۴تفاوت سرمایه‌گذاران فرشته و مخاطره‌پذیر/ مشارکت سرمایه‌گذاران خطرپذیر در ارتقاء عملکرد استارتاپ‌ها

اقتصاد آنلاین – سجاد رفیع؛ ازجمله اصطلاحات بسیار متداول در حوزه نوآوری و فعالیت‌های استارتاپی می‌توان به سرمایه‌گذار فرشته (Angel Investor) و سرمایه‌گذاری مخاطره پذیر (Venture Capital) اشاره کرد. به‌طورکلی، سرمایه‌گذاران فرشته را می‌توان افرادی دانست که با اتکا به منابع مالی قابل توجه خود و همچنین با توجه به چشم‌انداز شرکت‌های استارتاپی اقدام به سرمایه‌گذاری در آن‌ها می‌کنند. در همین رابطه، سرمایه‌گذاران مخاطره پذیر نیز شرکت‌های بزرگ سرمایه‌گذاری هستند که در زمینه تأمین مالی استارتاپ‌ها در فرایند تولید و بازاریابی محصول فعالیت می‌کنند. در همین زمینه و به‌منظور درک بهتر جایگاه سرمایه‌گذاران فرشته و مخاطره پذیر، در ادامه به بیان چهار تفاوت عمده میان آن‌ها خواهیم پرداخت.

1) فرد یا شرکت

سرمایه‌گذاران فرشته، افرادی هستند که با توجه به پتانسیل رشد شرکت‌های استارتاپی و در مقابل تصاحب بخشی از سهام این شرکت‌ها اقدام به سرمایه‌گذاری در آن‌ها می‌کنند. این در حالی است که هر یک از شرکت‌های سرمایه‌گذاری مخاطره پذیر، متشکل از مجموعه‌ای از سرمایه‌گذاران حرفه‌ای (افراد، شرکت‌ها، صندوق‌های بازنشستگی و ...) هستند.

2) حجم سرمایه‌گذاری

میزان سرمایه‌گذاری صورت گرفته توسط یک سرمایه‌گذار فرشته در غالب موارد بین 100-25 هزار دلار است. در همین رابطه، فعالیت گروهی این سرمایه‌گذاران می‌تواند منجر به افزایش این میزان تا 750 هزار دلار (به‌صورت میانگین) شود. در نقطه مقابل، متوسط حجم منابع مالی تخصیص داده‌شده به شرکت‌های استارتاپی توسط سرمایه‌گذاران مخاطره پذیر، بسیار بیشتر از سرمایه‌گذاران فرشته و در حدود 7 میلیون دلار است.

3) میزان مسئولیت

نقش اصلی سرمایه‌گذاران فرشته در فرایند شکل‌گیری، تکامل و رشد شرکت‌های استارتاپی، تأمین مالی این شرکت‌ها است. در همین رابطه، سطح مشارکت سرمایه‌گذاران فرشته در فعالیت‌های اجرایی، بستگی به میزان تمایل مدیران استارتاپ‌ها داشته و اساساً در زمره وظایف اصلی آن‌ها قرار نمی‌گیرد. این در حالی است که شاهد مشارکت فعال سرمایه‌گذاران مخاطره پذیر در ارتقاء عملکرد استارتاپ‌ها در حوزه‌های مدیریتی، بازاریابی و ... هستیم.

4) مقصد سرمایه‌گذاری

به‌طورکلی، عمده منابع مالی سرمایه‌گذاران فرشته صرف سرمایه‌گذاری در شرکت‌های استارتاپی نوپا و تسهیل ورود آن‌ها به بازار می‌شود. این در حالی است که شرکت‌های سرمایه‌گذاری مخاطره پذیر با توجه به سیاست‌های کلان خود اقدام به سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌های نوپا و توسعه‌یافته می‌کنند.