شوک روس‌ها به ایران/ روسیه زیر توافق زد
پروژه ساخت نیروگاه بزرگ سیریک که قرار بود با سرمایه‌گذاری روس‌ها به سرانجام برسد، زیر سایه تحریم‌های غرب متوقف شد؛ طرحی که پس از سال‌ها انتظار، پیش‌پرداخت و کلنگ‌زنی، حالا دوباره به نقطه صفر بازگشته و ایران برای نجات آن به توان داخلی چشم دوخته است.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از مهر، سرنوشت یکی از مهم‌ترین پروژه‌های مشترک ایران و روسیه در حوزه انرژی دوباره در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است؛ پروژه‌ای که با وجود قرارداد، پیش‌پرداخت و کلنگ‌زنی رسمی، به‌دلیل فشار تحریم‌های غرب علیه مسکو عملاً متوقف شده و اکنون ایران به دنبال راهی برای احیای آن با تکیه بر توان داخلی است.
پروژه‌ای که متوقف ماند
مدیرعامل شرکت مادرتخصصی برق حرارتی اعلام کرد که ادامه اجرای پروژه ساخت نیروگاه سیریک به دلیل تحریم‌های اعمال‌شده از سوی اروپا و آمریکا علیه روسیه امکان‌پذیر نیست. عظیم اعتمادی توضیح داد که این نیروگاه سال‌ها پیش به مرحله انعقاد قرارداد رسیده و حتی پیش‌پرداخت‌های لازم نیز از طرف ایران انجام شده بود، اما در نهایت پروژه به سرانجام نرسید.
تحریم‌ها، عامل اصلی توقف
اعتمادی با اشاره به اینکه تحریم‌های جدید غرب علیه روسیه مانع جدی در مسیر اجرای این طرح بوده است، تأکید کرد که روند ساخت نیروگاه عملاً متوقف ماند و هیچ پیشرفتی به‌دنبال نداشت. او افزود که این شرایط سبب شده اکنون ایران به دنبال راه‌حل جایگزین باشد.
گزینه مپنا روی میز
مدیرعامل شرکت برق حرارتی خبر داد که مذاکراتی با طرف روس برای تعیین تکلیف آینده پروژه در جریان است. به گفته وی، بررسی‌ها با هدف مشخص شدن امکان سپردن ادامه کار به گروه مپنا انجام می‌شود و احتمال اجرای داخلی پروژه در حال ارزیابی است. او گفت تصمیم نهایی تا پایان سال اتخاذ خواهد شد.
پیشینه و جزئیات فنی نیروگاه سیریک
نیروگاه بخار ۱۴۰۰ مگاواتی سیریک یکی از پروژه‌های مورد توافق ایران و روسیه برای استفاده از وام دولتی بود. کلنگ این طرح پس از پنج سال وقفه در خرداد ۱۴۰۰ به زمین خورد، اما با وجود شروع رسمی، ساخت آن پیشرفتی نداشت. این پروژه قرار بود از سال ۱۳۹۵ با سرمایه‌گذاری ۱.۲ میلیارد یورویی روس‌ها و با مسئولیت شرکت «تکنوپروم اکسپورت» اجرا شود، اما تأخیر‌های مداوم زمینه تغییر پیمانکار را فراهم کرد.
ویژگی‌های فنی طرح
این نیروگاه شامل چهار واحد بخار ۳۵۰ مگاواتی با راندمان ناخالص حدود ۴۶ درصد است. بویلر آن از نوع «سوپر کریتیکال یکبار گذر» و سوخت اصلی آن گاز تعیین شده است. تأمین آب مورد نیاز نیروگاه از دریا انجام خواهد شد و برای این منظور، آب‌شیرین‌کن MED با ظرفیت خروجی ۲۱۰ مترمکعب در ساعت پیش‌بینی شده است. بر اساس قرارداد اولیه، زمان اجرای پروژه تا تحویل دائمی ۵۵ ماه تعیین شده بود و قرار بود اولین واحد نیروگاهی ۴۱ ماه پس از آغاز رسمی کار به شبکه برق کشور متصل شود.
اگر خواستی، تیتر