کیست میلیوم چیست؟
به گزارش اقتصادآنلاین، این کیست‌ها اغلب به‌صورت گروهی دیده می‌شوند. به مجموعه میلیوم‌ها، میلیا (Milia) می‌گویند. هنگامی که کراتین در زیرسطح پوست جمع می‌شود و تجمع‌های کوچکی رخ می‌دهد میلیا رخ می‌دهد.
کراتین پروتئین محکمی است که به طور معمول در بافت پوست، مو، ناخن یافت می‌شود. میلیوم می‌تواند در سن و سالی اتفاق بیفتد. اگرچه بیشتر در نوزادان دیده می‌شود.
علائم و نشانه‌های میلیا چیست؟
میلیوم‌ها، جوش مانند‌های گنبدی شکل کوچکی هستند که می‌توانند سفید یا زردرنگ باشند و اکثراً بدون درد و خارش هستند. اگرچه ممکن است برای بعضی از افراد ناراحتی ایجاد کنند. ملافه یا سطح خشن لباس‌ها، ممکن است باعث قرمزی و التهاب میلیوم شود.
آن‌ها معمولاً خارش‌دار یا دردناک نیستند. بااین‌حال، آن‌ها ممکن است باعث ناراحتی برای برخی افراد شوند. ملافه‌ها و یا لباس‌های خشن و خشک ممکن است باعث شوند که میلیا با ظاهری برآمده و قرمز به نظر برسد. کیست‌ها به طور معمول در صورت، لب‌ها، پلک‌ها و گونه‌ها یافت می‌شوند.
اگرچه ممکن است در قسمت‌های دیگر بدن مثل نیم‌تنه و ناحیه تناسلی نیز دیده شوند میلیوم معمولاً با مروارید اپشتین اشتباه گرفته می‌شود. این حالت شامل ظاهرشدن کیست‌های زرد یا سفیدرنگ بی‌ضرر در لثه و دهان نوزاد است. همچنین میلیوم به‌اشتباه به آکنه نوزادی تعبیر می‌شود. میلیوم‌ها چه ظاهری دارند؟
چه چیز‌هایی باعث به‌وجودآمدن "milia" می‌شود؟
علل نوزادان با علل کودکان و بزرگسالان متفاوت است.
نوزادان:
علت میلیوم در نوزادان ناشناخته است و اکثراً با آکنه نوزادی که به‌واسطه تغییرات هورمونی بدن مادر ایجاد می‌شود، اشتباه گرفته می‌شود. برخلاف آکنه نوزادان، میلیوم سبب التهاب یا ورم نمی‌شود. نوزادانی که میلیوم دارند همراه آن به دنیا می‌آیند اما آکنه نوزادی تا دو الی چهار هفته بعد از تولد ظاهر نمی‌شود.
کودکان و بزرگسالان:
در کودکان و بزرگسالان، معمولاً میلیوم با برخی از انواع آسیب به پوست مرتبط است. این موارد شامل:
-
تاول زدگی به علت شرایط و بیماری‌های پوستی مانند: بیماری پروانه‌ای یا EB، پمفیگوئید سیکاتریسی، پورفیری پوستی تاردا یا PCT
-
زخم‌های تاول مانند مثل poison ivy
-
سوختگی‌ها
-
آفتاب‌سوختگی درازمدت
-
استفاده طولانی‌مدت از کرم‌های استروئیدی
-
روش‌های ضدعفونی‌کننده پوست، از قبیل برداشتن پوست یا لایه‌برداری با لیزر
همچنین اگر پوست توانایی طبیعی خود را برای لایه‌برداری از دست بدهد، میلیا می‌تواند رشد کند.
انواع کیست میلیوم:
انواع میلیا بر اساس سنی که در آن کیست‌ها رخ می‌دهند و یا آنچه که باعث رشد کیست‌ها می‌شود، طبقه‌بندی می‌شوند.
این دسته‌بندی همچنین در دسته‌های اولیه یا ثانویه قرار می‌گیرند. میلیوم اولیه به‌صورت مستقیم از به دام افتادن کراتین ایجاد می‌شود که بیشتر در صورت بزرگسالان و نوزادان دیده می‌شود milia (میلیا) ثانویه شبیه به قبلی به نظر می‌رسد، اما زمانی رشد می‌کنند که سطح پوست، مانند بعد از جراحت، سوختگی و یا تاول شدن، بسته شود و راهی برای بیرون آمدن آن نباشد.
میلیوم نوزادی:
میلی نوزادی به‌عنوان میلیوم اولیه در نظر گرفته می‌شود که در نوزادان رشد می‌کند و در عرض چند هفته تمام و پوست صاف می‌شود و از بین می‌روند. کیست‌ها به طور معمول در صورت، پوست سر و بالاتنه دیده می‌شود. بر اساس گزارش بیمارستان کودکان سیاتل، بیماری میلان در ۴۰ درصد از نوزادان تازه‌متولدشده رخ می‌دهد.
میلیوم اولیه در کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالان:
میلیا "کیست" می‌تواند اطراف پلک‌های، پیشانی، و روی آلت تناسلی پیدا شود. milia اولیه ممکن است ظرف چند هفته ناپدید شود و یا چند ماه طول بکشد.
