انکار برجام از تحریم تلخ‌تر است
با وجود اینکه برخی از گروه‌ها و جناح‌های مخالف دولت بعد از انتخاب ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور جدید آمریکا علاقه‌مند هستند عنوان کنند ایران به دوران تحریم‌ها باز می‌گردد، اما نه تنها نشانه‌های مشخصی در این زمینه وجود ندارد ؛
بلکه هر روز گشایش جدیدتری نیز در حوزه اقتصاد ایجاد می‌شود، به طوری که بعد از قراردادهای نفتی و خودرویی، روز گذشته قرارداد با ایرباس نیز نهایی شد و قرار است از ابتدای سال ۲۰۱۷ هواپیماهای ساخت این شرکت طی پروسه‌ای ۱۰ ساله وارد ایران شود.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان ، در ادامه گفت‌وگو با محسن مهرعلیزاده، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی در رابطه با این مسائل را می‌خوانید.
چرا بعد از روی کار آمدن ترامپ برخی گروه‌ها حرف از بازگشت تحریم‌ها می‌زنند؟
در ابتدا باید بر این موضوع تاکید داشت که ما نباید هیچ‌وقت به همراهی کشورهای خارجی با خود دل خوش کنیم. آنها هیچ‌گاه به دنبال تامین منافع ما نیستند و طبیعتا ما نباید از آنها انتظار داشته باشیم در مسیر خواسته‌های ما بدون هیچ چشمداشتی حرکت کنند، همان‌طور که ما نیز بدون در نظر گرفتن منافع خود با هیچ کشوری همکاری نمی‌کنیم. در این زمینه هیچ تردیدی وجود ندارد که هر کشوری در راستای توافقات بین‌المللی منفعت خود را ترجیح می‌دهد. حال با توجه به تجربه‌ای که ما نسبت به رابطه خود با آمریکا داریم، نباید از هیچ یک از گروه‌های فعال در آنجا، از دموکرات گرفته تا جمهوریخواه‌ها توقعی داشته باشیم و چنین هجمه‌هایی علیه آمریکا بستر تحلیلی و کارشناسی ندارند.
آیا ممکن است شخص یا گروهی بتواند مفاد موجود در برجام را نقض کند؟
اکنون باید نسبت به مسائل موجود یک دید منطقی و کارشناسانه وجود داشته باشد. اگر با این پیش فرض که هر کشوری منافع خود را بر دیگری ترجیح می‌دهد گام برداریم، با دید واقع‌گرایانه‌تری تصمیم به گسترش همکاری‌ها می‌‌گیریم. واقعیت این است که بین ایران و کشورهای عضو گروه ۱+۵ معاهده‌ای به امضا رسیده است و طرفین ملزم به اجرای آن هستند. بر این اساس نگاه کارشناسی به بهترین شکل نقض یا عدم نقض در این معاهده از سوی کشورهای مختلف را نشان می‌دهد.
برخی تمدید داماتو را به مثابه نقض برجام می‌دانند. آیا این دو موضوع ارتباطی به یکدیگر دارند؟
شواهدی که وجود دارد نشان می‌دهد تمدید داماتو به مدت ۱۰ سال به معنای نقض برجام نیست. باید توجه داشت که آمریکایی‌ها نیز فشارهای داخلی مربوط به خود را دارند و آنها نیز تحت تاثیر مسائلی تصمیمات جدیدی را اتخاذ می‌کنند. نباید مسائل سیاسی و رقابت‌های جناحی را به مساله اقتصادی و موضوع برجام وارد سازیم. متاسفانه این فشارها نه تنها در ایران بلکه در ایالات متحده آمریکا نیز مشاهده می‌شود و آنها نیز شرایط مشابهی را مانند آنچه در ایران اتفاق می‌افتد پشت سر می‌گذارند و رسانه‌ها گاه و بی گاه اقدام به فضاسازی رسانه‌ای می‌کنند. البته هنوز دولت اوباما زمام قدرت در آمریکا را در دست دارد و کنگره نیز تغییر نکرده است. اما در اینجا ما وظیفه داریم با اعتماد به دولت به صورت همه جانبه حمایت خود را از دولت نشان دهیم. البته این صحبت بدین معنا نیست که ما به هر قیمتی خود را حامی دولت نشان دهیم. به هر حال مسئولان نیز ممکن است مرتکب اشتباهاتی شوند، اما می‌توان در فضای گفت‌وگو تمام مسائل را حل کرد. نباید فراموش کرد که بیش از یک دهه کشور ما تحت تحریم‌های ظالمانه غرب قرار داشت و اقتصاد کشور در این مدت به یک ویرانه تبدیل شد. بنابراین توافق هسته‌ای که به خواست مسئولان دولت یازدهم با کشورهای غربی حاصل شد، یک پیروزی بزرگ برای ماست. اگر این پیروزی نادیده گرفته شود و افراد به دلیل منافع گروهی آن را به منزله باخت تلقی کنند، ظلم در حق مردم بوده و قطعا به دور از انصاف است. اکنون مردم توقع دارند در نظام جهانی از ایران با شئون و اقتدار کافی یاد شود، زیرا ما ظرفیت‌های بالقوه زیادی در کشور داریم که اگر به حالت بالفعل درآیند ایرانیان بسیاری از بازارهای جهانی و بین‌المللی را به قبضه خود در می‌آورند.
