نقطه ضعف بازار بوم‌گردی
روستاگردی یکی از سبک‌های گردشگری است که برخی توریست‌ها از این سبک برای سفرهای خود استفاده می‌کنند.
در واقع گردشگران درحال‌حاضر با توجه به انتشار این ویروس سفر نزدیک را ترجیح می‌دهند. در همین راستا سازمان جهانی گردشگری سال ۲۰۲۱ را به عنوان «توسعه گردشگری روستایی» نام‌گذاری کرد و ایران و همه کشورهای فعال در بازار گردشگری نیز در راستای همین شعار حرکت کرده و به تشویق گردشگران برای سفر به روستاها پرداخته‌اند تا گردشگری روستایی رونق بگیرد. اما درحال‌حاضر با وجود تعداد قابل‌توجهی اقامتگاه بوم‌گردی زیرساخت‌های مناسب برای ارائه خدمات به گردشگران در روستاهای کشور مهیا نیست. یکی از اشکالات و نواقص در بازار گردشگری روستایی ضعف کیفیت خدماتی است که به گردشگران ارائه می‌شود.
عباس‌علی شعبانی یکی از فعالان بازار تورگردان گفت: یکی از راهکارها استفاده از رسانه‌های جمعی است تا بتوانیم جاذبه‌های روستایی را به گردشگران و علاقه‌مندان به سفر معرفی کنیم و از مزایای سفر به این اماکن و تاثیری که از نظر روحی می‌گذارند صحبت کرده و افراد را از آنها مطلع کنیم. در واقع باید برای گردشگری روستایی ایجاد ارزش کنیم و جاذبه‌های منحصربه‌فرد آنها را که شامل مباحث تاریخی، فرهنگی، طبیعت بکر و... می‌شود به اطلاع توریست‌ها و علاقه‌مندان به سفر برسانیم تا با این روش موجب افزایش روستاگردی در بازار گردشگری شویم. علاوه بر آن همزمان با معرفی این اماکن باید زیرساخت‌های لازم برای ارائه خدمات به توریست‌ها را نیز آماده کنیم تا مشکلاتی که تاکنون در این حوزه وجود دارد به مرور زمان از بین برود. درحال‌حاضر در بازار گردشگری روستایی تعداد اقامتگاه‌های بوم‌گردی فعال کم نیست اما از نظر کیفیت ارائه خدمات در رتبه مطلوبی قرار ندارند. بنابراین با ایجاد زیرساخت‌های مناسب کیفیت ارائه خدمات نیز در این مناطق افزایش خواهد یافت.
وی افزود: استانداردهایی که وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی تعیین کرده مناسب اقامتگاه‌های بوم‌گردی نیست زیرا این استانداردها قدیمی بوده و در تمامی اقامتگاه‌ها نیز اجرایی نمی‌شود در نتیجه، این امر نشات گرفته از عدم سیاست‌گذاری و هدایت مناسب در این حوزه است. به‌طور مثال کیفیت خدمات بهداشتی، تجهیزات، امکانات و سرویس‌های داخل اقامتگاه در این نوع اقامتگاه‌ها بسیار پایین است. علاوه بر آن آشپزخانه برخی از این اقامتگاه‌ها هم از نظر کیفیت و هم از نظر بهداشت استانداردهای لازم را ندارد و همین امر می‌تواند موجب گردشگرزدگی شود. مهم‌ترین علت رعایت نکردن چنین استانداردهایی نبود نظارت مناسب به‌صورت دائم است که موجب کاهش کیفیت خدمات محلی شده است.
شعبانی عنوان کرد: از سوی دیگر تاکنون آموزش درخصوص اهمیت بازار گردشگری در روستاها و جوامع محلی به شدت ضعیف بوده به‌طوری‌که اغلب روستانشینان از مزایای تردد توریست به محل سکونت خود و از منابع مالی که گردشگران می‌توانند در این مناطق ایجاد کنند اطلاع چندانی ندارند و در جریان رفاهی که با ورود گردشگران و افزایش درآمد می‌تواند شامل حال آنها شود نیز نیستند. همچنین علاوه بر آن حضور گردشگران در مناطق روستایی می‌تواند موجب ایجاد اشتغال نیز شود. زیرا برطرف کردن نیاز توریست‌ها مستلزم ایجاد مشاغل خدماتی متنوع است و به علت همین عدم اطلاع‌رسانی و آموزش، برخی از بومی‌ها در برخی مناطق با گردشگرانی که به منطقه‌شان وارد می‌شوند برخورد مناسبی ندارند. از طرفی یکی از مسائلی که در زمان تشویق توریست‌ها برای افزایش روستاگردی باید در نظر گرفت و به آن توجه کرد در نظر گرفتن ظرفیت گردشگری مقاصد روستایی است زیرا حضور بیش از اندازه گردشگران در این مناطق می‌تواند موجب تخریب این اماکن بکر شود که تجدیدپذیر هم نیست.