میلیوم نوجوانان:
اختلالات ژنتیکی نادر که بر روی پوست تأثیر می‌گذارند می‌توانند منجر به میلیا در نوجوانان شوند. این می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
-
سندرم کارسینومای سلول‌های قاعده‌ای خال یا NBCCS که خود می‌تواند منجر به سرطان سلول‌های قاعده‌ای یا BCC شود.
-
Pachyonychia congenital: که این حالت می‌تواند منجر به ضخیم یا غیرطبیعی شدن ناخن‌ها شود.
-
سندرم گاردنر: این اختلال ژنتیکی نادر ممکن است در طی زمان منجر به سرطان کولون شود.
-
سندرم syndrome Bazex_Dupre_Christol: این سندرم بر روی رشد مو و توانایی تعریق اثر می‌گذارد.
میلیوم ان پلاک:
این وضعیت عموماً با اختلالات پوستی خودایمنی یا ژنتیکی مثل لوپوس دیسکوئید و یا لیکن پلان در ارتباط است. علایم و نشانه‌های آن می‌تواند روی پلک‌ها، گوش‌ها، گونه‌ها یا آرواره را تأثیر بگذارد. کیست‌ها می‌توانند چندین سانتی‌متر قطر داشته باشند. این بیماری عمدتاً در زنان میان‌سال دیده می‌شود، اما می‌تواند در بزرگسالان و یا کودکان در هر سنی و یا هر جنسی رخ دهد.
میلیوم چندتایی فورانی:
این نوع میلیوم شامل نواحی است که خارش‌دار است و می‌توانند بر روی صورت، بازو‌ها و سینه ظاهر شوند. این کیست‌ها اغلب در طول یک دوره زمانی از چند هفته تا چند ماه ظاهر می‌شوند.
میلیوم ترامپاتیک:
این کیست‌ها در جایی رخ می‌دهند که آسیب به پوست رخ‌داده باشد. مثال‌ها شامل سوختگی‌ها و بریدگی‌های شدید هستند. کیست‌ها می‌توانند تحریک‌پذیر شوند به‌طوری‌که لبه‌های کیست قرمز و مرکز آن سفید باشد.
میلیوم ناشی از دارو‌ها و محصولات دیگر:
استفاده از کرم‌های استروئیدی می‌تواند منجر به میلیوم بر روی پوست شود که در آن کرم به کار می‌رود. اما این عارضه جانبی نادر است. برخی از ترکیبات موجود در مراقبت از پوست و محصولات آرایشی می‌توانند باعث میلیوم در برخی افراد شوند. اگر پوست شما پر از میلیوم است، از مواد تشکیل‌دهنده زیر اجتناب کنید:
-
پارافین مایع
-
مواد نفتی مایع
-
روغن پارافین
-
پارافینوم مایع
-
پترولاتوم (وازلین) مایع
-
روغن پترولیوم
این موارد همه از انواع روغن‌های معدنی هستند که ممکن است باعث تولید میلیوم شود. لانولین نیز ممکن است تشکیل میلیا را افزایش دهد.
میلیوم چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک شما پوست شما را معاینه خواهد کرد تا مشخص کند که آیا شما بر اساس ظاهر کیست‌ها، به آن مبتلا هستید یا خیر. نمونه‌برداری از ضایعات پوستی تنها در موارد نادر موردنیاز است.
میلیوم چگونه درمان می‌شود؟
هیچ درمان لازم و ضروری برای میلیوم نوزادان وجود ندارد. این کیست‌ها معمولاً در عرض چند هفته پاک خواهند شد. در کودکان و بزرگسالان، میلیوم ظرف چند ماه از بین خواهد رفت. اگر این کیست‌ها باعث ناراحتی شوند، درمان‌هایی وجود دارند که می‌توانند در ازبین‌بردن آن‌ها مؤثر باشند که شامل موارد زیر است:
-
کرایوتراپی: با نیتروژن مایع میلیوم را منجمد می‌کنند. این روش معمول‌ترین درمان برای میلیوم است.
-
تخلیه‌سازی: با یک سوزن استریل محتویات کیست را تخلیه می‌کنند.
-
رتینوئید‌های موضعی: این پماد‌ها حاوی ویتامین A هستند که به لایه‌برداری و بهبود پوست کمک می‌کند.
-
لایه‌برداری شیمیایی: لایه‌برداری‌های شیمیایی اولین لایه پوست را برمی‌دارند و پوست جدید زیرین را جایگزین آن می‌کنند.
-
برش لیزری: یک لیزر کوچک روی مناطق آسیب‌دیده برای حذف کیست‌ها تمرکز می‌کند.
-
گرمادرمانی: گرمای شدید کیست‌ها را از بین می‌برد.
-
کورتاژ تخریبی: کیست‌ها از طریق جراحی برداشته و سوزانده می‌شوند.
میلیوم مشکلات بلندمدت ایجاد نمی‌کند. در نوزادان ظرف چند هفته و در کودکان و بالغان ظرف چند ماه از بین می‌رود. همچنین در این مدت مشکلات قابل‌توجهی به وجود نمی‌آورد. اگر وضع شما ظرف چند هفته بهبود پیدا نکرد، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید مشکل پوستی دیگری شمارا تهدید نمی‌کند.
