توزیع ریسک چیست و چه معایبی دارد؟

توزیع ریسک در میان دارایی های سبد سرمایه‌گذاری را نه تنها با انتخاب دارایی‌های مختلف از بین طبقات مختلف دارایی‌ها، بلکه در داخل هر طبقه دارایی نیز با سرمایه‌گذاری در بازارهای خارجی و همچنین بازارهای داخلی می‌توان انجام داد. ایده اصلی این است که عملکرد مثبت یک حوزه از سبد سرمایه‌گذاری بر عملکرد منفی حوزه‌ی دیگر آن برتری خواهد داشت.

نکات کلیدی

توزیع ریسک دارایی های سبد سرمایه‌گذاری را با انتخاب دارایی‌ها از میان طبقات مختلف دارایی‌ها، انتخاب دارایی‌های مختلف در داخل یک طبقه دارایی یکسان و هم‌چنین از نظر جغرافیایی (با سرمایه‌گذاری در بازارهای خارجی و داخلی) می‌توان انجام داد.

توزیع ریسک در میان دارایی‌های مختلف ریسک سبد سرمایه‌گذاری را محدود می سازد اما ممکن است عملکرد آن را نیز حداقل در کوتاه مدت تضعیف کند.

مبانی توزیع ریسک

مطالعات و مدل‌های ریاضی نشان داده‌اند که حفظ یک سبد سرمایه‌گذاری با توزیع ریسک مناسب که از 25 تا 30 سهام مختلف تشکیل شده باشد، مقرون‌به‌صرفه‌ترین سطح کاهش ریسک را به همراه دارد. سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار بیشتر مزایای توزیع ریسک را البته با نرخ به شدت کمتر تقویت می‌کند.

هدف توزیع ریسک هموارترسازی رویدادهای پرخطر غیرنظام‌مند یک سبد سرمایه‌گذاری است، بنابراین عملکرد مثبت برخی از سرمایه‌گذاری‌ها، عملکرد منفی برخی دیگر را خنثی می‌کند. مزایای توزیع ریسک تنها در صورتی تحقق پیدا می‌کنند که اوراق بهادار موجود در سبد سرمایه‌گذاری همبستگی کاملی با یکدیگر نداشته باشند – یعنی به تأثیرات بازار به طور متفاوت و اغلب به روش های متضاد پاسخ می دهند.

توزیع ریسک بر اساس طبقه دارایی

مدیران صندوق‌ها و سرمایه گذاران اغلب سرمایه گذاری های خود را در بین طبقات مختلف دارایی توزیع می و تعیین می کنند که چه درصدی از سبد سرمایه‌گذاری خود را به هر یک از آنها اختصاص دهند. طبقات مختلف دارایی‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

سهام – سهام یک شرکت سهامی عام

اوراق قرضه – ابزارهای بدهی با درآمد ثابت دولتی و شرکتی

املاک و مستغلات – زمین، ساختمان، منابع طبیعی، کشاورزی، دام و ذخایر آب و معدنی

صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) – سبدی قابل فروش از اوراق بهادار که از عملکرد یک شاخص، کالا یا بخش پیروی می‌کند

کالاها – کالاهای اساسی لازم برای تولید سایر محصولات یا خدمات

وجه نقد و معادل های وجه نقد کوتاه مدت (CCE) – اسناد خزانه، گواهی سپرده (CD)، ابزارهای بازار پول، و سایر سرمایه گذاری های کوتاه مدت و کم ریسک

سپس آنها در داخل هر طبقه از دارایی‌ها نیز با سرمایه‌گذاری در دارایی‌های مختلف مانند انتخاب سهام شرکت‌های بخش‌های مختلف که بازده آن‌ها معمولا هم‌بستگی پایینی با یکدیگر دارد، یا با انتخاب سهام با ارزش بازاری متفاوت، توزیع ریسک بیشتر می‌کنند. در مورد اوراق قرضه، سرمایه گذاران می توانند از بین اوراق قرضه شرکتی از درجه سرمایه گذاری، اوراق قرضه خزانه داری ایالات متحده، اوراق قرضه دولتی و شهرداری، اوراق قرضه با بازده بالا و غیره دارایی‌های مورد نظر خود را انتخاب کنند.

توزیع ریسک خارجی

سرمایه‌گذاران می‌توانند با سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار خارجی از مزایای توزیع ریسک بیشتری بهره‌مند شوند، زیرا این اوراق ارتباط نزدیک کمتری با اوراق بهادار داخلی دارند. به عنوان مثال، نیروهایی که به رکود اقتصاد ایالات متحده منجر می‌شوند ممکن است به همان شکل بر اقتصاد ژاپن تأثیر نگذارند. بنابراین، نگه داشتن سهام ژاپنی به سرمایه گذار حایل محافظتی کوچکی در برابر ضررهای دوران رکود اقتصادی آمریکا اعطا می‌کند.

توزیع ریسک و سرمایه گذار خرد

محدودیت‌های زمانی و بودجه‌ای ممکن است ایجاد یک سبد سرمایه‌گذاری با توزیع ریسک کافی را برای سرمایه‌گذاران غیر نهادی – به عنوان مثال، افراد – دشوار کنند. این چالش دلیل اصلی محبوبیت صندوق های سرمایه گذاری مشترک بین سرمایه گذاران خرد است. خرید سهام در صندوق سرمایه گذاری راهی ارزان برای توزیع ریسک در میان سرمایه گذاری های مختلف است.

