کاسبی خشکشویی‌ها کاهش یافت
تیراژ خشکشویی‌ها نسبت به سال قبل ۶۰درصد کاهش یافته اما هزینه‌ها از دوبرابر فراتر رفته است؛ این را کاسبان صنف خشکشویی می‌گویند.
به نرخ پارسال
یکی از خشکشویی‌های امیرآباد درباره تاثیر کرونا بر این نوع کسب‌وکار‌ها گفت: کاسب‌ها روی شب عید برای پاس کردن چک‌ها حساب باز می‌کنند؛ همه شاهد بودند چه اتفاقی در شب عید امسال افتاد، شب عید حتی به اندازه روزهای معمولی کار نکردیم. فروردین‌ماه هم که عملا بسته بودیم و مردم از ترس کرونا حتی بیرون نمی‌آمدند.
به گفته ایرانمنش که شاگرد مغازه در یکی از خشکشویی‌های فعال در تهران است، چون مغازه آنها نسبت به سال قبل با 50درصد ریزش مشتری مواجه بوده کارفرمای او حتی نتوانسته عیدی‌اش را کامل بپردازد: «صاحب مغازه یک مغازه خشکشویی دیگر هم دارد اما نمی‌تواند از پس هزینه‌ها بربیاید، خیلی وقت است برای این بنده خدا کار می‌کنم و می‌دانم که اگر درآمدی داشت حتما حقوق و عیدی را کامل پرداخت می‌کرد اما شرایط آن‌قدر بد است که نمی‌توان چیزی گفت.» ایرانمنش با اشاره به فاکتورهای خرید مواد‌اولیه گفت: به مشتری هم که می‌گوییم قیمت‌ها گران شده باور نمی‌کند؛ فکر می‌کند ما گران‌فروشی می‌کنیم. در شرایط این‌چنینی چاره‌ای نداریم جز سازش با مشتری و معمولا با قیمت پایین‌تر از نرخنامه کار می‌کنیم که بیشتر از این مشتری از دست ندهیم. به گفته ایرانمنش در سال گذشته ماهانه به‌طور متوسط حداقل 50 پتو، که دستمزد بالایی دارد، برای شست‌وشو داشتیم، در حالی که «از اول امسال روی هم رفته 50 تا کار مثل پتو هم پذیرش نداشته‌ایم. همه، به دلیل شیوع کرونا، با بی‌اعتمادی برای تحویل چندتکه پیراهن و شلوار و لباس‌های سبک مراجعه می‌کنند درصورتی‌که بیشتر درآمد ما از کالای سنگین به‌دست می‌آید.»
مالک خشکشویی دیگری در مرکز تهران هم می‌گوید: من هم نتوانسته‌ام حقوق و عیدی همکارهایم را کامل پرداخت کنم. به گفته او که مرد میانسالی است: «درآمد و تیراژ پایین آمده که هیچ، هزینه‌ها هم به‌شدت افزایش پیدا کرده است. قیمت کاور سه برابر شده و آن دورانی که لباس را لای روزنامه باطله می‌پیچیدیم و تحویل مشتری می‌دادیم تمام شد. مشتری لباس را بدون کاور قبول نمی‌کند و ما هم باید به فکر کاسبی خودمان باشیم و مشتری‌ها را حفظ کنیم». جهانگرد نرخنامه سال 1399 را از کشو درآورد و به نرخنامه سال 1398 که به دیوار بود، اشاره کرد: «هزینه‌ها دوبرابر شده اما نرخنامه سال جدید زیر 30درصد افزایش داشته، با این حال با نرخنامه پارسال کار می‌کنم که مشتری بیشتری داشته باشم.» او ریزش مشتری خود را بالای 60درصد اعلام کرد: «به‌طور کل تابستان فصل کم‌کار خشکشویی‌ها است و اوج کار در زمستان لباس‌های سنگین مثل پالتو و کاپشن و پلیور است. البته الان بازار بهتر شده، اوایل مردم خیلی محتاط‌تر عمل می‌کردند، مشتری روی ضدعفونی لباس‌ها تاکید می‌کند و من هم برای تک‌تک‌شان توضیح می‌دهم که خشکشویی‌ها از مواد ضدعفونی‌کننده استفاده می‌کنند، حرارت اتو بخار را هم که اضافه کنیم دیگر ویروسی نمی‌ماند.»
شب عید به اندازه تمام تابستان
ابوالفضل رجب‌زاده نوجه‌دهی رئیس اتحادیه صنف خشکشویی و لباسشویی درباره تاثیر منفی کرونا بر بازار این صنف گفت: بازار ما هم مثل بقیه بازارها کساد است، با این تفاوت که در شرایط عادی هم شغل ما شغلی لوکس است و قدرت خرید مردم روی آن تاثیر زیادی می‌گذارد. شاید یک سوپرمارکت‌دار اینجوری ضرر نکند چراکه بالاخره با نیاز مردم در ارتباط است. وضع مردم از نظر اقتصادی خراب شده و مراجعات صنف ما هم به همان میزان کم.
