اقتصاد آنلاین ـ پرستو بهرامی راد؛ پایگاه اینترنتی نشنال ریویو در تحلیلی با این عنوان که "توافق هسته ای قریب الوقوع ایران به هیچ وجه یک توافق نیست؛ یک سرقت است" ، نوشت: ایران به راحتی از اراده ضعیف مذاکره کنندگان آمریکایی سود می‌برد. تهران با محدودیت‌های هسته‌ای این توافق ضرر چندانی نمی‌کند، شاید فقط زمان لازم برای فرار هسته‌ای آن از پنج هفته به کمتر از شش ماه افزایش یابد. سایت ادیتورز هفته گذشته نوشت: گفته می‌شود توافقی که بایدن در نظر دارد هیچ محدودیتی بر آنچه ایران ممکن است با پول باد آورده‌اش انجام دهد اعمال نمی‌کند - نه درباره تروریسم، حمایتش از نیروهای نیابتی، توسعه برنامه موشک بالستیک، گروگان گیری و نه درباره بقیه فهرست وحشتناک آن.
اما این "پول بادآورده" دقیقا چقدر است؟ یکی از مشاورین بنیاد دفاع از دموکراسی ها، این پول را صدها میلیارد دلار برآورد کرد و گفت: زمانی که دولت آمریکا تحریم‌ها را لغو کند، تهران فورا به مبلغی حدود 86.1 تا 130.5 میلیارد دلار دارایی‌های خارجی خود دسترسی پیدا خواهد کرد که در حال حاضر به راحتی و به طور کامل به آنها دسترسی ندارد.
زمانی که ترامپ در سال 2018 دسترسی بانک های ایرانی را به سوئیفت قطع کرد، بخش زیادی از این دارایی‌ها از دسترس بانک مرکزی ایران خارج شد. بانک مرکزی ایران نیز به علت حمایت از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نیروی قدس و حزب الله تحریم شد. از سال 2018، این دارایی‌ها در حساب های بانکی خارجی مسدود شده اند. با وجود تحریم های آمریکا، این دارایی‌ها از سال 2018 به دلایل مختلفی افزایش یافته‌اند، یکی از این دلایل عدم اجرای تحریم‌ها علیه ایران است. وی نوشت: همسایگان ایران مثل چین تمایلی به اجرای تحریم‌های تجاری علیه جمهوری اسلامی نداشته اند، بنابراین ایران به انباشت درآمدهای صادراتی خود در حساب های خارجی اش که به طور کامل به آنها دسترسی نداشت، ادامه داد.
چین تنها مقصر این مسئله نیست؛ همانطور که قبلا ذکر شد، در دولت بایدن، آمریکا در اجرای تحریم ها سهل انگاری کرده و تجارت نفتی میان ایران و ونزوئلا را نادیده گرفته است.
تهران نه تنها به دارایی های خارجی خود دسترسی خواهد یافت، بلکه از قیمت‌های بی‌سابقه نفت نیز سود خواهد برد. در واقع، به گفته جواد اوجی، وزیر نفت ایران، به محض آنکه یک توافق در وین حاصل شود، ایران می تواند "به حداکثر ظرفیت تولید نفت خود در ظرف کمتر از یک یا دو ماه برسد."
نگران کننده‌ترین اظهارات مربوط به بازپرداخت این پول نیست بلکه آن کاری است که ایران قصد دارد با این پول انجام دهد: تهران احتمالا بخش زیادی از پول را در نیروی نظامی خود سرمایه گذاری خواهد کرد. به علاوه، این رژیم احتمالا حمایت خود را از نیروهای نیابتی خود مانند حزب الله در لبنان، حوثی ها (انصارالله) در یمن و گروه های مختلف شبه نظامی در عراق مضاعف می‌کند.
