امتناع چین از هدف گذاری رشد اقتصادی۲۰۲۰/ تهدید شروع دوباره جنگ اقتصادی آمریکا و چین

اقتصاد آنلاین - اکرم شعبانی؛ به گزارش سی ان ان، لی که چیانگ زز، امروز جمعه این تصمیم گیری را به عواملی که «پیش بینی آنها دشوار است» و به دلیل «عدم اطمینان زیاد» به شرایط پیش آمده که ناشی از شیوع و همه گیری ویروس کروناست و نیز «فضای اقتصادی و تجاری جهان» نسبت داد.

این نخستین باری است که چین در طول چند دهه گذشته هدف رشد اقتصادی خود را تعیین نکرده است. سال گذشته، پکن عنوان کرده بود که رشد اقتصادی معادل ۶ تا ۶.۵ درصدی تولید ناخالص داخلی در پیش رو خواهد داشت اما در نهایت تولید ناخالص داخلی این کشور رشدی معادل ۶.۱ درصد داشت که کمترین میزان از سی سال گذشته تا به امروز بوده است.

همه گیری شیوع کرونا و تعطیلی چند هفته‌ای بیشتر بخش‌های تولیدی و صنعتی کشور چین، ضربه‌ای تاریخی به اقتصاد این کشور وارد کرده است. تولید ناخالص داخلی چین در سه ماهه اول سال ۲۰۲۰ حدود ۶.۸ درصد کاهش یافته و داده‌های آماری بیانگر آن است که این نخستین انقباض اقتصادی است که پکن از سال ۱۹۷۶ تاکنون گزارش می‌کند.

داده‌های منتشر شده بیانگر آن است که ده‌ها میلیون نفر در این کشور با شیوع ویروس کار خود را از دست دادند و بنا به گفته تحلیل‌گران آمار بیکاری بسیار فراتر از آمار رسمی است که پکن تاکنون گزارش کرده است.

تمام این مسائل با در نظر گرفتن فشار خارجی بی سابقه که به اقتصاد این کشور تحمیل می‌شود، مجموعه غیرمنتظره‌ای تشکیل داده است. همچنین گفتنی است که همه گیری ویروس کرونا باعث کاهش تقاضای جهان و به تبع آن وزن بخش صادرات عمده در کشور چین شده است.

این در حالی است که تنش‌های میان ایالات متحده آمریکا و چین بار دیگر در حال افزایش است و این احتمال وجود دارد که جنگ تجاری میان دو طرف بار دیگر از سر گرفته شود.

لی که چیانگ که در مورد عدم اعلام هدف برای تولید ناخالص داخلی این کشور در جلسه سالانه کنگره ملی خلق چین سخن می‌گفت، در عوض اعلام کرد که دولت چین سلسله اهداف دیگری را برای سال جاری تعیین کرده است.

وی گفت که پکن می‌خواهد ۹ میلیون شغل جدید شهری برای کمک به تقویت اشتغال در کل کشور ایجاد کند و این یک اولویت اساسی است. لی همچنین در بخش‌هایی از اهداف این کشور برای کمک به تضمین استانداردهای اساسی زندگی و رفع فقر سخن گفت. 

لی تاکید کرد: در مواجهه با تغییرات محیط بیرونی، ما باید همچنان متعهد به گشایش و حتی بیشتر گشودن درهای سیاسی خود به روی جهان باشیم، تا از این طریق زنجیره‌های صنعتی و تامین خود را پایدار نگه داشته و تشکیلات لازم برای اصلاحات و توسعه را نیز ایجاد کنیم.