۰ نفر

امید به بازگشت ۱۳۰هزار کودک به مدرسه

۲ دی ۱۳۹۷، ۶:۳۵
کد خبر: 323768
امید به بازگشت ۱۳۰هزار کودک به مدرسه

سال‌هاست که آمار دقیقی از کودکان بازمانده از تحصیل منتشر نمی‌شود و در آخرین آمار منتشر شده در سال گذشته حدود ۳۱۵ هزاردانش آموز بازمانده از تحصیل در کشور وجود دارند.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان،  این کودکان که بیشتر در سن ۶ تا ۱۱ ساله هستند، به دلیل مشکلات مالی و اعتیاد پدر و مادر، تفکر سنتی خانوادگی، ازدواج زودهنگام دختران و... یا هرگز به مدرسه نمی‌روند و یا پس از مدت کوتاهی ترک تحصیل می‌کنند. اما همان طور که فرشید یزدانی، مدیر عامل انجمن حمایت از حقوق کودک می‌گوید: در سال گذشته حدود دو میلیون نفر خارج از چرخه تحصیل بودند و آموزش و پرورش نمی‌خواهد، زیر بار این آمار برود. این در حالی است که طبق آمار سازمان‌های مردم نهاد و انجمن‌های حمایتی حدود ۹۰ درصد پسران بازمانده از تحصیل جذب بازار کار و ۴۰ درصد دختران مجبور به ازدواج‌های زودهنگام می‌شوند، که در این راه آسیب‌هایی همچون کودکان کار و خیابانی، طلاق زودهنگام، بزهکاری و... در کمین آنها است. در حالی که آنها سواد و شناختی از شرایط موجود در اجتماع را ندارند با ورودشان به شرایط زندگی و کار که برای اولین بار تجربه می‌کند، با مواجه شدن با آسیب‌های اجتماعی خود را بی‌دفاع می‌بییند. حالا دولت قصد دارد با اقدامات پیشگیرانه، کودکانی که آینده‌سازان کشور هستند را به مدرسه‌ها بازگرداند و از سوی دیگر به کاهش آسیب‌های اجتماعی کمک کند.

چندی قبل خبری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که وزارت تعاون، پیامکی را برای خانواده‌هایی که فرزندشان بدون اطلاع ترک تحصیل کرده یا به مدرسه نرفته ارسال کرده است و در این پیامک از والدین کودک خواسته شده دلیل ثبت نام نکردن فرزندشان را در مدرسه اعلام کنند تا در صورت نیاز اقدامات حمایتی برای ادامه تحصیل انجام شود. در این رابطه معاون امور رفاهی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت: سه وزارتخانه با هماهنگی یکدیگر اطلاعات افراد پنج تا 11 ساله خود را مقایسه کردند و با مقایسه کدهای ملی آنها مشخص شد که بیش از 130 هزار دانش آموز در سال تحصیلی97-98 ثبت نام نکرده‌اند. احمد میدری به ایرنا اظهار کرد: طرح شناسایی دانش آموزان بازمانده از تحصیل و حمایت از آنها از سال گذشته آغاز شده است. برای اجرای این طرح با همکاری وزارت آموزش و پرورش، کد ملی دانش آموزانی که در مدارس ثبت نام کرده‌اند را استخراج و با کد ملی افراد سن تحصیل در مقطع پیش دبستانی تا پایان دوره ابتدایی تطبیق داده می‌شود. معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ادامه کرد: پس از اینکه تعداد افراد بازمانده از تحصیل مشخص شد با همکاری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات شماره سرپرست و یا یکی از اعضای خانواده را دریافت کرده و با ارسال پیامکی به آنها، علت ثبت نام نکردن نام دانش آموز را جویا می‌شویم.

سیستان و بلوچستان در صدر

هرچند طبق آماری که معاون امور رفاهی وزارت تعاون اعلام می‌کند از 130 هزار دانش آموز، حدود 30 درصد آنها متعلق به استان سیستان و بلوچستان است و استان‌های تهران و خوزستان در رتبه‌های بعدی قرار دارند. از سوی دیگر چندی پیش مدیرکل دفتر امور زنان و خانواده وزارت آموزش و پرورش گفت: در انجام یک پروژه مشارکتی با همکاری معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری، دختران بازمانده از تحصیل در پنج استان کشور شناسایی می‌شوند. به گفته فرحناز مینایی‌پور، این طرح اکنون به صورت آزمایشی در استان‌های آذربایجان غربی، کرمان، سیستان و بلوچستان، خوزستان و هرمزگان آغاز شده است او می‌گوید: براساس آمارها اکنون پوشش تحصیلی دختران در مقطع ابتدایی 98 درصد، دوره متوسطه اول 92 درصد و متوسط دوم 81 درصد است. مهمترین مقطع دوره متوسطه دوم است زیرا حدود 19 درصد دختران در این مقطع ترک تحصیل می‌کنند یا بازمانده از تحصیل می‌شوند. برخی از عوامل موثر در ترک تحصیل دختران مانند ازدواج زودهنگام، مسائل فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی است.

