"توافق را بر اساس تغییر‌ ایران،ارزیابی‌نمی‌کنیم"

به گزارش نیویورک تایمز، توماس فریدمن در ادامه افزود: رئیس جمهور در ادامه برای من روشن کرد که با ارزیابی من در مقاله دو هفته گذشته ام مبنی بر اینکه ما از تمام اهرم های موجود خود یا متحدان مان برای ممانعت از تبدیل شدن ایران به یک قدرت در آستانه هسته ای استفاده نکردیم. شخصا زمان بیشتری می خواهم تا این توافق را مطالعه کنم، صحبت های کارشناسان غیرحزبی را بشنوم، به آنچه مقامات عالی ایران به مردمشان می گویند گوش دهم و ببینم که منتقدان چه استراتژی های معتبر جایگزینی ارائه می کنند. اما باراک اوباما موضع خود را با یک اعتقاد و منطق درونی بیان کرد که منتقدانش و کنگره مجبور خواهند بود به طور جدی مورد مباحثه و استدلال قرار دهند. باراک اوباما گفت: «ما این توافق را بر اساس اینکه آیا رژیم داخلی ایران را تغییر می دهد یا خیر، ارزیابی نمی کنیم. ما این توافق را بر این اساس که آیا همه مشکلاتی که می تواند به ایران مربوط شود را حل می کند یا خیر، یا اینکه آیا تمام فعالیت های شریرانه آنها در سراسر جهان را از بین می برد یا خیر، ارزیابی نمی کنیم. ما این توافق را بر این اساس که ایران نمی تواند به یک سلاح هسته ای دست یابد، ارزیابی می کنیم. این مسئله همواره مورد بحث بود. اوباما اینطور استدلال کرد که رویکردش از همان منطق استراتژیک ریچارد نیکسون و رونالد ریگان که برای نزدیکی به شوروی و چین استفاده شد، نشات گرفته است. او گفت: می دانید، من تفاوت های زیادی با رونالد ریگان دارم اما جایی که او را کاملا تحسین می کنم آنجا است که دریافت اگر قادر به توافق با یک امپراتوری است که تهدید وجودی به مراتب بزرگتری نسبت به ایران برای ما محسوب می شود، پس ارزشش را دارد که توافق کند. من اختلاف نظرهای بسیاری با ریچارد نیکسون داشتم اما او فهمید که این احتمال وجوددارد که چین یک مسیر متفاوت را در پیش بگیرد. شما این مسائل را آزمایش کنید و تا زمانیکه ما از ظرفیت امنیتی خود حفاظت می کنیم- تا زمانیکه توانمندی خود برای پاسخگویی نظامی برای حمایت از دوستان و متحدان خود را از دست نمی دهیم- این ریسکی است که باید بپذیریم. این موضع کاملا عملی است. اصلا ساده لوحانه نیست: اگر ما می توانیم برخی از این اختلاف ها را بدون استفاده از زور حل کنیم و این مسئله به مراتب برای ما و مردم منطقه بهتر خواهد بود.» اوباما در پاسخ به این سوال که آیا فکر نمی کند که با توجه به عمق جامعه مدنی ایران، تلاش ها برای یکپارچگی بیشتر ایران با جهان با این توافق تشدید شود، گفت: «با احترام به ایران و تمدن بزرگ آن، این کشور دارای حکومتی است که ضدآمریکایی، ضداسرائیلی، ضدیهودی است و تفاوت های اساسی بسیاری میان ما و آنها وجود دارد. و بنابراین در ابتدا هدف نسبی ما اینجا این است که از عدم برخورداری ایران از سلاح هسته ای اطمینان حاصل کنیم.» وی در پاسخ به این سوال که آیا ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در به نتیجه رساندن این توافق کمک رسان بوده یا یک مانع، گفت: «روسیه کمک رسان بود. با شما صادق خواهم بود. مطمئن نبودم با توجه به اختلافاتی که در حال حاضر بر سر اوکراین با روسیه داریم، این مسئله تاثیرگذار خواهد بود یا خیر. تفکیکی که پوتین و دولت روسیه در این زمینه ایجاد کردند، برای من شگفت آور بود و ما به این توافقنامه دست نمی یافتیم اگر اراده روسیه برای همراهی با ما و دیگر اعضای گروه 1+5 در تاکید بر یک توافق محکم نبود.» باراک اوباما در ادامه این طور استدلال کرد که ممانعت از برخورداری ایران از توانمندی غنی سازی غیرممکن است. او تاکید کرد مسئله اصلی این است که ما چطور آن را متوقف و محدودیت هایش را راستی آزمایی کنیم. وی گفت: «حال بینامین نتانیاهو و دیگر منتقدان ترجیح می دهند که آنها هیچ توانمندی هسته ای نداشته باشند. اما سوال اصلی این است که آیا ما آن نوع از رژیم بازرسی ها، پادمان و اجماع بین المللی را در ختیار داریم که رفتن به سمت تسلیحات هسته ای برای ایران ارزشش را نداشته باشد؟ ما به این دستاورد رسیدیم.» رئیس جمهوری آمریکا گفت که می داند مجبور به جنگ و مقابله با نتانیاهو و کسانی که در کنگره مانند نخست وزیر اسرائیل فکر می کنند، است اما مطمئن بود که در پایان بر آنها چیره خواهد شد. وی گفت: «آنچه سعی کرده ام به مردمی مانند نتانیاهو بگویم این است که در غیاب یک توافق، توانایی ما برای حفظ تحریم ها در میان کارت ها نبود. از یاد نبرید که این تنها ایران نبود که بهای تحریم ها را داد. چین، ژاپن، کره جنوبی، هند-تقریبا اکثر واردکنندگان نفتی در سراسر جهان که پیش از این ترتیبات واردات نفت از ایران داشتند- خود را در شرایطی یافتند که با حفظ تحریم ها هزینه های میلیاردی برای آنها داشت.» اوباما گفت: «و آخرین مسئله ای که -شاید یاد نگرفته باشم اما باید اعتراف کنم- حتی در قبال دشمنان خود باید بدانید این است که باید توانمندی اینکه گهگاه خود را به جای آنها بگذارید را داشته باشد و اگر نگاهی به تاریخ ایران بیاندازید، واقعیت این است که در سرنگون کردن حکومت منتخب دموکراتیک در ایران دست داشتیم. ما در گذشته از صدام حسین حمایت کردیم، آن هم زمانیکه می دانستیم او از تسلیحات شیمیایی در جنگ میان ایران و عراق استفاده کرده و در نتیجه آنها نگرانی های امنیتی خود و روایت خود را دارند. شاید ما با آن موافق نباشیم.»