راهکار‌های طلایی برای پدر و مادر‌های حال و آینده
در این مقاله پای صحبت پدر و مادر‌هایی نشستیم که قرار است تجربه گران بهایشان در تربیت فرزند را مفت و مجانی در اختیار ما قرار دهند.
به گزارش اقتصاد آنلاین هب نقل از برترین ها، پدر یا مادر باشید یا نه حتما می‌پذیرید تربیت فرزند یک امرِ سخت و غیر قطعی است و یکی از دلایل مهمِ آن منحصربفرد بودن هر کودک از نظر جسمی، روانی و شخصیتی است. در این مقاله پای صحبت پدر و مادر‌هایی نشستیم که قرار است تجربه گران بهایشان در تربیت فرزند را مفت و مجانی در اختیار ما قرار دهند.
بدیهی و مهم؛ شما فرزندتان را انتخاب نمی‌کنید
شاید یکی از مهم‌ترین مسائل در انتخاب شیوه تربیتی، توجه به خصوصیات، نقاط قوت و ضعف و ویژگی‌های کودکتان باشد. فراموش نکنید شما قرار است کودکی که در اختیار دارید را به بهترین شکل تربیت کنید و نه کودکی که دوست داشتید داشته باشید.
نبردهایتان را هوشمندانه انتخاب کنید
نکته بااهمیت دیگر، انتخاب هوشمندانه مواردی است که لازم می‌دانید رفتار اشتباه کودکتان را تصحیح کنید. آیا واقعا در طولانی مدت اهمیتی دارد که کودک شما در ۴ سالگی جوراب‌های لنگه به لنگه به پا کرده یا در یکی از روز‌ها با لباس مورد علاقه‌اش که از قضا مورد پسند شما نیست به مهد کودک یا مدرسه رفته است؟
بهتر است هم برای داشتن تمرکز و انرژی بیشتر برای تصحیحِ رفتار‌های واقعا اشتباهِ کودکتان و هم برای راحت‌تر شدن زندگی برای هر دویتان، نبردهایتان را هوشمندانه انتخاب کنید.
یک کودک فقط وقتی زندگی شما را سخت می‌کند که دچار مشکلی باشد
حتما دوروبرتان پدر و مادر‌هایی را دیده‌اید که از شیطنت، لجبازی و عدم فرمان‌بریِ کودکانشان مرتبا در حال شکایت هستند. بد نیست به این والدین یادآوری کنید یک کودک لجباز، کودکِ شادی نیست و وظیفه تغییر شرایط بر عهده والدین است و نه خود کودک.
پیش از بچه‌دار شدن تکلیف درد‌ها و تراماهایتان را مشخص کنید وگرنه کودکتان هم در کنار شما درد خواهد کشید
هرگز این نکته را فراموش نکنید اگر شما به عنوان مادر یا پدر هنوز مشغول حمل درد‌ها و مسائل حل نشده‌ای از گذشته‌تان هستید، چه بخواهید و چه نخواهید کودک شما این درد‌ها را حس خواهد کرد و به خاطر آن مسائل حل نشده پا به پای شما درد خواهد کشید.
فراموش نکنید وظیفه شما راهنمایی است و نه کنترل
شما به عنوان کسی که عاشق فرزندتان هستید و همواره خیر او را می‌خواهید و البته به عنوان کسی که تجربه خیلی بیشتری از روند زندگی روی کره زمین دارید، باید راهنمای کودکتان باشید. راهنما به کودک عشق می‌ورزد و فرد کنترل‌گر کودک را به زور به مسیر دلخواه می‌فرستد.
احترام را فراموش نکنید
البته احترام در رابطه کودک و والدین کاملا مسیری دوطرفه است. همواره و در تک‌تک قدم‌ها به کودکتان و شخصیت او احترام بگذارید و فراموش نکنید او هم مانند شما یک انسان است.
در طرف مقابل نباید از کودکتان توقع احترام داشته باشید تنها به این دلیل که او را به این دنیا آورده‌اید و شرایط زندگی مانند مسکن و خوراک و پوشاک را برای او تهیه کرده‌اید. اگر یک احترام واقعی از فرزندتان می‌خواهید باید تلاش کنید و ذره ذره این احترامِ ارزشمند را به دست بیاورید.
این جمله را ۱۰ بار تکرار کنید؛ فرزندِ من با من فرق دارد
اگر پیش از پدر یا مادر شدن به معنی واقعی کلمه این جمله را درک نکرده باشید متاسفانه باید بگویم دوران سختی در پیش دارید. باور کنید هیچ حجمی از اجبار، تنبیه، فریاد و التماس نمی‌تواند فرزند شما را به کاری وادار کند که برای آن ساخته نشده است.
متاسفانه بیشتر ما با یک پیش‌زمینه ذهنی سراغ تربیت فرزندمان می‌رویم، پیش‌زمینه‌ای که عمدتا با مشاهده نقص‌ها و کاستی‌های دوران کودکی خودمان ساخته شده است و این روند یک اشکال بزرگ دارد. کودک شما با کودکی‌ِ شما از زمین تا آسمان تفاوت دارد و بهتر است برای قطع کردنِ این سیکلِ معیوب، کاستی‌ها و عقده‌های گذشته را فراموش کنید.
