سیزده بدر کجا بریم؟ / دیدنی ترین مناظر طبیعی در روستاهای غرب تهران
روستاهای غرب پایتخت هم از نظر طبیعت‌گردی و هم سیاحت و زیارت از دیرباز گزینه خوبی برای گردش و تفریح بوده اند.
به گزارش اقتصادآنلاین، در بخش غربی روستای کن، موازی با جاده تهران – شمال در سمت چپ به روستای سولقان می‌رسید. روستای سولقان که از نظر تقسیمات کشوری دهستان نامیده می‌شود محصولات گیلاس، سیب، هلو، آلبالو، توت، شاتوت، خرمالو، گردو و توت فرنگی را برای بازدیدکنندگان به ارمغان می‌آورد. سولقان روستاهایی چون سنگان، کشار علیا، امامزاده عقیل(ع)، رندان، طالون، کشار سفلی، امامزاده داود(ع) و کیگا را در خود جای داده است. این دهستان اکنون به مدد شهرداری منطقه از ورزشگاه و فضاهای فرهنگی بهره‌مند شده است. اگر خواستید ساعاتی از ترافیک پرازدحام تهران رهایی یابید توصیه می‌کنیم زمانی را در دامان طبیعت سولقان بگذرانید و مطمئن باشید حضور در چنین مکانی مدتی شما را از زندگی پراسترس امروزی دور خواهد کرد.
کشار بالا و پایین با حوضچه های پرآب
پس از رسیدن به سولقان هنوز از آن خارج نشده اید در سمت چب با یک بریدگی از سولقان جدا می‌شوید و راه کشار بالا و پایین را در پیش می‌گیرید. ۲ کیلومتر که طی مسیر کنید به یک دوراهی می‌رسید که امتداد آن در همین مسیر که پر رفت وآمدتر است شما را به کشار بالا می‌برد ولی اگر خواستید به کشار پایین بروید از همین نقطه باید مسیر دره را در پیش بگیرید. در این نقطه از جاده تا چشم کار می‌کند کوه‌ها و تپه‌ها پوشیده از برف است و اهالی روستا می‌گویند بارش امسال خوب بوده است، اما شما که قرار است بهار به این نقطه بروید شرایط فرق می‌کند. کوه‌های کشار در بهار پر است از سبزی‌های کوهی و والک و ریواس. کشاری‌ها در قدیم محصولاتشان را بار الاغ می‌کردند و به سمت گمرک می‌بردند؛ کاری که بین روستاییان این اطراف خیلی معمول بود. بیشتر باغ‌ها حوضچه ذخیره آب دارد که از آب چشمه پر می‌شود.
طبیعت‌گردی در جوار آبشار معروف سنگان
پس از اینکه از میدان شهران برای رفتن به روستاهای حریم فاصله بگیرید از روستای کن که بگذرید و سولقان را ببینید حدود ۱۰ کیلومتر در مسیر اصلی رانندگی کنید تا به یک دو راهی برسید که سمت راست جاده، شما را به بارگاه امامزاده داود(ع) هدایت می‌کند و سمت چپ شما را به سنگان می‌برد. روستای سنگان که از سطح دریا ۲۱۰۰ متر ارتفاع دارد و آب هوای آن در بهار و تابستان معتدل و مطبوع و در زمستان سرد و برفی است. رشته کوه‌هایی چون دزد سیاسر، بند بارو، پشت‌بند، سیاسنگ، گردنه لشکرک و دره‌های وی یک، ده پیران، در تک، گمک، لرتان و دشت قاضی نیز در اطراف سنگان قرار دارند. رودخانه سنگان از کنار روستا عبور می‌کند. آثار بازمانده تاریخی به‌ویژه آرامگاه امامزاده‌های سه‌گانه سنگان، نشانگر قدمت طولانی این روستاست. به استناد نوشه‌های برخی از سنگ قبرها قدمت این روستا به بیش از ۵۰۰ سال پیش می‌رسد. مشاغل عمده مردم روستای سنگان باغداری است. آبشار سنگان شهرت جهانی یافته است و همان گونه که از اسمش برمی‌آید در یک منطقه سنگی و در بالادست روستا واقع شده است.
رندان، نگین پرشکوفه کوهستان
بعد از گذر از کنار جاده‌های کشار، سولقان و سنگان در ۱۰ کیلومتری امامزاده داود(ع) به سمت چپ حرکت کنید، پس از طی مسافت ۵ کیلومتر به روستای رندان وآبشار زیبای این منطقه می‌رسید.
رندان روستایی است کهن با جمعیت ۵۰۰ نفر که بیشتر آنها به دامداری وباغداری اشتغال دارند، محصولات روستا سیب درختی، گیلاس و آلبالو است. پوشش گیاهی ارتفاعات وکف دره در این روستا عبارتند از زبان گنجشک، چنار، گل گاوزبان، آویشن، گل بنفشه، گل ختمی و چای کوهی.