آمار دقیقی در اختیار نداریم

یک عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نیز با اشاره به اینکه هیچ آماری از دانش آموزان بازمانده از تحصیل در اختیار نداریم، در این رابطه می‌گوید: وقتی آمار دقیقی در این رابطه وجود ندارد، به تبع نمی‌توان در این رابطه برنامه ریزی کرد. محمد بیرانوند  افزود: آموزش و پرورش در این رابطه با همکاری مجلس و نهاد‌های حمایتی باید کودکان بازمانده از تحصیل را به چرخه علم و سواد آموزی برگرداند. پیگیری جدی بازگشت دانش‌ آموزان بازمانده از تحصیل به محیط‌های آموزشی و مدارس از اولویت‌های آموزش و پرورش است، قطعا سرمایه گذاری در خصوص بازگشت دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل موجب جلوگیری از بسیاری از هزینه‌ها و معضلات اجتماعی می‌شود. او یکی دیگر از دلایل افزایش پدیده دانش آموزان بازمانده از تحصیل را مهاجرات خانواده‎‌های روستایی به حاشیه شهرها و نبود امکانات آموزشی در حاشیه شهرها می‌داند و خاطر نشان می‌کند: به همین منظور اجرای طرح انسداد بی‌سوادی که از سال 92 در دستور کار قرار گرفته تا حد زیادی توانسته این مشکل را برطرف کند، اما هنوز کودکان بسیاری در سطح شهرها از سودآموزی محروم هستند.

کاهش آسیب‌های اجتماعی با بازگشت به مدرسه

یک جامعه ‌شناس و فعال حقوق کودک در رابطه با مشکلاتی که کودکان بازمانده از تحصیل را در آینده تهدید می‌کند می‌گوید: سال‌هاست که به شکل‌های مختلف فرهنگ‌سازی در این رابطه صورت گرفته تا خانواده‌ها به اهمیت سواد و تحصیل در زندگی فرزندان‌شان پی ببرند، اما هنوز در قرن 21 باز هم شاهد این اتفاقات آن هم به دلیل تفکرات سنتی در یک صد سال گذشته هستیم. امروزه بسیاری از کودکان باز مانده از تحصیل را می‌توان در سرچهارراه‌ها و در کارگاه‌ها دید که با شرایط سختی زندگی‌ می‌کنند. بنابراین باید برای شناسایی این کودکان و بازگرداندن آنها به چرخه علم‌آموزی و کسب مهارت از سوی متولیان امر برنامه‌ریزی وجود داشته باشد. میترا نصراللهی می‌افزاید: والدین معتاد و رهاکردن کودکان، مهمترین علت بازماندن کودکان از تحصیل در استان‌ها محسوب می‌شود، از سوی دیگر در استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان تفکر سنتی درباره زندگی، نقش مهمی در عدم تحصیل فرزندان مخصوصا قشر دختران دارد. به همین دلیل نهادهای حمایتی و آموزشی باید بتوانند در این زمینه ورود و با رفع مشکلات خانواده‌ها زمینه حضور این افراد را در مدارس برای تحصیل فراهم کنند. او با اشاره به اینکه حضور کودکان در جامعه برای کارهای سخت باعث می‌شود، این افراد مورد سوء استفاده قرار گیرند، می‌افزاید: بسیاری از این افراد به دلیل ضعف مهارت و تجربه قادر به شناسایی مشکلاتی که بر سر راه آنهاست، نیستند. آموزش و پرورش علاوه‌بر خواندن و نوشتن، افراد را با باورها و مهارت‌های فراوانی آشنا می‌کند که نبود هر یک از این موارد فرد را با مشکلات و آسیب‌های بسیار جدی مواجه می‌کند. او با اشاره به اینکه باید مشکلات بازماندگان از تحصیل در شهرها و روستا‌ها مورد کارشناسی قرار گیرد، ادامه می‌دهد: در مورد بازماندگی کودکان از تحصیل در مناطق مختلف مشکلات و مسائل مختلفی دخیل است. علاوه‌بر آن باورهای نادرست خانواده‌ها نیز که بیشتر در روستاها حاکم است نقش مهمی را در این رابطه ایفا می‌کند، خانواده‌هایی که مانع از تحصیل کودکان خود می‌شوند با دستان خود این افراد را بدون داشتن هیچ مهارتی وارد اجتماع و زندگی مشترک می‌کنند که بعدها مشکلات آنها در آسیب‌های اجتماعی خود را نشان می‌دهد.