هیچ‌وقت فرزندتان را به خاطر داشتن احساسات تنبیه نکنید
کودک شما گاه بی‌دلیل عصبانی می‌شود، غمگین می‌شود و می‌گرید و یا هیجان‌زده می‌شود و همه این‌ها نشانه سلامت اوست. وظیفه شما به عنوان والدینِ او آموزشِ نحوه کنترل این احساسات و کمک به او برای شناخت آن‌هاست. اگر کودکتان را به خاطر گریستن یا عصبانی شدن تنبیه می‌کنید، هیچ‌گاه نباید از او توقع مدیریت احساساتش در بزرگسالی را داشته باشید.
قرار نیست شما همیشه دوست و رفیق کودکتان باشید
شاید این توصیه بیشتر به درد والدینِ جوان‌تر بخورد که بر عکسِ نسل‌های قبلی بسیار تلاش می‌کنند نقش یک دوست را برای کودکشان بازی کنند. البته این موضوع به خودی خود اشکالی ندارد تا زمانی‌که یادتان باشد شما به عنوان پدر یا مادر وظیفه دارید گاهی رفاقت را کنار بگذارید و برای صلاحِ خود او روی موضوعاتی مرتبط با سلامتی جسمی و روحی‌اش اصرار بورزید.
فراموش نکنید رفتار والدینی که همیشه تلاش می‌کنند رضایت کودکشان را جلب کنند همان‌قدر اشتباه است که رفتار والدینی که همیشه تلاش می‌کردند کودکشان از آن‌ها بترسد و حساب ببرد.
یادتان باشد کودک شما باید اشتباه کند
همه ما به عنوان انسان کم و بیش از این موضوع آگاه هستیم که بخش بزرگی از یادگیری ما از طریق اشتباه کردن است و این موضوع در زمان کودکی حتی پررنگ‌تر هم می‌شود. از اشتباه کردن کودکتان شرمگین یا عصبانی نشوید و به او این حس را منتقل نکنید که بی‌عرضه است و از پس ساده‌ترین کار‌ها برنمی‌آید.
در عوض به کودکتان اجازه دهید به خصوص در مواردی که اشتباه کردن هزینه‌ای برای او در پی نخواهد داشت با خیال راحت اشتباه کند و از این اشتباهات درس‌هایی فراموش نشدنی بگیرد.
مهم‌ترین آموزش شما به فرزندتان، رفتارتان است
اگر به تازگی پدر یا مادر شده‌اید همواره این مسئله را به یاد داشته باشید که عمده یادگیری فرزندتان از روی تماشای رفتار و گفتار شماست. باعث تعجبتان خواهد شد اگر بدانید مشاهده رفتار والدین چه بخش بزرگی از شخصیت کودک را می‌سازد و فراموش نکنید وقتی روزی ۱۰۰ بار به فرزندتان می‌گویید دروغ گفتن بد است و بعد مقابل چشم‌های او دروغ می‌گویید نباید توقع یک فرزند راستگو را داشته باشید.
به جای تغییرِ مسیر برای راحتی فرزندتان، او را برای پیمودن مسیر آماده کنید
وقتی تقریبا تمام مشکلات زندگی فرزندتان تا نوجوانی را برطرف کرده‌اید در حقیقت او را برای همیشه به خودتان وابسته ساخته‌اید. بهتر است به جای دخالت بی‌دلیل و ساده‌سازیِ زندگی او، به کودکتان راهِ مواجهه با مشکلات مختلف و محافظت از خود را آموزش دهید. این‌گونه همیشه خاطرجمع خواهید بود که او با شما یا بدون شما توانایی برآمدن از پس مشکلاتش را خواهد داشت.
همه کودکان دروغ می‌گویند و این واقعا اشکالی ندارد
همه کودکان دروغ می‌گویند و این مسئله بخشی از روندِ رشدِ احساسی و فکری آن‌هاست. از دروغ کودکتان یک جنجال نسازید و آن را شخصی قلمداد نکنید در عوض مسئله را برای او توضیح دهید و روشن کنید چه حسی به پنهان شدن حقیقت دارید.
و در نهایت آدم بزرگ‌های مستقل تربیت کنید
به فرزندتان استقلال و تکیه به خود را بیاموزید. جلوی زمین خوردنش را نگیرید و اجازه دهید گاهی زانویش زخم شود. اجازه دهید زمین بخورد و مهم‌تر از آن اجازه دهید خودش بلند شود. هرگز فراموش نکنید شما درحقیقت در حال تربیت آدم بزرگ‌هایی هستید که قرار است مانند شما در این جامعه زندگی کنند. جامعه‌ای که متاسفانه همه آدم‌هایش خیرخواه و مهربان نیستند و تنها راه اطمینان از آسایشِ آینده فرزندتان این است که همین حالا او را مستقل بار بیاورید و کاری کنید همیشه به خودش اعتماد و اطمینان داشته باشد.
