لار نام شهری در استان فارس است که در اردیبهشت سال ۱۳۳۹، یک زلزله ی بزرگ در آن اتفاق افتاد و باعث شد تا تمام خانه ها و محله های این شهر به ویرانه تبدیل شود. از آنجاییکه این زلزله باعث تخریب همه چیز شده بود، به کمک افراد نیکوکار، شهری جدید در جنوب شهر لار تاسیس شد. شهر جدید لار، وسعتی ۱۰۰ هکتاری داشت و این بار طوری ساخته شد تا زلزله نتواند باعث تخریب آن شود. از آنجا که مهندسین می دانستند این شهر روی گسل زلزله قرار گرفته شده است، باید ساختمان ها و محله های آن طوری ساخته می شد که در برابر زلزله مقاوم باشد در نتیجه بهترین نقشه برای این شهر، مدل شطرنجی بود. ساختمان های این شهر نه تنها بر اساس اصول ایمنی ساخته شدند بلکه خیابان ها هم طوری ایجاد شدند که هم را قطع کنند. در واقع در لار با شهری روبرو هستیم که دارای خیابان ها متقاطع است که همه ی خیابان ها هم را قطع می کنند و در نتیجه هیچ کوچه ای در آن وجود ندارد و به همین دلیل به آن شهر بدون کوچه ایران می گویند. در واقع این مدل ساخت و ساز با خیابان های پهن و ساختمان های کم ارتفاع باعث می شود تا در صورت وقوع دوباره ی زلزله، مردم کمتر در خطر آسیب قرار بگیرند. شهر جدید لار امروزه ۲ بخش اصلی دارد قسمت قدیمی شهر با بافت قدیمی و قسمت جدید شهر که در آن ساختمان های ضد زلزله و زیبا به چشم می خورد، شهری بدون کوچه ایران. این شهر نه تنها در ایران بلکه در سراسر خاورمیانه به عنوان شهر بدون کوچه معروف است.