پوشش گیاهی دامنه‌های محدوده روستا اغلب پوشش متراکمی است.
طالون، زیبایی یک دره دیدنی
اگر قصد دیدن روستا یا دره طالون را دارید یا می‌خواهید در طبیعت زیبای این منطقه دمی بیاسایید بعد از روستای رندان و حرکت در جاده پر پیچ وخم به پایین دست دره‌ای می‌رسید که در داخل این باغ دره باغستان طالون قرار دارد. به هر روی از میدان شهران تا باغ روستای طالون ۳۵ کیلومتر فاصله است. طالون یک روستادره است. جمعیت ثابت این روستا نزدیک به صفر است ولی جمعیت فصلی آن بیش از ۵۰ خانوار است. این دره ظرفیت بسیار بالایی از نظر باغداری و تولید محصولات آلبالو، گیلاس، گلابی، سیب و گردو دارد، آلبالو و گیلاس این نقطه به خارج از کشور صادر می‌شود. دامنه‌های این دره بسیار زیبا و در بهار به دلیل گل‌های ریواس از منظره شگفت انگیزی برخوردار است. روستای طالون در اغلب سال رودخانه‌ای پر آب دارد که از ارتفاعات نعل اسبی سرچشمه می‌گیرد و جریان آب در بالادست این روستا باغ، آبشار بسیار زیبایی را خلق کرده است که در فصل بهار چنان خروشان است که افراد به سختی در نزدیکی آن صدای یکدیگر را می‌شنوند. در بالا دست و انتهای بخش باغستان روستای طالون ارتفاعات نعل اسبی قرا ردارد که اغلب سال محل صعود کوهنوردان و طبیعت‌دوستان است.
کیگا، آرامش طبیعت
اگر بخواهید به روستای کیگا در ۵ کیلومتری امامزاده داود(ع) بروید از میدان شهران حرکت کنید، از سولقان که بگذرید و از دوراهی سنگان عبور کنید؛ مسیر، شما را به ۱۰ کیلومتری امامزاده داود(ع) می‌برد. حرکت در سمت چپ و انحراف از جاده اصلی به سوی رندان و طالون می‌رود، ولی اگر قصد دارید به کیگا بروید همان جاده اصلی و مسیر امامزاده داود(ع) را ادامه دهید. در نزدیکی مکانی که گلدسته‌ها به شما خوشامد می‌گوید در سمت راست جاده و در کنار روددره روستایی قرار گرفته است که کیگا نام دارد؛ روستایی با درختان سر به فلک کشیده و میوه‌های تازه که تابش نور خورشید بر روی آن بر تازگی این محصولات می‌افزاید. قدیم‌ها به این روستا «کی قباد» می‌گفتند مردم آن کشاورز و باغبان بوده و محصولات کشاورزی خود را با پای پیاده برای فروش به تهران می‌بردند.
امامزاده داود، در جوار بهشت
امامزاده داود(ع) در ارتفاعات البرز و شمال غربی‌تهران و در انتهای جاده کن و سولقان قرار گرفته و از شمال به کوه‌های «رندان» و «توچال» با ارتفاع ۳ هزار متری، از غرب به کوه «لیچه» با ارتفاع ۲ هزار و ۵۰۰ متری، از شرق به کوه‌های «بندعیش» و «فرحزاد» با ارتفاع ۲ هزار و ۸۰۰ متر و از جنوب به بخش «کن» و «سولقان» محدود می‌شود. وسعت کل این منطقه ۸۰ کیلومترمربع و مهم‌ترین رود این منطقه کوهستانی رود «سولقان» است. امامزاده داود(ع) یکی از مشهورترین امامزاده‌های اطراف تهران است که در کوهستان‌های شمال غربی‌تهران واقع شده است. این بنا در ۱۵ کیلومتری فرحزاد و از لحاظ جغرافیایی منطقه‌ای سردسیر است. بیشتر شهرت امامزاده داود(ع) به خاطر مسیر منتهی به امامزاده است که از میان دره‌های زیبا و سرسبز می‌گذرد و در تمام فصول بخصوص در ایام خنک سال مسافران و گردشگران بسیاری از این مناظر دیدن می‌کنند.
نسب امامزاده داود(ع) با ۵ پشت به امام زین العابدین(ع) می‌رسد. این بقعه برای اولین بار در زمان صفویه بنا شد و آنچه در حال حاضر به جای مانده حرم هشت ضلعی به طول شرقی ـ غربی۶ متر و عرض تقریبی۵ متر با سرداب زیر آن است. مسیر کوهستانی و سخت امامزاده داود(ع)، البته باعث دوچندان شدن لذت زیارت هم می‌شد و برای همین بود که یکی از نذرهای رایج در تهران قدیم، نذر زیارت امامزاده داود(ع) بود. در قدیم اهالی تهران برای زیارت امامزاده داود(ع)، معمولاً شب را در فرحزاد می‌گذراندند و صبح روز بعد با کمک قاطرچی‌ها به امامزاده می‌رفتند.
