده‌روی ممکن است به دوره بهبودی طولانی‌تری نسبت به ذات‌الریه نیاز داشته باشد.
آیا ذات‌الریه یک ویروس است؟
چندین نوع مختلف عوامل عفونی می‌توانند باعث ذات‌الریه شوند. ویروس‌ها تنها یکی از آن‌ها هستند. بقیه شامل باکتری‌ها و قارچ‌ها می‌شود.
برخی از نمونه‌های عفونت‌های ویروسی که می‌تواند باعث ذات‌الریه شوند عبارتند از:
آنفولانزا
عفونت rsv
رینوویروس (سرماخوردگی)
عفونت ویروس بار آنفولانزای انسانی (HPIV)
عفونت متا پنوموویروس انسانی (HMPV)
سرخک
آبله مرغان (ویروس‌واریسلا زوستر )
عفونت آدنوویروس
ابتلا به ویروس کرونا
اگرچه علائم پنومونی ویروسی و باکتریایی بسیار مشابه هستند، اما موارد پنومونی ویروسی اغلب خفیف‌تر از علائم پنومونی باکتریایی است. بر اساس NH، افراد مبتلا به ذات‌الریه ویروسی در خطر ابتلا به پنومونی باکتریایی هستند.
یک تفاوت بزرگ بین پنومونی ویروسی و باکتریایی، درمان است. عفونت‌های ویروسی به آنتی‌بیوتیک‌ها پاسخ نمی‌دهند. بسیاری از موارد پنومونی ویروسی ممکن است با مراقبت در خانه درمان شود، اگرچه گاهی اوقات ممکن است دارو‌های ضدویروسی تجویز شود.
پنومونی در مقابل برونشیت:
ذات‌الریه و برونشیت دو حالت متفاوت هستند. ذات اولیه التهاب کیسه‌های هوایی در ریه‌های شما است. برونشیت التهاب لوله‌های برونش شما است. این‌ها لوله‌هایی هستند که از نای شما به ریه‌های شما منتهی می‌شوند.
عفونت‌ها هم باعث ذات‌الریه و هم برونشیت حاد می‌شوند. علاوه بر این، برونشیت مداوم یا مزمن می‌تواند از طریق استنشاق آلاینده‌ها مانند دود سیگار ایجاد شود. عفونت ویروسی یا باکتریایی می‌تواند منجر به برونشیت حاد شود.
اگر این بیماری درمان نشود، ممکن است به ذات‌الریه تبدیل شود. گاهی اوقات تشخیص این که آیا این اتفاق افتاده است، سخت است. علائم برونشیت و ذات‌الریه بسیار مشابه هستند. اگر مبتلا به برونشیت هستید، مهم است که آن را درمان کنید تا از ابتلا به ذات‌الریه جلوگیری شود.
پنومونی در کودکان:
پنومونی می‌تواند یک بیماری نسبتاً شایع در دوران کودکی باشد. برآورد محققان نشان می‌دهد که ۱۲۰۰۰۰۰۰۰ موارد پنومونی کودکان در سراسر جهان هرساله وجود دارد.
علل ذات‌الریه کودکان می‌تواند بر اساس سن متفاوت باشد. در صورت مشاهده فرزند خود با شرایط زیر به پزشک متخصص اطفال مراجعه کنید:
در تنفس مشکل دارد
فاقد انرژی است
تغییر در اشتها دارد
پنومونی می‌تواند به‌سرعت خطرناک شود، به‌ویژه در کودکان خردسال. در این جا نحوه جلوگیری از عوارض ذکر شده است.
درمان‌های خانگی پنومونی:
اگرچه درمان‌های خانگی در واقع ذات‌الریه را درمان نمی‌کنند، اما مواردی وجود دارد که می‌توانید برای تسکین علائم انجام دهید. سرفه یکی از شایع‌ترین علائم ذات‌الریه است. راه‌های طبیعی برای تسکین سرفه شامل غرغره آب‌نمک یا نوشیدن چای نعناع است.
مواردی مانند دارو‌های ضد درد و کمپرس می‌توانند برای تسکین تب مفید باشند. نوشیدن آب گرم یا خوردن یک کاسه سوپ گرم می‌تواند به لرز کمک کند. در این جا ۶ درمان خانگی دیگر را امتحان کنید.
اگرچه درمان‌های خانگی می‌توانند به تسکین علائم کمک کنند، اما مهم است که به برنامه درمان خود پایبند باشید. دارو‌های تجویز شده را طبق دستور مصرف کنید.
بهبود پنومونی:
اکثر مردم به درمان پاسخ می‌دهند و پس از ذات‌الریه بهبود می‌یابند. مانند درمان شما، زمان بهبودی شما بستگی به نوع ذات‌الریه، شدت آن و سلامت عمومی شما دارد.
یک فرد جوان ممکن است در یک هفته پس از درمان به حالت عادی بازگردد.
بهبودی دیگران ممکن است بیش‌تر طول بکشد و ممکن است خستگی طولانی‌مدت داشته باشند.
اگر علائم شما شدید باشد، بهبودی شما ممکن است چند هفته طول بکشد.
برای کمک به بهبودی خود و جلوگیری از بروز عوارض، این مراحل را در نظر بگیرید:
به برنامه درمانی خود که پزشک شما تهیه کرده است پایبند باشید و تمام دارو‌ها را طبق دستور مصرف کنید.
مطمئن شوید که استراحت کافی برای کمک به بدن در مبارزه با عفونت دارید
به مقدار زیاد مایعات بنوشید
چه زمانی باید یک قرار ملاقات بعدی تعیین کنید، از پزشک خود بپرسید. آن‌ها ممکن است بخواهند اشعه ایکس قفسه سینه دیگری انجام دهند تا مطمئن شود عفونت شما برطرف شده است.