به گفته رجب‌زاده میزان تیراژخشکشویی‌ها در اسفندماه سال گذشته با درآمد ماه‌های تابستانی سال، که فصل کم‌فروش صنف است، برابری می‌کند. او گفت: میزان درآمد چهارماه نخست امسال با پارسال قابل مقایسه نیست. او درباره راهکارهایی که اعضای این صنف برای برگشت فروش و افزایش درآمد به‌کار برده‌اند، گفت: مردم هنوز واهمه دارند اما باید بدانند که احتمال انتقال ویروس کرونا از طریق خشکشویی‌ها در پایین‌ترین حد ممکن است. هم سازمان بهداشت جهانی و هم وزارت بهداشت تایید کرده‌اند که ویروس کرونا بیش از پنج یا 6 ساعت روی پارچه زنده نمی‌ماند.او ادامه داد: وقتی مشتری لباسی را به مغازه می‌آورد همان لحظه که از تن درنیاورده، حتما شب قبل لباس را برای خشکشویی جدا کرده است و به همین سبب احتمال انتقال ویروس پایین می‌آید. از سمت ما هم به همین صورت است و لباس پس از آماده شدن و کاور شدن حداقل پس از بیست و چهار ساعت نگهداری به مشتری تحویل داده‌می‌شود. رجب‌زاده با بیان اینکه در خشکشویی‌ها از مواد ضدعفونی‌کننده استفاده می‌شود و انگار مردم این موضوع را فراموش کرده‌اند گفت: لباس در خشکشویی با مواد ضدعفونی شسته می‌شود و بعد در دمای بالای 70درجه خشک و بعد با همین دما اتو می‌شود که همه این مراحل احتمال انتقال ویروس را به پایین‌ترین حد می‌رساند اما این موضوع برای مردم جا نیفتاده است. رجب‌زاده افزود: عده کمی هم که مراجعه می‌کنند لباس‌هایی مثل پیراهن و شلوار و امثالهم می‌آورند. ما نسبت به سال گذشته بالای 50درصد افت تیراژ داشته‌ایم و هرچه جلوتر می‌روم شرایط سخت‌تر می‌شود. شرایط به گونه‌ای است که از ابتدای سال هیچ‌گونه پروانه کسب جدیدی صادر نشده که نشان می‌دهد کسی دیگر روی این کار سرمایه‌گذاری نمی‌کند. حتی برخی از همکارهای قدیمی هم دیگر نتوانسته‌اند ادامه بدهند و مغازه‌شان را جمع کرده‌اند.
ناتوانی در پرداخت مالیات
او درباره نقش دولت به‌عنوان نهادی حمایتی گفت: دولت حمایت نمی‌کند که هیچ، شرایط را سخت‌تر هم می‌کند. در شرایطی که فروش شب عید صفر بوده و در فروردین هم مغازه‌ها بسته بوده، کاسب چطور افزایش 8تا 12 درصدی مالیات را پرداخت کند؟ مالیات و بیمه و اجاره‌ها به‌قدری فشار می‌آورند که کم کم چراغ صنف ما در حال خاموش شدن است. حداقل دولت باید با تعرفه‌های سال قبل مالیات می‌گرفت، نه اینکه 10درصد بیشتر مالیات بگیرد.
او در خصوص طرح‌های حمایتی دولت هم گفت: به ازای هر کارمند دولت وام 15میلیون تومانی اعطا می‌کند که آن هم در گیرودار هزاران مشکل است. یعنی شما فکر کن در اوج رکود باید از دولت وام 15میلیونی بگیری آن هم با سود 12درصد. هفته آینده نوبت قسط مالیات بنده است و من نوعی که از بهمن ماه عملا هیچ کاسبی نداشته‌‌ام باید نسبت به پارسال مالیات بیشتری پرداخت کنم. خب با این شرایط چگونه می‌توانم در بازار بمانم و ادامه بدهم؟
او درباره قیمت مواد اولیه گفت: مواد اولیه خیلی گران شده‌است. قیمت جنس‌ها با نرخ دلار بالا می‌رفت و الان هم که دلار روی 22 هزار تومان است، قیمت‌ها بالا می‌رود. وقتی از فروشنده مواد اولیه می‌پرسی که چرا قیمت‌ها بالا می‌رود حواله می‌دهد به پتروشیمی‌ها. وقتی کارخانه‌های دولتی که مواد اولیه کار ما و خیلی از مشاغل دیگر را تامین می‌کنند محصول را گران می‌کنند چگونه می‌توان انتظار داشت که امثال من قیمت‌ها را بالا نبریم؟