با این حال صحبت‌های برخی از مسئولان حاکی از این است که در این مدت جلسات هفتگی اتاق‌های تخریب علیه دولت به جلسات روزانه تبدیل شده‌اند! آیا این جلسات کشور را از اهدافی که به آن اشاره کردید، دور نمی‌کند؟
به قطع چنین هسته‌هایی علیه دولت شکل گرفته‌اند و سران این گروه‌ها از هیچ اقدامی علیه دولت دریغ نمی‌کنند. با این حال من اطلاع دقیقی از برنامه جلسات آنها ندارم، ولی نکته حائز اهمیت این است که تاریخ آنها را قضاوت خواهد کرد. تشکیل چنین جلساتی جفا در حق ملت ایران است، ملتی که حقی جز اقتدار و بزرگی در نظام جهانی ندارد. باید توجه داشت که مردم ایران طی دهه‌های گذشته سختی‌ها و رنج‌های زیادی را پشت سر گذاشتند تا امروز بتوانند در آرامش اقتصادی و اجتماعی زندگی کنند، اما این بازی‌های سیاسی پاسخ خوبی در برابر ایستادگی آنها در برابر یک دهه تحریم نیست. زیر سوال بردن برجام حتی بیش از تحریم‌ها به مردم فشار وارد می‌کند. مخالفان سیاسی دولت باید توجه داشته باشند که هیچ معاهده‌ای یکشبه به سرانجام نمی‌رسد و در پروسه‌ای چند ساله منافع حاصل از پروژه‌ها چهره‌نمایی می‌کنند. همان‌طور که مشاهده کردیم در این مدت قرارداد خرید هواپیما از ایرباس طی چند مرحله بالاخره دیروز نهایی شد و بر این اساس قرار است از شروع سال ۲۰۱۷ هواپیماهای ساخت این شرکت فرانسوی وارد ایران شوند و اکنون مشخص شد که مخالفت‌های برخی گروه‌ها کاملا بی‌پایه و اساس بود. به عبارت دیگر برجام معاهده‌ای برد- برد است و تامین منافع طرفین معاهده به معنای امتیازدهی ایران نیست. مشخص نیست چرا برخی افراد از صدها نکته مثبت برجام چشمپوشی می‌کنند و تمام تمرکز خود را روی یک نکته احتمالا منفی می‌گذارند! آیا آنها قصد دیگری جز تخریب دولت و کسب منافع گروهی خود دارند؟ چنین روشی مردم را ناامید می‌کند و یکی از سرمایه‌های نظام یعنی «اعتماد عمومی» نسبت به حکومت را از بین می‌برد. در واقع این مخالفت‌ها بدترین ضربه‌ای است که به ملت و نظام وارد می‌شود، کمااینکه در دو دولت گذشته به مدت هشت سال به طور کلی اعتماد عمومی مردم نسبت به مسئولان و مدیران از بین رفت و این موضوع به هیچ وجه قابل جبران نیست. اگر چنین رفتارهایی از روی ناآگاهی انجام می‌شود، ما این افراد را به مطالعه و تفکر بیشتر دعوت می‌کنیم، اما اگر افراد با آگاهی و غرض چنین شیوه‌ای را در پیش گرفته‌اند باید در برابر مردم پاسخگو باشند، چرا که دیر و زود مردم آنها را مورد بازخواست قرار می‌دهند.
این افراد و گروه‌ها در برابر تمام قراردادهای متعاقب برجام به فضاسازی پرداختند و از هیچ مخالفتی دریغ نکردند و بعید به نظر می‌رسد که این رفتارها ناآگاهانه باشد. آیا این مخالفت‌ها منافعی برای آنها به دنبال دارد؟
بله، عمدتا این افراد به دنبال تامین منافع خود هستند و در این راه منافع ملی و عمومی را از یاد می‌برند. قطعا آنها هم می‌دانند آمریکا در کوتاه مدت رفتار خود را تغییر نمی‌دهد. با چنین رفتارهایی فقط قصد دارند مردم را نسبت به دولت و شاید مجموعه حکومت بدبین کنند تا شاید در سال‌های آینده زمام امور را آنها بر عهده بگیرند. با این حال باید توجه داشت که چنین عمل‌هایی هیچ نتیجه‌ای ندارند و شاید تا چند روز اجرای یک قرارداد را به تاخیر بیندازند. رفت و آمدهای هیات‌های اقتصادی و بازرگانی خارجی نیز گواه مناسبی برای بی اعتباری برخی نظرات غیرکارشناسی هستند و این همکاری‌ها افق آینده‌ای روشن را برای اقتصاد ایران نشان می‌دهد.
