ترامپ نیمی از زمان ریاست‌جمهوری را در املاک خود گذراند

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایرنا، شبکه ان بی سی روز پنج شنبه در گزارشی به سفرهای ترامپ به املاک شخصی و زمین های گلف خصوصی خود منتشر کرده و آورده است رئیس جمهوری به طور منظم از املاک شخصی خود و زمین های گلف در ویرجینیا، فلوریدا و نیوجرسی بازدید می کند.
دونالد ترامپ اغلب از املاک لوکس خود برای کسب و کار دولتی و اوقات فراغت استفاده می کند و این نگرانی اخلاقی را برمی انگیزاند که هزینه املاک شخصی خود را در بودجه عمومی محاسبه کند.
باشگاه مارالاگو و زمین گلف آن در فلوریدا و باشگاه بین المللی گلف بیشترین محل هایی بوده است که ترامپ به آنجا می رود. بِدمینستر، باشگاه گلف در نیوجرسی و برج منهتن دیگر اماکنی بوده که ترامپ، تعطیلات خود را در آنجا گذرانده است.
از این رو، 75 روز در مارالاگو و 71 روز در باشگاه گلف بِدمینستر، بیشترین تعداد روزهای اقامت ترامپ را به خود اختصاص داده اند و سایر املاک شخصی و زمین های گلف خصوصی در رتبه های بعدی قرار دارند.
ترامپ در نخستین سال ریاست جمهوری خود حدود 150 بار به باشگاه گلف رفته است و با توجه به اینکه تعدادی از املاک شخصی وی در نزدیکی کاخ سفید قرار دارد، برخی مواقع او در یک روز به چند ملک شخصی خود سر می زند.
در سفر ماه ژولای به انگلستان نیز ترامپ به زمین گلف خود در ترنبری اسکاتلند رفت و در جریان سفر شی جینگ پی رئیس جمهوری چین به آمریکا، ترامپ از او در باشگاه مارالاگوی خود پذیرایی کرد.
در این گزارش، تعداد دقیق بازی گلف ترامپ در این مدت به دلیل پنهان کاری مسئولان مربوطه نامعلوم دانسته و گفته شده است در اغلب موارد خبرنگاران در سفرها او را همراهی نمی کنند.
شبکه های اجتماعی به منبعی برای انبوه گزارش های مربوط به محل های حضور ترامپ تبدیل شده است در صورتی که او در تبلیغات انتخاباتی خواسته بود به او رای دهند چرا که به ندرت از واشنگتن خارج خواهد شد و قول داده بود که به زمین گلف یا تعطیلات نرود و دلیل آن را هم کارهای زیادی دانسته بود که باید انجام دهد.
ان بی سی نیوز افزوده است ترامپ پیش از آنکه رئیس جمهوری شود، یکسال باراک اوباما را مورد حمله قرار داد که چرا او در زمانی که مسئولیت دارد به زمین گلف یا تعطیلات می رود.
این شبکه می گوید اگرچه اسناد مالی هزینه سفرهای ترامپ در دسترس نیست اما برآورد می شود با توجه به استفاده از هواپیمای نیروی هوایی، هزینه سرویس های امنیتی، نیروی هوایی، کلانتری های محلی، گارد ساحلی و سایر عوامل به میلیون ها دلار برسد که مالیات دهندگان آمریکایی آن را پرداخت می کنند.