مفهوم مالیات بر ارزش زمین به آغاز جوامع کشاورزی و تصمیم گیری آن‌ها درباره نحوه مالیات‌گیری منصافنه از مالکان زمین بازمی‌گردد چرا که منفعت جامعه بزرگتر یک هدف اجتماعی مشترک بود.
نکات کلیدی
مالیات بر ارزش زمین روش عادلانه تری برای مالیات‌گیری از اراضی مناطق کشاورزی است که زمین مولدی دارند.
مالیات بر ارزش زمین نمونه‌ای از مالیات بر ارزش افزوده است که برخی از اقتصاددانان علاقه زیادی به آن دارند زیرا ارزش زمین پایدارتر از خانه ها یا ساختمان ها است.
آشنایی با مالیات بر ارزش زمین
هدف مالیات بر ارزش زمین (LVT) ارزش‌گذاری عادلانه زمین به عنوان یک دارایی محدود با ارزش پایه است که ارزش آن به اندازه سازه های ساخته شده بر روی آن به شدت تغییر نمی کند. نوسانات ارزش زمین عمدتا از طریق اتفاقاتی که بر روی زمین یا اطراف آن روی می‌دهند ناشی می‌شود. به عنوان مثال، یک هکتار زمین در یک محیط روستایی ممکن است به اندازه یک هکتار زمینی که در مرکز شهر و در کنار یک مرکز توزیع مواد غذایی جدیدی واقع شده است که به یک سکوی بارگیری جدید نیاز دارد، به اقتصاد اطراف خود کمک نکند.
از دیرباز، جوامع به زمین به عنوان دارایی خاصی می‌نگریستند که هیچ فردی نمی‌تواند به معنای متعارف مالکیت شخصی مالک آن باشد، بلکه چیزی است که باید به عنوان یک دارایی اجاره‌ای از نسلی به نسل دیگر در نظر گرفته شود. این فعالیت انسانی در یک قطعه زمین است که تا حد زیادی ارزش کلی آن را تعیین می کند و این فعالیت تقریباً همیشه با ثروت مالک زمین مرتبط است، بنابراین مالیات بر ارزش زمین به عنوان مبنای منصفانه تری برای تعیین بدهی مالیاتی در نظر گرفته می شود. این دیدگاه ما را به نظام امروزی خود برای ارزیابی جداگانه زمین و ساختمان برای اهداف مالیاتی سوق داده است.
مالیات بر ارزش زمین همچنین به عنوان مالیات بر ارزش گذاری مکان نیز شناخته می شود که نمونه ای از مالیات بر ارزش افزوده است. عبارت Ad Valorem در زبان لاتین به معنای «بر اساس ارزش» است. نمونه‌های مدرن این ارزش‌گذاری‌ها را معمولاً در ارزیابی‌های زمین توسط شهرداری که سالانه از زمین‌های مالکان خانه‌های شهری انجام می‌شود، می‌توان مشاهده کرد. در این ارزیابی‌ها زمین آن‌ها جدا از ساختمان‌های مختلف واقع در زمینشان ارزش‌گذاری می‌شود. مالکان خانه‌ها می‌توانند ساختمان های روی زمین خود را اصلاح کنند و ارزش مشمول مالیات را تغییر دهند. اما خود زمین معمولا ارزش پایدارتری دارد و ارزش خود را در طول زمان حفظ می‌کند. عکس این موضوع در مورد مالک زمینی صادق است که اجازه می دهد ساختمان هایش تخریب شوند. در این حالت، مبلغ کل مالیات بر دارایی پرداختی به جامعه کمتر از قبل خواهد بود، با این حال خود زمین کم و بیش ارزش اصلی خود را حفظ می کند و ارزش آن زمانی که یک خریدار بالقوه بار مالیاتی و ارزش واقعی آنچه را که قصد خرید آن را دارد در نظر می‌گیرد اهمیت خواهد داشت.
رفاه از دست رفته و مالیات بر ارزش زمین
تغییرات ارزش دارایی‌ها تا حد زیادی توسط نوسانات بازار تعیین می‌شود و ممکن است به شدت ناپایدار باشند. این تغییرات پدیده‌ای را ایجاد می‌کنند که اقتصاددان‌ها آن را رفاه از دست رفته می‌نامند که معیاری از ضرر وارد شده به کل جامعه است. این ضررها اثرات نامطلوب گسترده‌ای بر تأمین مالی خدمات اساسی هر جامعه مرفه مانند پلیس، آتش‌نشانی و نجات دارد.
مالیات بر ارزش زمین با جدا کردن ارزش پایدارتر زمین از ساختمان های واقع بر آن به کاهش این نوسانات بازار کمک می کند و نظام مدیریت‌پذیرتری را برای تعیین مالیات بر املاک ایجاد می‌کند.