در حالی که صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک امکان توزیع ریسک سرمایه‌گذاری را در میان طبقات مختلف دارایی فراهم می‌کنند، صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) به سرمایه‌گذاران امکان دسترسی به بازارهای محدودی مانند کالاها و ابزارهای مالی بین‌المللی خاصی را فراهم می‌کنند که معمولاً دسترسی به آنها دشوار است. فردی با سبد سرمایه‌گذاری 100000 دلاری می تواند سرمایه‌ی خود را بین صندوق‌های قابل معامله در بورس بدون همپوشانی تقسیم کند.

معایب توزیع ریسک

کاهش ریسک، حایلی در برابر نوسانات: توزیع ریسک مزایای بسیار زیادی دارد. با این حال، برای این کار معایبی نیز وجود دارد. هر چه سبد دارایی توزیع ریسک بیشتری داشته باشد، مدیریت آن زمان‌برتر و گران‌تر خواهد بوداست، زیرا خرید و فروش تعداد زیادی دارایی‌های مختلف کارمزد تراکنش و کمیسیون کارگزاری بیشتری را به همراه دارد. به طور اساسی تر، استراتژی پراکنده‌سازی سرمایه در فرآیند توزیع ریسک در هر دو جهت تاثیرگذار است و ریسک و پاداش را کاهش می دهد.

فرض کنید 120000 دلار به طور مساوی بین شش سهم سرمایه گذاری کرده اید و ارزش یک سهم دو برابر می شود. ارزش سهام 20000 دلاری شما اکنون 40000 دلار است. مطمئناً شما سود زیادی کسب کرده اید، اما نه به اندازه ی زمانی که کل 120000 دلار خود را در آن شرکت سرمایه گذاری کرده بودید. توزیع ریسک با محافظت از شما در جهت منفی، سود شما از جهت مثبت را نیز محدود می سازد – حداقل در کوتاه مدت. در بلندمدت، سبدهای سرمایه‌ گذاری توزیع ریسک شده معمولا بازدهی بالاتری دارند (نمونه زیر را ببینید).

مزایا

ریسک سبد سرمایه‌گذاری را کاهش می دهد

ریسک نوسانات بازار را پوشش می‌دهد

بازدهی بلندمدت بالاتری ارائه می دهد

معایب

سود کوتاه مدت را محدود می سازد

مدیریت آن زمان بر است

کارمزد تراکنش، کمیسیون بیشتری را ایجاد می‌کنند

توزیع ریسک و بتای هوشمند

استراتژی‌های بتای هوشمند با دنبال کردن شاخص‌های پایه، توزیع ریسک ایجاد می‌کنند، اما لزوماً سهام شرکت‌ها را بر اساس ارزش بازارشان ارزیابی نمی‌کنند. مدیران صندوق‌های قابل معامله در بورس سهام شرکت‌ها را براساس شرایط بنیادین و تجزیه و تحلیل عینی آن‌ها و نه فقط اندازه شرکت، غربال بیشتری می‌کنند و سبدهای سرمایه‌گذاری را مجددا تعدیل می‌کنند. اگرچه سبدهای سرمایه‌گذاری بتای هوشمند مدیریت نمی شوند، اما هدف اصلی آن‌ها عملکرد بهتر از خود شاخص است.

به عنوان مثال، از مارس 2019 به بعد، صندوق قابل معامله در بورسiShares Edge MSCI USA Quality Factor  از 125 سهام شرکت‌های بزرگ و متوسط ​​ایالات متحده تشکیل شده است. این صندوق قابل معامله در بورس با تمرکز بر بازده سهام (ROE)، نسبت بدهی به سرمایه سهامداران (D/E) و نه صرفاً ارزش بازاری، از زمان آغاز به کار خود در ژوئیه 2013، 90.49 بازده تجمعی 90.49% را ایجاد کرده است. سرمایه گذاری مشابه در شاخص S&P 500  در این مدت رشد 66.33 درصدی را تجربه می‌کرد.

مثالی از دنیای واقعی

فرض کنید یک سرمایه گذار جسور که می تواند سطح بالاتری از ریسک را بپذیرد، مایل است سبدی متشکل از سهام شرکت‌های ژاپنی، اوراق قرضه استرالیا، و قراردادهای آتی پنبه بسازد. برای مثال، او می‌تواند سهام iShares MSCI Japan، صندوق قابل معامله در بورس Vanguard Australian Government Bond Index ، و اسناد قابل معامله در بورس iPath Bloomberg Cotton Subindex Total Return را خریداری کند.

با این ترکیب از سهام صندوق‌های قابل معامله در بورس، این سرمایه‌گذار به دلیل ویژگی‌های خاص طبقات دارایی هدف و شفافیت دارایی‌ها، توزیع ریسک واقعی در دارایی‌های خود را تضمین می‌کند. همچنین، این اوراق بهادار به دلیل همبستگی‌ها یا نحوه‌ی واکنش متفاوت به نیروهای خارجی، ممکن است آسیب‌پذیری این سرمایه‌گذاری در برابر ریسک‌های غیرنظام‌مند را اندکی کاهش دهند. (برای مطالعه مرتبط با این زمینه به «اهمیت توزیع» مراجعه کنید).