از سوی دیگر، وی به عنوان رئیس جمهوری جمهوریخواه حمایت دو مجلس آمریکا را نیز با اکثریت جمهوریخواه دارد. این شکل گیری سیاسی به این معناست که خرد جمعی در آن کشور چه در سطوح اتاق های فکر و چه در سطوح جامعه موافق با عقاید راست شکل گرفته و تنها اعتراضات مربوط به روش اجرای خواسته های این جناح است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فرصت امروز ، به طور مشخص براساس نظرات عمومی، جمهوریخواهان نسبت به ایران متمایل به اتخاذ استراتژی های فشار بیشتری نسبت به دموکرات ها هستند. هرچند در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما که نماینده جناح دموکرات بود تحریم های موسوم به تحریم های داماتو مورد تأیید مجدد قرار گرفت.
از تهدیداتی که درمورد ایران در ادبیات مرسوم جمهوریخواهی از سوی همه کاندیداهای این حزب ارائه شده است، می توان به برهم زدن قرارداد موسوم به برجام، تشدید اختلافات قومی و فرقه ای در منطقه و هزینه سازی اشاره کرد. البته تأثیرات منطقه ای و تخاصم برخی کشورهای منطقه نسبت به کشور نیز می توانند تأثیر منفی در بازاریابی انرژی و جذب سرمایه گذاری در این صنعت را به همراه داشته باشند.
از سوی دیگر اروپا در حال نزدیک شدن به ایران و به صورت تدریجی و با رویکرد تحلیلی حضور در بازارهای ایران است، به طوری که در نبود بویینگ، ایرباس اقدام به جایابی در صنایع هوایی کرد که مسلما این جانمایی با کارت سبز کاخ سفید همراه بوده است. به طور همزمان اروپا در حال فاصله گیری از روسیه و به نوعی مواجهه سیاسی در امتداد بحران کریمه است، تا جای خالی آمریکا در روبه رویی را پرکند.
با توجه به جناح بندی های حال حاضر، می توان متصور بود که استراتژی فشار به رهبری آمریکا همچنان ادامه یابد و این ادامه فشار در صورتی که با بالا رفتن قیمت نفت هماهنگ نشود روند اقتصاد داخلی را بیش از پیش تحت فشار می گذارد که در کوتاه مدت باعث کند شدن روند رشد اقتصادی می شود.
همچنین به نظر برجام به عنوان یک قرارداد جهانی رسمیت خود را حفظ می کند، اما با توجه به دیدگاه های جدید مطرح شده می توان انتظار داشت که از تأثیرات مثبت آن بر اقتصاد کشور تاحدود زیادی کاسته شود. البته شکل گیری روند در بلندمدت به شدت تحت تأثیر سیاست های دولتمردان ما قرار دارد.
با جمع بندی به این نتیجه می توان رسید که تأثیر حضور ترامپ و تفکر وی در آمریکا، تحریم هایی کمتر از دوران تحریم های هسته ای و بیشتر از داماتو را برای کشور ایجاد کند که نتیجه آن شامل فروش نفت در عرصه جهانی نخواهد شد، اما عرضه آن را با محدودیت مواجه می کند. همچنین کشورهای اروپایی نیز رویکردی تدریجی تر در سرمایه گذاری های مستقیم در ایران را در پیش خواهند گرفت.