عوارض ذات‌الریه:
پنومونی ممکن است عوارضی ایجاد کند، به‌ویژه در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند یا شرایط مزمن مانند دیابت دارند.
بدتر شدن شرایط مزمن:
اگر از قبل بیماری خاصی دارید، ذات‌الریه می‌تواند آن‌ها را بدتر کند. این شرایط شامل نارسایی احتقانی قلب و آمفیزم است. برای برخی افراد، ذات‌الریه خطر حمله قلبی را افزایش می‌دهد.
باکتریمی:
باکتری‌های ناشی از عفونت ذات‌الریه ممکن است به جریان خون شما سرایت کنند. این می‌تواند منجر به کاهش خطرناک فشارخون، شوک سپتیک و در برخی موارد، باعث نارسایی اندام‌ها شود.
آبسه ریه:
این‌ها حفره‌هایی در ریه‌ها هستند که حاوی چرک هستند. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند آن‌ها را درمان کنند. گاهی اوقات ممکن است برای برداشتن چرک نیاز به تخلیه یا جراحی داشته باشند.
تنفس مختل می‌شود:
هنگام تنفس ممکن است با اکسیژن کافی مشکل داشته باشید. ممکن است لازم باشد از دستگاه تنفس استفاده کنید.
سندروم دیسترس تنفسی حاد:
این نوع شدید نارسایی تنفسی است فوریت پزشکی است.
افیوژن پلور:
اگر ذات‌الریه شما درمان نشود، ممکن است مایع اطراف ریه‌ها در پلور شما ایجاد شود که پلورال افیوژن نامیده می‌شود. پلور غشای نازکی است که در خارج ریه‌ها و داخل قفسه سینه قرار دارد. مایع ممکن است عفونت شود و نیاز به تخلیه داشته باشد.
مرگ:
در برخی موارد، ذات‌الریه می‌تواند کشنده باشد. بر اساس CDC، بیش از ۴۹ هزار نفر در ایالات متحده در سال ۲۰۱۷ بر اثر ذات‌الریه جان خود را از دست دادند.
آیا ذات اولیه قابل‌درمان است:
انواع عوامل عفونی باعث ذات‌الریه می‌شوند. با تشخیص و درمان مناسب، بسیاری از موارد ذات‌الریه بدون عوارض برطرف می‌شود. برای عفونت‌های باکتریایی، قطعه زودهنگام آنتی‌بیوتیک می‌تواند باعث شود که عفونت به طور کامل برطرف نشود. این بدان معناست که ممکن است ذات‌الریه شما عود کند.
قطع زودهنگام آنتی‌بیوتیک‌ها همچنین می‌تواند به مقاومت آنتی‌بیوتیکی کمک کند. درمان عفونت‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک دشوارتر است. پنومونی ویروسی اغلب در یک تا سه هفته با درمان خانگی برطرف می‌شود. در برخی موارد، ممکن است به دارو‌های ضدویروسی نیاز داشته باشید. دارو‌های ضدقارچی پنومونی قارچی را درمان می‌کنند و ممکن است به درمان طولانی‌تری نیاز داشته باشند.
مراحل پنومونی:
ذات‌الریه را می‌توان بر اساس ناحیه ریه‌ها که بر آن تأثیر می‌گذارد طبقه‌بندی کرد:
برونکوپنومونی:
برونکوپنومونی می‌تواند نواحی هر دو ریه شما را درگیر کند. غالباً در نزدیکی یا اطراف برونش شما موضعی است. این‌ها لوله‌هایی هستند که از نای شما به ریه‌های شما منتهی می‌شوند.
ذات‌الریه لوبار:
پنومونی لوبار یک یا چند لوب ریه شما را درگیر می‌کند. هر ریه از لوب‌ها تشکیل شده است که بخش‌های مشخصی از ریه هستند. پنومونی لوبار بر اساس پیشرفت آن به چهار مرحله تقسیم می‌شود:
تراکم، شلوغی: بافت ریه سنگین و متراکم به نظر می‌رسد. مایع پر از موجودات عفونی در کیسه‌های هوا جمع شده است.
هپاتاسیون قرمز: گلبول‌های قرمز و سلول‌های ایمنی وارد مایع می‌شوند، این امر باعث می‌شود ریه‌ها قرمز و در ظاهر محکم به نظر برسند.
هپاتاسیون خاکستری: گلبول‌های قرمز درحالی‌که سلول‌های ایمنی باقی می‌مانند شروع به تجزیه می‌کنند. تجزیه گلبول‌های قرمز باعث تغییر رنگ از قرمز به خاکستری می‌شود.
وضوح: سلول‌های ایمنی شروع به پاک‌سازی عفونت کرده‌اند. سرفه مولد به خروج مایع باقی‌مانده از ریه‌ها کمک می‌کند.
ذات‌الریه در دوران بارداری:
ذات‌الریه که در دوران بارداری ایجاد می‌شود، پنومونی مادر نامیده می‌شود. زنان باردار بیش‌تر در معرض ابتلا به بیماری‌هایی مانند ذات‌الریه هستند. این به دلیل سرکوب طبیعی سیستم ایمنی بدن است که در دوران بارداری اتفاق می‌افتد.
علائم پنومونی در سه‌ماهه متفاوت نیست. بااین‌حال، ممکن است بعداً در دوران بارداری به دلیل ناراحتی‌های دیگری که ممکن است با آن‌ها مواجه شوید، برخی از آن‌ها را مشاهده کنید. اگر باردار هستید، به‌محض شروع علائم پنومونی با پزشک خود تماس بگیرید. ذات‌الریه مادر می‌تواند منجر به عوارض مختلفی مانند زایمان زودرس و وزن کم تولد نوزاد هنگام تولد شود.
