به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از عصرایران،مراکز ارتباطی در مغز زنان فعال تر از مردان است. در این مراکز ، زنان 11 درصد بیش از مردان "نورون" دارند. همچنین مراکز کلامی زنان در مغزشان از مراکز کلامی مردان بزرگ تر است.
نتیجه این است که:
*دختران زودتر از پسران زبان باز می کنند و دایره لغات شان وسیع تر از پسر بچه هاست.
* تعداد واژه هایی که زنان در روز به کار می برند 2 الی 3 برابر تعداد واژگان یک مرد در شرایط مشابه است.
* سرعت حرف زدن زنان از سرعت حرف زدن مردان بیشتر است.
بنابراین اگر یک زن بیش از یک مرد سخن می گوید، معنی اش این نیست که پرحرف است، همان طور که کم سخن گفتن یک مرد در قیاس با همسرش، به معنای کم حرفی مرد نیست. هر دو دارند رفتار طبیعی خود را بر اساس مدارهای مغزی شان بروز می دهند.
این موضوع نه فقط درباره انسان ها که در خصوص حیوانات نیز صادق است. آزمایشی که بر روی میمون ها انجام شده نشان می دهد که میمون های ماده در طول روز، 17 آوا برای ارتباط با دیگران به کار می برند ولی میمون های نر، حداکثر 6 لحن. جالب اینجاست که ممکن است روزهای متمادی بگذرد و میمون نر ، اصلا حرف نزند ولی میمون ماده، حرف می زند.
این که می گویند دختر بچه ها "شیرین سخن" و پسر بچه ها، "شیطون بلا" هستند نیز مربوط به همان ماجرایی است که در دو ماهگی حضورشان در شکم مادر رخ داده است و دخترها را در سخن گفتن و ارتباط گرفتن و پسرها در جنب و جوش و تحرک بدنی کمک کرده است.
جالب اینجاست که برخی روانشناسان ، مانند خانم "لوان بری زندین" ، مؤلف کتاب معروف "مغز زنانه" ، معتقدند که حرف زدن برای دختران و زنان و به ویژه در سنین پایین، صرفاً تلاش برای رساندن یک مفهوم نیست بلکه نوعی "لذت" است که بر اثر ترشح هورمون "دوپامین" به آنها دست می دهد. این هورمون مدارهای پاداش را در مغز بر می انگیزاند و به فرد حال خوشایند می دهد.
همچنین در اواسط چرخه قاعدگی، زنان توانایی و تمایل بیشتری به صمیمیت و گفت و گو دارند.
بنابراین، خانم ها و آقایانی که این راز زیست شناسی را می دانند، به یکدیگر ، جملاتی مانند "تو چقدر حرّاف و ورّاجی!" ، "تو با من کم حرف می زنی، دوستم نداری؟!" نمی گویند.
همچنین آقایانی که این را می دانند، سعی می کنند با حرف زدن بیشتر با همسرانشان، حال او را خوش کنند. به همین دلیل است که به مردان توصیه می شود که هر روز ، حداقل نیم ساعت با همسرانشان حرف بزنند. این حرف زدن اگر در حال قدم زدن باشد، آثار بهتری دارد چون ترشح هورمون دوپامین در حال پیاده روی که نوعی ورزش است، بیشتر و بهتر صورت می گیرد و حال زن، بهتر می شود و زندگی زناشویی قوام بیشتری می یابد.
فراموش نکنید رابطه کلامی همان قدر برای زن مهم است که رابطه جنسی برای مرد.
حرف زدن برای خانم ها نوعی "لذت" است که بر اثر ترشح هورمون "دوپامین" به آنها دست می دهد ولی مردها به لحاظ هورمونی، کم حرفی و تنهایی را ترجیح می دهند. خانم ها و آقایانی که این راز زیست شناسی را می دانند، به یکدیگر جملاتی مانند "تو چقدر حرّاف و ورّاجی!" یا "تو با من کم حرف می زنی، دوستم نداری؟!" نمی گویند.
