قرنطینه‌ها، فضاهای عمومی هستند که کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست یا بدسرپرست مراحل جذب خود را در آن طی می‌کنند. این پروسه گاها طولانی شامل مراحل پزشکی و قانونی برای ورود به فضای بهزیستی است. کودکان و نوجوانان در گروه‌های سنی مختلف با پیشینه‌های زیستی و مشکلات مختلف، گاه حتی ماه‌ها در کنار هم قرار می‌گیرند و امکان خروج از این فضا را هم ندارند. نامش با خودش است دیگر، قرنطینه!
در مورد فرزندان بالغ بهزیستی چطور؟ چیزی می‌دانید؟ آیا تا به حال با خود فکر کرده‌اید نوجوان ۱۸ساله‌ای که تا آن روز در بهزیستی زندگی میکرده، حالا با ورود به فضای اجتماع و ترک خوابگاه بهزیستی چه سرنوشتی در انتظارش است؟ فرزندی که هر روز سر ساعت غذایش برایش سرو شده و شب در تخت گرمش خوابیده و حتی مهارت‌های ابتدایی را نیاموخته، در ابتدای جدایی از خوابگاه چه خواهد کرد؟ چه خطراتی در کمین است؟ چه راه‌های نرفته‌ای برای او رقم خواهد خورد؟
همیشه تا اسم فرزندان بهزیستی به گوشمان می‌خورد آهی از نهاد بر می‌آید غافل از اینکه این فرزندان، در بهزیستی، در بهترین شرایط خود هستند و چه سختی‌هایی را در گذشته به دوش کشیده‌اند و چه آینده مبهم و پرخطری پیش‌رو دارند.
روشنای امید چند سالی است که معدودی از این فرزندان را در آغوش خود پناه داده است. چه آنهایی که حتی بهزیستی هم آغوش برایشان باز نکرده و روزها و ماه‌هایشان را در فضای دردآور قرنطینه سپری کرده‌اند و چه نوجوانانی که دیگر بهزیستی آنها را بالغ می‌پندارد و به جامعه ارجاع داده است. این مرکز با هدف نگهداری در عین توانمندسازی، فضایی را فراهم آورده که فرزندان در گروه‌های چند نفره در کنار مربیان تمام‌وقت در فضای خانه، کانونی شبیه خانواده را تجربه کنند و برای رویارویی با دنیای واقعی آماده شوند. روشنای امید به فرزندان خود کمک می‌کند تا مثل فرزندان یک خانواده با مسایل زندگی برخورد کنند و روش حل مساله را بیاموزند و از روزمرگی‌های آموزنده زندگی لذت ببرند.
درباره مرکز خیریه روشنای امید بیشتر بدانید
شاید این چند خط را بخوانید و از آن گذر کنید. شاید هم بخواهید قدمی هر چند کوچک در مسیر روشنای امید این فرزندان ایران زمین بردارید. در هر حال، دست حق یارتان.
لینک سایت مرکز خیریه روشنای امید
آنلاین حمایت کنید
همه ما می دانیم که کودکان چرا به بهزیستی می‌آیند. اما آیا تا به حال از خود پرسیده‌اید که کودکانی که در بهزیستی زندگی می‌کنند چگونه مسیر زندگی در این فضای عمومی را طی کرده‌اند و چه مراحلی را پشت سر گذاشته‌اند تا بهزیستی سرپرستی آنها را قبول کند. آیا از شرایط قرنطینه‌هایی که پر است از کودکان و نوجوانانی که منتظرند تا بهزیستی سرپرستی آنها را بپذیرد خبر دارید؟
