گفتگوی فیلمساز مشهور ایتالیایی با فرهادی/ تلاش کرده‌ام مانند دسیکا و فلینی کار کنم

به گزارش اقتصادآنلاین، اصغر فرهادی و لوکا گوادانینو کارگردان ایتالیایی قبل از اینکه استودیو آمازون این دو فیلمساز را برای گفتگوی آنلاین کنار هم بیاورد، هرگز با هم ملاقات نکرده بودند. موضوع گفتگوی این دو فیلمساز، درام «قهرمان» ساخته فرهادی بود که از سوی ایران راهی اسکار شده و تا به امروز به فهرست کوتاه نامزدهای اسکار ۲۰۲۲ در بخش بهترین فیلم بین‌الملل نیز راه یافته است.

با وجود اینکه این دو هیچ ملاقاتی نداشته اند، به نظر می رسد بسیار  زیستی شبیه هم دارند و همینطور به طرز عجیبی آنها از نظر ظاهری نیز شبیه به هم هستند.

این دو سینماگر در مورد «قهرمان» صحبت می کنند که قصه مردی به نظر جدی به نام رحیم است که در حالی که در مرخصی از زندان آن هم به دلیل بدهی به سر می برد، یک کیف دستی گم شده پر از طلا را پس می دهد. به نظر می رسد این عمل او را به یک شخص نیکوکار مبدل کند با این حال داستان پیچیده تر از این حرف ها است.

[12:43 PM, 1/14/2022] hasti: در بخشی از این گفتگو، گوادانینو خالق فیلم «مرا با نام خودت صدا بزن» می گوید: ما نمی توانیم شک کنیم که رحیم در قصه ما یک قهرمان است، اما در عین حال سرنوشت او سرنوشت یک قهرمان نیست. ابهام و گنگ بودن در فیلم های شما و به طور خاص در این فیلم نقش بسیار مهمی ایفا می کند.

فرهادی در این باره چنین توضیح می دهد: در این فیلم و در فیلم‌های قبلی ‌ام تلاش کرده تا ترکیبی بین درام و زندگی معمولی ایجاد کنم، درست مانند کاری که ویتوریو دسیکا و فدریکو فلینی در «عصر طلایی سینمای ایتالیا» انجام دادند.

درباره انتخاب شیراز به عنوان بستر روایت

در جای دیگری از این گفتگو، گوادانینو می گوید: اصغر (فرهادی)، من عاشق فیلم های تو هستم، باور دارم که تو استاد هستی و بسیار مفتخرم که اینجا هستم و درباره آخرین فیلم فوق العاده ات با تو بحث می کنم. چیزی که فورا مرا تحت تاثیر قرار داد این است که «قهرمان» در فیلمنامه اش که در شیراز می گذرد، تعلیق خود را می یابد چراکه شیراز یک شهر باستانی است، در جایی که داستان های این شخصیت ها را روایت کرده ای، یک استعاره فوق العاده و یک پس زمینه فوق العاده پیدا می کنی. می توانی یک توضیح کوچک در این باره به ما بدهی؟

فرهادی در جواب گوادانینو خاطرنشان می کند که او نیز از طرفداران این فیلمساز است: ممنون لوکا (گوادانینو)،خیلی خوشحالم که با تو صحبت می کنم و بگویم که من عاشق فیلم های تو هستم. من عاشق «مرا با نام خودت صدا بزن» هستم. همانطور که می دانی شیراز یک شهر بسیار تاریخی است، شهری بسیار متفاوت از تهران. آنجا یک شهر بومی و آرام است، کمی شبیه به جنوب ایتالیا- جایی که مردم خانواده دارند و روابط بسیار خوبی هم با هم دارند. وقتی در آن شهر مشکلی دارید، خانواده دور هم جمع می شوند تا راه حلی برای مشکلات شما پیدا کنند. این موضوع به من کمک کرد تا این نوع روابط را بین خانواده ها ایجاد کنم. این اولین نکته است.

نکته دوم نوعی نوستالژی نسبت به این شهر است، پیشینه و تاریخ این مکان امروز نوستالژیک است. بسیاری از نام‌های بزرگ ایرانی که افراد بسیار مشهور و مهم تاریخی هستند، در آنجا سکونت داشته اند. به همین دلیل تصمیم گرفتم در آنجا فیلم بسازم. فکر کردم اگر این فیلم را در تهران بسازم، پس زمینه ای برای این داستان وجود ندارد.

وقتی از نوستالژی تاریخ شهر صحبت می کنم، منظورم این است که قهرمانان زیادی از آن منطقه می آیند و این به داستان «قهرمان» پیوند می خورد. از طرف دیگر، وقتی در این شهرها مشکلی دارید، مردم چنین واکنشی مثلا «این مشکل شماست» نشان نمی دهند. آنجا بیشتر شبیه این است «این اتفاق مشکل ما است» و بعد از آن برای یافتن راه حل جمع می شوند.

در بخش دیگری از این گفتگو فرهادی تاکید می کند «قهرمان» به نوعی داستانی بسیار معمولی دارد. به گفته او، در این فیلم هیچ پیچ و تاب بزرگی وجود ندارد، هیچ قتلی اتفاقی نمی افتد.

فرهادی تاکید می کند: این فیلم یک داستان بسیار معمولی در مورد مردم عادی است اما مشکل وقتی رخ می دهد که ما در حال نوشتن داستانی در مورد زندگی عادی هستیم. آن مشکل این است که درام وجود ندارد. خیلی کسل کننده است وقتی رویدادی دارید که نمی توانید از آن درام بسازید. من در این فیلم و در فیلم قبلی ام سعی کردم تلفیقی بین درام و زندگی معمولی انجام دهم.