شاخص کل بورس که مبنا و نشان‌گر میزان سود و زیان عامه سهامداران در بازار است، مدتی به کما رفته و در سرازیری قرار گرفته است. اکنون قیمت سهام اکثر شرکت‌های حاضر در بورس بیش از 7 ماه روند نزولی به خود گرفته و می‌توان گفت، حداقل میزان افت قیمت سهام 50 درصد شده است، اما شاخص بورس 20 درصد افت کرده است. بنابراین با مروری در سایت مدیریت فناوری بورس اوراق بهادار و نگاهی به قیمت سهام شرکت‌ها در اواسط سال گذشته به وضوح در‌می‌یابیم که قیمت سهام شرکت‌ها به طور متوسط بین 45 تا 60 درصد کاهش یافته است. حقوقی‌ها منافع کل بازار سهام را در نظر بگیرند/ جلسه‌هایی که بی‌نتیجه بود! فارغ از تشریح ماجرای چگونگی زیان سهامداران و اینکه اکثریت قیمت‌ها حتی به زیر قیمت اسمی که همه فعالان و مسئولان از آن به خوبی مطلع‌اند، وعده وعید‌هایی مبنی بر خروج سهامداران از زیان و حمایت شرکت‌های حقوقی و در کنار آن مصاحبه‌های متعدد مدیران بازار سهام و مدیران ارشد دولتی داده شد، اما اکنون پس از گذشت 8 ماه از روند نزولی بازار خبری از این حمایت‌های مؤثر نیست. به عنوان مثال مصاحبه مدیران ارشد بازار سرمایه از رئیس سازمان بورس گرفته تا مدیران میانی در خصوص بازگشت بازار به روال طبیعی و حمایت بی چون و چرای دولت از بازار سرمایه با رسانه‌ها منتشر می‌شد اما پس از آن همچنان شاهد افت قیمت‌ها بوده‌ایم. در کنار آن جلساتی با عناوین مختلف میان حقوقی‌های بازار و سازمان بورس یا سازمان بورس با دولت و یا دولت با حقوقی‌ها برگزار شد و خروجی آن عرضه‌های کم‌تر حقوقی‌ها بود. در این خصوص علی سنگینیان، مدیر صندوق توسعه بازار سرمایه در یکی از مصاحبه‌های خود تصریح کرد که هرچه صندوق توسعه پول وارد بازار می‌کند حقوقی‌ها طرف عرضه را بیشتر می‌کنند. یعنی هرآنچه حقوقی‌ها عرضه کردند ما خریدیم. بر این اساس نباید انتظار داشت تا وقتی حقوقی‌ها فقط به دنبال منافع خود هستند و نه منافع سهامداران جزء، از بازار حمایتی شود؛ حتی در این خصوص فعالان می‌گویند اگر حقوقی‌ها حمایتی نمی‌کنند حداقل عرضه نکنند. حقوقی‌هایی که وقتی منافع خود را در خطر می‌بینند فوراً میان خود جلسه گذاشته و با عنوان حمایت از سهامداران جزء، مصاحبه‌هایی می‌کنند و با نگاهی به عملکرد بازار پس از این جلسات متوجه می‌شویم، حرف تا عمل آنان بسیار تفاوت دارد. به عنوان مثال حقوقی‌های بزرگ هم(بیمه‌ها و بانک‌ها) در جلسه‌ای با حضور وزیر اقتصاد، مدیران بازار سرمایه وعده کردند که منابعی را صرف حمایت از بازار با تزریق این منابع به صندوق توسعه بازار سرمایه کنند و با این تزریق، بازار را از روند نزولی نجات دهند. بنابراین نه تنها نقدینگی وعده شده (چند هزار میلیارد) وارد بازار نشد بلکه شرکت‌های حقوقی با عرضه‌های سنگین منجر به خروج نقدینگی‌های موجود در بازار شدند.
اصل سرمایه‌هایمان در بورس ذوب شد سهامداران حقیقی که با هدف حمایت از تولید و سرمایه‌گذاری در بنگاه‌های اقتصادی داخل، سرمایه‌های کوچک خود را به بورس آورده بودند اکنون نسبت به این وضعیت بی‌اعتماد شده و خواستار چاره‌اندیشی دولت و مدیران بازار شده‌اند. در هفته‌ای اخیر بسیاری از سهامداران با مراجعه به سایت خبرگزاری فارس و تقاضای تلفنی مکرر نسبت به وضعیت موجود شدیداً انتقاد کرده و برخی نیز در این تماس‌های تلفنی تبلیغ بیش‌از حد متولی بازار سرمایه در صدا و سیما مبنی بر سرمایه‌گذاری در بورس را عامل دیگری برای زیان عنوان می‌کنند. این سهامداران همچنین معتقدند که اعتماد نسبت به عملکرد مدیران کاسته شده و در این شرایط سرمایه‌گذاران برای جلوگیری از زیان بیشتر بدون توجه به ارزش ذاتی سهام درصدد خروج از بازار هستند. عمر مذاکرات بیش‌از یک‌سال نیست؛ بیش از 30 سال درگیر تحریم هستیم همچنین، بسیاری از کارشناسان و حقوقی‌های بازار زمان بازگشت و رونق را به بحث مذاکرات 1+5 گره زده‌اند و گویا از یاد برده‌اند که در دوره‌ای به هیچ عنوان مذاکراتی وجود نداشت و کشور ما همچنان درگیر تحریم بود. اکنون که به گفته رئیس جمهور ساختار تحریم‌ها شکسته شده و دولت در مسیر اقتصاد مقاومتی حرکت می‌کند، چرا حقوقی‌های حرفه‌ای و برخی کارشناسان از مذاکرات به عنوان عامل اصلی بازگشت بازار به رونق سخنان به میان می‌آورند. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فارس، کشور ما بیش از 30 سال درگیر تحریم‌هاست و در برهه‌های مختلف زمانی محدودیت‌هایی داشته است، اما در این یک‌سال کارشناسان بورسی و حقوقی‌ها تنها عامل خروج بازار از رکود را نتیجه مثبت در مذاکرات می‌دانند؛ مذاکراتی که در دهه‌های گذشته تنها در یک‌سال اخیر مطرح شده است. بنابراین بازار سرمایه به واسطه عزم جدی دولت برای حمایت از بازار نه به صورت تزریق نقدینگی، بلکه در تصویب قوانین راهگشا و تسهیل‌گر در مسیر تولیدملی (جلوگیری از تحمیل هزینه و پرداخت به موقع مطالبات بنگاه‌ها)، اقدام به موقع مدیران و متولیان بازار سرمایه در استفاده از ابزارهای کنترل‌کننده (ایجاد شبکه گسترده صندوق‌های بازارگردانی)، اعتمادسازی در بازار، الزام اطلاع‌رسانی سریع و شفافیت ناشران و توزیع متوازن نقدینگی در بخش‌های مختلف اقتصاد که متأسفانه در انحصار بانک‌ها قرار گرفته است، به دوران رونق باز خواهد گشت.
