به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فرارو؛ در یک مطالعه جدید، ستاره شناسان از تلسکوپ فضایی هابل استفاده کردند تا تأیید کنند که دنباله دار غول پیکر C/۲۰۱۴ UN۲۷۱ (برناردینلی-برنشتاین) بزرگترین دنباله دار کشف شده تاکنون است. اندازه آن ۵۰ برابر بزرگتر از دنباله دار‌های شناخته شده است و تقریباً ۱۴۰ کیلومتر (حدود ۸۵ مایل) عرض دارد.
به گزارشsciencealert، بزرگترین دنباله دار کشف شده بیش از ۱ میلیون سال است که به سمت خورشید حرکت می‌کند و به علت بزرگی بیش از حد خود، به اجرام مرموز که یکی از بزرگترین ساختار‌های منظومه شمسی را تشکیل می‌دهند، نور می‌تاباند. این اندازه بسیار بزرگ - یا بهتر است بگوییم عجیب و غریب بودن ظاهر آن - ممکن است بیش از هر چیز دیگری به دانش ما درباره دنباله دار‌ها بیفزاید.
دانشمندان می‌گویند، دنباله دار C/۲۰۱۴ UN۲۷۱ از ابر اورت می‌آید که یک پراکندگی کروی و غول‌پیکر از اجرام یخی که برای احاطه کردن خورشید در عمیق‌ترین و دورترین بخش‌های منظومه شمسی (در واقع تصور می‌شود که حداقل یک چهارم آن امتداد دارند)، در مسیر نزدیکترین منظومه ستاره‌ای بعدی، یعنی آلفا قنطورس، است. این ابر اگرچه از نظر تئوری بسیار بزرگ به نظر می‌رسد، اما در واقع انقدر از ما دور است که تشخیص آن را برای ما بسیار دشوار می‌کند. اساسا این ابر یک راز فرضی غول‌پیکر است، حتی اگر اخترشناسان آن را یکی از بزرگترین سازه‌های منظومه شمسی بدانند.
هر چند وقت یک‌بار، چیزی از این توده مرموز بیرون می‌آید که به‌طور گرانشی از دورافتادگی مناطق دورافتاده کیهانی به سمت خورشید جذب می‌شود. دنباله دار C/۲۰۱۴ UN۲۷۱ یکی از این اشیاء است و می‌تواند در مورد وجود توده‌های منجمد «بکر» که ابر اورت را تشکیل می‌دهند، چیز‌های زیادی به ما بگوید. گمان می‌رود که این‌ها در اوایل منظومه شمسی داخلی و قبل از اینکه توسط اثرات گرانشی سیارات غول پیکری مانند مشتری و زحل به بیرونی‌ترین حاشیه‌های آن پرتاب شوند، شکل گرفته باشند.
دیوید جویت، ستاره شناس دانشگاه UCLA، می‌گوید: «این دنباله دار به معنای واقعی کلمه نوک کوه یخ برای هزاران دنباله داری است که در نقاط دورتر منظومه شمسی بسیار کم نور هستند. ما همیشه گمان می‌کردیم که این دنباله‌دار باید بزرگ باشند، زیرا با وجود فاصله بسیار زیاد خود با ما، بسیار درخشان هستند. اکنون تأیید می‌کنیم که این دنباله‌دار بزرگ است. در تحلیل جدید، جویت و همکارانش به رهبری نویسنده اول Man-To Hui از دانشگاه علم و فناوری ماکائو، اندازه C/۲۰۱۴ UN۲۷۱ را با بالاترین وضوح محاسبه کردند. آن‌ها بر اساس تخمین‌های قبلی با استفاده از مشاهدات هابل و مدل سازی هسته را از کمای دنباله دار که در واقع همان دم بلند یخ که در پی دنباله دار به گاز تبدیل می‌شود، جدا کردند.
این تیم در مقاله جدید خود می‌نویسد: «ما تایید می‌کنیم که C/۲۰۱۴ UN۲۷۱ بزرگترین دنباله داری است که تاکنون کشف شده است.» کشف C/۲۰۱۴ UN۲۷۱ سال گذشته، پس از آن که در مجموعه‌ای از داده‌های رصدی که توسط Dark Energy Survey بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ جمع آوری شده بود، صورت گرفت. با این حال، رصد اجمالی اولیه، طول باورنکردنی سفر دنباله دار را در بر نمی‌گرفت. این جرم یک مدار بیضوی تقریباً ۳ میلیون ساله به دور خورشید را دنبال می‌کند که شکل آن به این معنی است که بیش از ۱ میلیون سال است که به آرامی به خورشید نزدیک می‌شده است.
این دنباله دار غول پیکر قرار است در سال ۲۰۳۱ به نزدیکترین نزدیکی خود به خورشید، یعنی نقطه معروف به حضیض برسد. در این نقطه، برناردینلی-برنشتاین، قبل از اینکه در مسیر بیضی شکل خود به سمت خارج قوس بردارد، هنوز در حدود ۱ میلیارد مایل از خورشید فاصله خواهد داشت. این بدان معناست که ما تقریباً یک دهه فرصت‌های رصدی عالی را در اختیار خواهیم داشت، تا با نزدیک‌تر شدن دنباله‌دار، قبل از اینکه یک بار دیگر بی‌صدا در تاریکی فرو برود، به مطالعه آن بپردازیم. رصد دنباله دار C/۲۰۱۴ UN۲۷۱ و نمونه‌های مشابه آن، می‌تواند بینشی قابل توجه در خصوص کیهان و راز‌های آن به ما بدهد. جزئیات این یافته‌ها در نشریه معتبر The Astrophysical Journal Letters گزارش شده است.
